Ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Vault ρωτά: «στήριξη ή στήριξη με προϋποθέσεις στα θέατρα»; Με προϋποθέσεις φαίνεται να απαντά το υπουργείο Πολιτισμού
∆εύτερη φορά lockdown σε έναν χρόνο. ∆εύτερη φορά που πρέπει να κλειστούµε σπίτια µας. Και σαφώς πρέπει να το κάνουµε για το κοινό καλό, για την προστασία όλων µας.
Όµως κάτι πρέπει να γίνει µε τον πολιτισµό, που έχει χτυπηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κλάδο. Με τα θέατρα που παραµένουν κλειστά για οκτώ ολόκληρους µήνες, µε εξαίρεση τις δύο εβδοµάδες που άνοιξαν µέσα στον Οκτώβριο. Όχι µόνο χωρίς έσοδα, αλλά και µε έξοδα µεγάλα, να κινδυνεύουν µε λουκέτο µέρα µε τη µέρα. Με την ανεργία να αγγίζει πια τεράστια ποσοστά όλους αυτούς τους µήνες της πανδηµίας. Με έναν ολόκληρο κλάδο να βρίσκεται πια σε ανέχεια. Χωρίς καµία ουσιαστική στήριξη όλους αυτούς τους µήνες πέρα από το επίδοµα των 534 ευρώ και αυτό σε όλους όσοι ήταν τυχεροί να παίζουν σε κάποια παράσταση στις 12 Μαρτίου που έκλεισαν τα θέατρα. Και για όσους δεν έπαιζαν;
Όσοι εκείνη την περίοδο δεν εργάζονταν; Όσοι είχαν µόλις σταµατήσει; Όσοι δεν είχαν ξεκινήσει; Τι γίνεται µε όλους αυτούς; Θα τους δοθούν επιδόµατα για τον Οκτώβριο και τον Νοέµβριο. Ωραία, και; Και τους προηγούµενους µήνες; Τους επόµενους; Όσο για την επιδότηση κενής θέσης, θα δοθεί σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις. Και για όσους δεν τις πληρούν; Τι θα γίνει µε όλους αυτούς; ∆εν θα υπάρξει µέριµνα γι’ αυτούς; ∆εν θα υπάρξει στήριξη; Άρα δεν στηρίζουµε τα θέατρα, στηρίζουµε τα θέατρα µε προϋποθέσεις. ∆εν στηρίζουµε τους καλλιτέχνες, στηρίζουµε τους καλλιτέχνες µε προϋποθέσεις.
∆εν στηρίζουµε τον πολιτισµό, στηρίζουµε τον πολιτισµό µε προϋποθέσεις. Σε µια πανδηµία όπως αυτή, µε ένα κράτος δικαίου που διαµηνύει ότι θα υποστηρίξει όλους τους βαριά πληττόµενους πολίτες του περιµένουµε και ελπίζουµε σε πιο σφαιρική µέριµνα και στήριξη και όχι στη µέριµνα ή στήριξη µε προϋποθέσεις.
