«Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων» έγραφε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για ακόμη μια φορά προσπάθησε με καθυστέρηση να καλύψει τις απώλειες των νοικοκυριών από την ενεργειακή ακρίβεια με επιδοτήσεις σε ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο αλλά και με διεύρυνση των δικαιούχων του επιδόματος θέρμανσης.
Για τη θέρμανση διεύρυνε τα εισοδηματικά κριτήρια που ήδη υπήρχαν από παλαιά, αν και επικοινωνιακά προσπάθησε να πείσει ότι αυτά θα καλύψουν το μεγαλύτερο τμήμα της μεσαίας τάξης. Τώρα αν ο Μητσοτάκης και οι σύμβουλοί του θεωρούν μεσαία τάξη ένα ζευγάρι με 26.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα (περίπου 1.000 ευρώ το μήνα για κάθε μέλος του) με την αναγκαία προσαύξηση αν έχει παιδιά, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Σίγουρα πάντως είναι ελάχιστα σε σχέση με όσα χρήματα θα κληθούν να καταβάλουν για πετρέλαιο, φυσικό αέριο ή όποιο άλλο τρόπο θέρμανσης έχουν. Και σίγουρα δεν είναι κοινωνική πολιτική ενός ευρωπαϊκού κράτους.
Εκεί όμως που έδειξαν την ταξική τους μεροληψία ήταν στο θέμα της επιδότησης στο ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο, άσχετα αν επικοινωνιακά το παρουσίασαν σαν μεγάλη επιτυχία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ισοπέδωσαν όλα και δίνουν την επιδότηση των 18 ευρώ τον μήνα σε όλα τα νοικοκυριά, ανεξάρτητα εισοδήματος.
Δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί ότι μια οικογένεια με 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και μια οικογένεια με 50.000 ετήσιο εισόδημα έχουν τις ίδιες ανάγκες επιδότησης. Αφήστε που μπορεί να θεωρεί ότι ανήκουν και οι δύο οικογένειες στη μεσαία τάξη άρα πρέπει να έχουν ίδια αντιμετώπιση.
Δυστυχώς το αποτέλεσμα αυτής της ισοπεδωτικής οικονομικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας οδηγεί όχι μόνο στη διαιώνιση των ανισοτήτων στην κοινωνία αλλά και στο περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας.
Με απλά λόγια κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
documentonews.gr