Διακήρυξη που συνυπογράφουν Ευρωβουλευτές και βουλευτές της Αριστεράς, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Διακοινοβουλευτικής Εβδομάδας 2018, δόθηκε στη δημοσιότητα.
Την Διακήρυξη υπογράφουν 15 Ευρωβουλευτές και 5 Ευρωπαίοι Βουλευτές εθνικών κοινοβουλίων και είναι η ακόλουθη:
Το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης και η Ευρωπαϊκή και Νομισματική Ένωση χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλειοθήκη της νεοφιλελεύθερης ατζέντας, προκειμένου να προωθηθούν πολιτικές που ωφελούν τις οικονομικές ελίτ και υποβαθμίζουν τους λαούς της ΕΕ. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η καταστροφή του κράτους πρόνοιας, τα υψηλά επίπεδα φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής από τις οικονομικές ελίτ, και η κατάργηση των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων, οδήγησαν σε μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των κρατών μελών και περιφερειών και μεγαλύτερες εισοδηματικές ανισότητες – πλήττοντας την εδαφική, κοινωνική και οικονομική συνοχή.
Η απροθυμία των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της ΕΕ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και βιώσιμα τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, επαναβεβαιώθηκαν επανειλημμένα, επιτρέποντας στα κράτη μέλη να αποφεύγουν να υλοποιούν πολιτικές κοινωνικής αλλαγής και κοινωνικής ασφάλειας.
Εμείς, οι παρακάτω υπογράφοντες, που συμμετείχαμε στην Ευρωπαϊκή Διακοινοβουλευτική Εβδομάδα 2018 που οργανώθηκε στις Βρυξέλλες στις 19-20 Φεβρουαρίου 2018, ζητούμε:
• Ένα Σύμφωνο για την Απασχόληση και την Ανάπτυξη που θα περιλαμβάνει ένα νέο σύνολο οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πολιτικών υπέρ των λαών και των εργαζομένων, το οποίο θα αντικαταστήσει το ισχύον πλαίσιο, τη δομή και τις νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες της ΕΕ που κατοχυρώνονται στις Συνθήκες της ΕΕ καθώς και Σύμφωνο για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση, το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο·
• Δημόσιες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, οι οποίες θα επικεντρωθούν στη δημιουργία αξιοπρεπών και ασφαλών θέσεων εργασίας με δικαιώματα, αυξάνοντας ταυτόχρονα το βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική προστασία των εργαζομένων, ιδίως ενισχύοντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις και διασφαλίζοντας το δικαίωμα στην απεργία και το δικαίωμα στην συμμετοχή στις εταιρικές αποφάσεις, εντός ενός δίκαιου και δημοκρατικού πλαισίου.
• Κοινή δέσμη ελάχιστων κοινωνικών δικαιωμάτων και προτύπων μέσω ενός αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη που θα ενισχύει την κοινωνική και οικονομική σύγκλιση και τη συνοχή μεταξύ των λαών και των εδαφών και θα καταπολεμά το κοινωνικό dumbing, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι τα κράτη μέλη έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να εφαρμόζουν υψηλότερα πρότυπα και δικαιώματα.
• Ενεργές πολιτικές για την αντιμετώπιση των οικονομικών ανισοτήτων και της φτώχειας που δημιουργούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας, την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας προς όφελος των λαών, μέσω ενός Σχεδίου Κοινωνικών Επενδύσεων, μιας ολοκληρωμένης Στρατηγικής για την Καταπολέμηση της Φτώχειας και ενός ολοκληρωμένου Προγράμματος Κοινωνικής Προστασίας.
• Ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που είναι επιζήμιες για τους λαούς της Ευρώπης και συμβάλλουν στην άνοδο των ακροδεξιών και ξενοφοβικών δυνάμεων που απειλούν τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη.
• Τη δημιουργία ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης για την υποστήριξη της οικονομίας των χωρών που έχουν υποστεί την παρέμβαση της τρόικας.
• Μια διεθνή σύνοδο κορυφής στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό τον καθορισμό ενός οδικού χάρτη και ενός κοινού Σχεδίου Δράσης για τον τερματισμό των φορολογικών παραδείσων, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, ζητώντας επίσης ουσιαστική πολιτική δέσμευση για τη φορολόγηση των πραγματικών κατόχων του πλούτου και απέναντι στην ανεπαρκή απάντηση της ΕΕ στα φορολογικά σκάνδαλα.
• Δημόσιο έλεγχο και αποκέντρωση του τραπεζικού τομέα σε αντίθεση με την εδραίωση της Τραπεζικής Ένωσης και την άμεση διακοπή της λειτουργίας της Ένωσης Κεφαλαιαγοράς, αντιθέτως, την ενίσχυση των τοπικών τραπεζών υπό δημόσιο έλεγχο, την προστασία των καταθετών και την ανάπτυξη των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων
• Αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ, ο οποίος θα επικεντρωθεί ειδικά στην κοινωνική ανάπτυξη και στην ανοδική κοινωνική σύγκλιση, εισάγοντας και πάλι την έννοια της αξίας της πολιτικής συνοχής, ανταποκρινόμενη στις ειδικές ανάγκες κάθε κράτους μέλους. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι η αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ αυτή καθαυτή, δεν συνιστά και αλλαγή των σημερινών νεοφιλελεύθερων προτεραιοτήτων στην ΕΕ.
• Μεγαλύτερη δημοκρατική λογοδοσία, διαφάνεια και εποπτεία των ευρωπαϊκών πολιτικών και θεσμών, ενδυναμώνοντας τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και την ενίσχυση της συμμετοχής των ευρωπαίων πολιτών.
Τα Μέλη των Εθνικών Κοινοβουλίων:
-Πααβο Αρχινμάκι (Vasemmistoliitto)
-Νικόλαος Μανιός (ΣΥΡΙΖΑ)
-Γεράσιμος Μπαλαούρας (ΣΥΡΙΖΑ)
-Στέφανος Στεφάνου (ΑΚΕΛ)
-Αντρέι Χούνκο (Die Linke)
Τα Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:
-Μιγκέλ Βιέγκας (PCP)
-Στέλιος Κούλογλου (ΣΥΡΙΖΑ)
-Κωνσταντίνα Κούνεβα (ΣΥΡΙΖΑ)
-Μέρια Κυλόνεν (Vasemmistoliitto)
-Πατρίκ Λε Γιαρίκ (Front de Gauche – PCF)
-Παλόμα Λόπεθ Μπερμέχο (Izquierda Plural)
-Μαρίζα Ματίας (Bloco de Esquerda)
-Δημήτρης Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ)
-Ζοάο Πιμέντα Λόπεζ (PCP)
-Μάρτιν Σίντεργουαν (Die Linke)
-Νεοκλής Συλικιώτης (ΑΚΕΛ)
-Γκάμπριελ Τσίμμερ (Die Linke)
-Ζοάο Φερρέιρα (PCP)
-Ελεονώρα Φορένσα (L’Altra Europa con Tsipras)
-Τάκης Χατζηγεωργίου (ΑΚΕΛ)
