Τώρα οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν πώς θα κυβερνηθεί η χώρα την επόμενη τετραετία, τονίζει ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Ο μέχρι πρότινος κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος και υποψήφιος στην Α΄ Αθήνας μιλά στο Documento για τον ίδιο, την κυβέρνηση, τις εκλογές και την επόμενη ημέρα. Οπως σημειώνει, ο ΣΥΡΙΖΑ «βρισκόταν πάντοτε απέναντι σε μια πρωτοφανή μιντιακή πυροβολαρχία», ενώ για τις εθνικές εκλογές πιστεύει πως θα είναι σίγουρα πολύ δύσκολη μάχη, ωστόσο, όπως λέει, «είναι εφικτή αλλά κυρίως είναι αναγκαία η εκλογική ανατροπή».
Κύριε υπουργέ, το πρώτο πράγμα που θέλω να σας ρωτήσω είναι τι φταίει για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τα δικά σας λάθη, η μιντιακή υπεροπλία του αντιπάλου, κάτι άλλο ή όλα μαζί;
Το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ούτε μπορεί ούτε πρέπει να εξεταστεί με υπεραπλουστευτικές αναλύσεις. Κάτι τέτοιο δεν θα οδηγούσε σε ασφαλή συμπεράσματα για την πολιτική και κοινωνική συγκυρία. Σε μια σχεδόν πενταετή διακυβέρνηση προφανώς έχουν γίνει και λάθη. Οπως επίσης γνωρίζετε, ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν πάντοτε απέναντι σε μια πρωτοφανή μιντιακή πυροβολαρχία προς όφελος του λεγόμενου αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, από το οποίο ωφελημένη βγήκε μονάχα η ΝΔ.
Από την επομένη των ευρωεκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μια αναλυτική συζήτηση που αναδιαμόρφωσε τη στρατηγική του ενόψει των εθνικών εκλογών. Με μεγαλύτερη έμφαση τόσο στα πεπραγμένα της τετραετίας όσο και στον προγραμματικό λόγο και στην προγραμματική αντιπαράθεση. Αυτό ακριβώς που θέλουν να αποφύγουν η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης, επιβεβαιώνοντας ότι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών είναι τελείως διαφορετικό.
Εντάξει, πείτε μου τότε αν κατά τη γνώμη σας μπορεί να γυρίσει το κλίμα.
Θα είναι σίγουρα πολύ δύσκολη μάχη, είναι όμως εφικτή αλλά κυρίως είναι αναγκαία η εκλογική ανατροπή. Γνωρίζουμε εξάλλου ότι στις ευρωεκλογές οι πολίτες πολλές φορές εκφράζουν τη δυσφορία τους, την απογοήτευσή τους ή ακόμη και την κόπωση τους, γνωρίζοντας ωστόσο ότι οι ευρωπαϊκές κάλπες δεν βγάζουν κυβερνήσεις. Τώρα όμως αποφασίζουν για τη ζωή τους.
Οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν πλέον ποιος και με ποιο πρόγραμμα θα κυβερνήσει τη χώρα την επόμενη τετραετία. Πώς θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο οι συνθήκες της ζωής τους, η καθημερινότητά τους. Μπορεί να το κάνει αυτό το κόμμα που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία; Η απάντησή μας είναι όχι. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ που αφού κατάφερε να δώσει οριστικό τέλος στη μνημονιακή περιπέτεια και να ρυθμίσει το ελληνικό χρέος, άρχισε να επουλώνει πληγές δίνοντας προτεραιότητα σε αυτούς που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Και τώρα ζητά εκ νέου τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσει με ασφάλεια στον δρόμο της ανάπτυξης για όλους, με στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις για χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, με νέες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και με ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, με έμφαση στη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία.
Ο λαός λοιπόν θα αποφασίσει ελεύθερα ποιο από τα δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικά σχέδια τον εκφράζει.
Στο δικό σας σχέδιο ποιο είναι το κεντρικό πρόταγμα με το οποίο θα πάτε μέχρι τις εκλογές;
Το κεντρικό μας πρόταγμα δεν είναι άλλο από το πρόγραμμά μας. Νέες θέσεις εργασίας με καλύτερους μισθούς, συμπεριληπτική και βιώσιμη ανάπτυξη με στοχευμένη μείωση της φορολογίας, δημοκρατικός μετασχηματισμός της διοίκησης και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Ολα αυτά δεν είναι υποσχέσεις αλλά αποτελούν βήματα προς μια πορεία ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας μετά τη μεγαλη καταστροφή της περιόδου 2010-2014. Και είναι ακριβώς το μέγεθος αυτής της καταστροφής που μας υποχρεώνει να συμπληρώνουμε το μήνυμά μας με την υπενθύμιση πού βρισκόταν η χώρα εκείνη την περίοδο. Χρεοκοπημένη, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, χωρίς προοπτική εξόδου από το μνημόνιο, με διαλυμένες τις κοινωνικές δομές, τα σχολεία και τα νοσοκομεία, χωρίς πολιτικές πρόνοιας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, έρμαιο των δανειστών και του ΔΝΤ. Και νομίζω ότι είναι αναγκαίο να τονίζουμε ότι το πρόγραμμα της ΝΔ, ιδεοληπτικά νεοφιλελεύθερο, θέλει την επιστροφή σε αυτό το καθεστώς.
Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα συμπυκνώνονται αυτά τα μηνύματα. Ταυτόχρονα, η προσδοκία και η προοπτική αλλά και η συλλογική μάχη απέναντι στο παλιό καθεστώς που χρεοκόπησε τη χώρα.
Γιατί όσα έγιναν τεσσεράμισι χρόνια δεν φαίνεται να εκτιμήθηκαν από το εκλογικό σώμα;
Μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ οι λογικές περί αδαούς πλειοψηφίας. Στα τεσσεράμισι χρόνια που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια και τους μνημονιακούς καταναγκασμούς, υλοποιήθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες για την επούλωση πληγών της κρίσης: αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, νοσοκομειακή περίθαλψη για τους ανασφάλιστους, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τη συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, αποκατάσταση χιλιάδων αντισυνταγματικά απολυμένων, αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κόσμος αυτός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα αλλεπάλληλων επιβαρύνσεων από το 2010. Επομένως, ακόμα και μια μικρή επιπλέον επιβάρυνση στις αρχές της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε σωρευτικά. Οι πολίτες γνωρίζουν ωστόσο ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν τη χώρα στα μνημόνια, που σε πέντε χρόνια πήραν μέτρα 65 δισ. ευρώ, που μείωσαν κατά 50% τις συντάξεις και τους μισθούς, που διέλυσαν τη μεσαία τάξη και τον παραγωγικό ιστό και ποιοι είναι αυτοί που έστω και με δυσκολίες έχουν ξεκινήσει σταδιακά την ανοικοδόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Μια προσπάθεια η οποία έχει ενταθεί από την επομένη της εξόδου από τα μνημόνια, ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2018, με μια νέα οικονομική πολιτική φορολογικών ελαφρύνσεων. Η επούλωση των πληγών από μια δεκαετή σχεδόν κρίση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα οχτάμηνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν από την πλευρά του έχει καταστήσει σαφείς τις προτεραιότητές του και το το πολιτικό του σχέδιο για την επόμενη τετραετία, αλλά και ότι μπορεί να το φέρει εις πέρας.
Πέρα όμως από τις όποιες προτεραιότητες, μήπως ο «στενός κορσές» των 900 και πλέον προαπαιτούμενων που ενσωματώθηκαν στην ελληνική νομοθεσία όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης αμβλύνει τις πολιτικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων;
Σε καμία περίπτωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερωτεύθηκε τα μνημόνια. Ουδέποτε διεκδίκησε την ιδιοκτησία τους. Ουδέποτε υιοθέτησε τις πολιτικές που επιβλήθηκαν από τα μνημόνια και καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του πάλευε για την άμβλυνση των συνεπειών τους. Αμβλυνση η οποία έχει αρχίσει να γίνεται ακόμη πιο αισθητή από τον Σεπτέμβρη του 2018, όταν η σταθερή ανάπτυξη της οικονομίας έδωσε το περιθώριο για φοροελαφρύνσεις και ξήλωμα μνημονιακών ρυθμίσεων. Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού, η ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις και της μείωσης στο αφορολόγητο, οι 120 δόσεις για χρέη μίας ολόκληρης δεκαετίας φυσικών και νομικών προσώπων και η δίκαιη ανάπτυξη –τα ωφελήματα της οποίας θα νέμεται η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία– αποτελούν πολιτικές που βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, η ΝΔ έχει ως βασική αρχή του προγράμματός της τη θέση ότι η ανάπτυξη προϋποθέτει μείωση των μισθών, κατάργηση των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μειώσεις των συντάξεων και μείωση των κοινωνικών δαπανών, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για να ενισχυθούν όσοι βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ακριβώς αυτά δηλαδή που εδώ και δέκα χρόνια επέβαλε το ΔΝΤ μέσα από τον μνημονιακό καταναγκασμό. Να σας θυμίσω ότι ο αντιπρόεδρος της ΝΔ έλεγε ότι δεν θα του πάρει το ΔΝΤ τη δόξα για τις απολύσεις; Οτι ο έτερος αντιπρόεδρος της ΝΔ εγκαλούσε τον Ευρωπαίο επίτροπο για το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί η περικοπή στις συντάξεις την 1/1/18; Οτι ο πρόεδρος της ΝΔ διερωτόταν για ποιο λόγο να μην απολυθούν εκπαιδευτικοί; Τα φρικώδη επιχειρήματα υπέρ της περικοπής των συντάξεων πως «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει»;
Αντίστοιχη πολιτική εφαρμόστηκε από τον κ. Μάκρι στην Αργεντινή. Το γνωρίζετε το αποτέλεσμα. Οχι μόνο δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, όχι μόνο ήταν απολύτως αντιαναπτυξιακή, αλλά οδήγησε και τη χώρα μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια πίσω στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Το πρόγραμμα της ΝΔ λοιπόν είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι διαμετρικά αντίθετα και έχουν αντικρουόμενες κοινωνικές στοχεύσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης υπόσχεται φορολογικές ελαφρύνσεις. Δεν συμφωνείτε ότι η υπερφορολόγηση αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τους πολίτες;
Φυσικά και αποτελεί πρόβλημα. Το θέμα είναι όμως η πολιτική που ακολουθείται να έχει ισορροπία. Οι θέσεις του κ. Μητσοτάκη για παράδειγμα απηχούν τα συμφέροντα μιας μικρής μερίδας πολιτών και επιχειρήσεων. Διότι η στόχευσή του δεν είναι η αναλογική ελάφρυνση όλων των πολιτών ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα αλλά η δημιουργία προϋποθέσεων υψηλότερης κερδοφορίας για λίγους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, μιλά για στοχευμένες και αναλογικές φορολαφρύνσεις για εκείνους και εκείνες που σήκωσαν δυσανάλογα το βάρος της κρίσης. Τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτή είναι μια πολιτική και κοινωνικά δίκαιη αλλά και φιλοαναπτυξιακή, μια πολιτική την οποία ο κ. Μητσοτάκης ούτε θέλει ούτε μπορεί να υλοποιήσει.
Να κάνω την κουβέντα μας λίγο πιο προσωπική… Θα αλλάζατε κάτι απ’ όσα κάνατε ή είπατε αυτά τα δυόμισι χρόνια στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου;
Αυτήν τη στιγμή δεν είναι η ώρα του απολογισμού αλλά η ώρα της μάχης για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, στις οποίες κρίνεται το μέλλον της οικονομίας, της κοινωνίας και επί της ουσίας της ζωής των πολιτών. Προφανώς όμως έχω κάνει και λάθη, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι.
Σε αυτές τις εκλογές είστε υποψήφιος στην Α΄ Αθηνών για τον σταυρό. Εχοντας ξεκινήσει την προεκλογική σας εκστρατεία, εντοπίζετε σημαντικές διαφορές από τα μέχρι πρότινος καθήκοντά σας;
Για την Αριστερά η μάχη των εκλογών δεν είναι μάχη για τον σταυρό. Τις μάχες μας εμείς έχουμε μάθει να τις δίνουμε συλλογικά και για τον συλλογικό στόχο. Για την ισότητα, την κοινωνική ευημερία, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια. Και έτσι θα συνεχίσουμε να τις δίνουμε και στο μέλλον.
Ως προς τις διαφορές τώρα, νομίζω ότι πρόκειται για διαφορετικές όψεις του ίδιου αγώνα. Στόχος και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι να πείσεις με ορθολογικά επιχειρήματα για τις θέσεις του φορέα που εκπροσωπείς. Ωστόσο οφείλω να πω ότι η θέση του υποψηφίου δίνει τη δυνατότητα της καθημερινής επαφής με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της ζωής, που ειλικρινά είναι αναζωογονητικό, και επίσης δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και έκφρασης σε σχέση με τη θέση του εκπροσώπου της κυβέρνησης.
