Πολιτικοί, στελέχη κομμάτων και ανένταχτοι καταθέτουν τις απόψεις τους για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και τη δημιουργία ενός πόλου-αναχώματος απέναντι στη ΝΔ
Τρεις εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου έχουμε ακούσει πια αρκετές και διαφορετικές ερμηνείες για τα αποτελέσματα της κάλπης. Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, τις προοδευτικές δυνάμεις η αλήθεια είναι μία. Δεν υπήρξε το επιθυμητό «comeback». Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ούτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επέστρεψαν σε νικηφόρα κυβερνητική τροχιά και, πρωτίστως, δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι που αμφότερες οι ηγεσίες τους είχαν θέσει. Τις 13 μονάδες πτώσης της ΝΔ, τη δυσαρέσκεια των πολιτών έναντι της κυβερνητικής πολιτικής δεν τις καρπώθηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα της κεντροαριστεράς και, για την ακρίβεια, δεν επωφελήθηκαν κατ’ ελάχιστο από την πτώση αυτή. Δεν έπεισαν ότι αποτελούν το αντίπαλο δέος της ΝΔ. Η ακροδεξιά είναι, δυστυχέστατα, και στη χώρα μας η μόνη κερδισμένη.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα και όποιος επιχειρεί να την ωραιοποιεί με επιχειρήματα του τύπου «αυξήσαμε κατά 0,2% τη δύναμή μας στην τάδε περιφέρεια» εθελοτυφλεί για προφανείς λόγους. Με τη λογική αυτή καλούμαστε να αποδεχτούμε ως θεμιτή μια νοσηρή κατάσταση, την παγίωση δύο «μικρομεσαίων» κομμάτων της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας λίγο πάνω ή λίγο κάτω του 15%, των οποίων πιθανή προοπτική για τις επόμενες εθνικές εκλογές θα είναι μάλλον η συμμετοχή τους ως «μικρομεσαίων» εταίρων σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, όπου τον πρώτο ρόλο και λόγο θα έχει η ΝΔ. Αυτό θέλουμε και οραματιζόμαστε για τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας;
Στο πλαίσιο αυτό η συζήτηση που από το βράδυ των εκλογών άνοιξε και εξελίσσεται στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ καλώς άνοιξε. Το μήνυμα ελήφθη και σωστά η κοινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής τη 19η Ιουνίου υπήρξε διεξοδική, αναλυτική και πολύωρη με πληθώρα τοποθετήσεων, ενώ ομοίως σωστά ακολουθεί την Κυριακή 30 Ιουνίου 2024 η συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής. Ετσι επιβάλλεται σε ένα δημοκρατικό – προοδευτικό κόμμα το οποίο δεν κατάφερε να επιτύχει τον στόχο του τη στιγμή που κατέρρευσε η κυβερνητική παράταξη και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αντιμετώπισε δύο διασπάσεις. Η δυνατότητα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να εκφράσουν την άποψή τους στα αρμόδια όργανα αποτελεί μέρος της δημοκρατικής – προοδευτικής κουλτούρας του κόμματός μας. Τα ελάχιστα και αυτονόητα.
Στον αντίποδα των ανωτέρω διεργασιών, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Στέφανος Κασσελάκης μάλλον έχει απόλυτη άρνηση να αντικρίσει την πραγματικότητα κατάματα και να αποδεχτεί ότι ηττήθηκε. Παρακολουθούμε, επίσης, τη σθεναρή άρνησή του να προχωρήσει σε οποιαδήποτε ουσιαστική συλλογική διαδικασία αξιολόγησης του αποτελέσματος των εκλογών για το κόμμα του, παρά τις σχετικές και έντονες πια δημόσιες εκκλήσεις βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Το όποιο άνοιγμά του στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και σε λοιπές προοδευτικές δυνάμεις δεν είναι ειλικρινές κι αυτό είναι προφανές. Οι «από τα κάτω» συγκλίσεις που επικαλέστηκε είναι η εύκολη και προσχηματική διέξοδος στην πίεση που του ασκείται, ακόμη και από προβεβλημένα στελέχη του κόμματός του, να τοποθετηθεί για το ενδεχόμενο δημιουργίας κοινού προοδευτικού μετώπου. Ολες του οι ενέργειες, όπως και το πρόσφατο διαδικτυακό μανιφέστο του, δείχνουν ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν μπορεί να υπερβεί εαυτόν. Είναι πολύ το «εγώ» για να παραμερίσει την αυταπάτη του ότι μπορεί να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Με ηγεσία Κασσελάκη η δημιουργία κοινού μετώπου των προοδευτικών δυνάμεων έχει μεγάλα εμπόδια.
Κατά την κοινωνία, όμως, τα πράγματα έχουν αλλιώς. Σε δύο δημοσκοπήσεις ο λαός της κεντροαριστεράς «μίλησε» και είπε απλά και κατανοητά «βρείτε τα». Βρείτε τα πολιτικά, προγραμματικά, προοδευτικά υπέρ των αδυνάμων και ευάλωτων ομάδων, των λαϊκών και μεσαίων τάξεων. Βρείτε τα οργανωτικά, ακόμη και με τη δημιουργία νέου φορέα. Είναι ανακουφιστικό και ταυτόχρονα απολύτως ενθαρρυντικό το γεγονός πως στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ υπάρχουν πρόσωπα που, μπροστά στην επιτακτική ανάγκη δημιουργίας ενός δημοκρατικού αναχώματος στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, προτάσσουν με τόλμη και γενναιότητα τη συλλογική προσπάθεια με προσωπικές και κομματικές υπερβάσεις. Είναι ελπιδοφόρο ότι από τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη ξεκινά μια προσπάθεια ένωσης δυνάμεων ικανή να εμπνεύσει και «παρασύρει» τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου στη συμπόρευση για να νικηθεί η ΝΔ, για να κερδίσουν οι πολλοί. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Πάμε…
