Η Βραζιλιάνα Πρισίλα Κλεμεντίνο, στέλεχος του κινήματος #NotHim, ακτιβίστρια ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, δημοσιογράφος, κινηματογραφίστρια έκανε παρέμβαση στην Ημερίδα του Documento για τον φασισμό και τον ρατσισμό που διεξάγεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η κυρία Κλεμεντίνο αναφέρθηκε στην ιστορία της Βραζιλίας και τόνισε ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές της δουλείας που σε συνδυασμό με την πολυετή στρατιωτική δικτατορία από το 1964 μέχρι το 1985 καθιστούν πολύ εύθραυστη τη δημοκρατία.
Δείτε τα βασικά σημεία της ομιλίας της και παρακολουθείστε το βίντεο με την παρέμβασή της:
-Στη Βραζιλία η κατάσταση είναι κρίσιμη, μετά την εκλογή μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης.
-Η δημοκρατία της Βραζιλίας δεν είναι μόνο νέα αλλά και εύθραυστη. Πλήττεται συνεχώς από ένα ιστορικά διεφθαρμένο και ιδιαίτερα εγκληματικό πολιτικό σύστημα.
-Η διαφθορά είναι ενδημική στη Βραζιλία ενώ πρόκειται για μια ακραία βίαιη χώρα όπου κυριαρχούν οι ελίτ.
-Αυτή τη στιγμή έχουμε μια απόλυτη οπισθοδρόμηση και απώλεια δικαιωμάτων και αυτό είναι παράλογο αν σκεφτούμε πόσα βασικά δικαιώματα καταφέραμε να κατακτήσουμε τα τελευταία χρόνια
Ολόκληρη η ομιλία
“Γειά σας, ονομάζομαι Priscila Clementino, είμαι 32 ετών, δημοσιογράφος από το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Δεν είμαι μόνο μαύρη γυναίκα αλλά και μητέρα ενός αγοριού πέντε ετών, του Γκαέλ, φεμινίστρια και by-sexual. Άρα ανήκω ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά κινήματα.
Θέλω να ευχαριστήσω την εφημερίδα Documento που διοργανώνει μια εκδήλωση με τόσο σημαντικό θέμα, το οποίο δεν έχει μόνο συζητηθεί αλλά έχει αποτελέσει και αντικείμενο διαμάχης, το θέμα της αναβίωσης του φασισμού και του ρατσισμού ανά τον κόσμο.
Ιδίως στη Βραζιλία η κατάσταση είναι κρίσιμη, μετά την εκλογή μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης.
Για να κατανοήσουμε το σημερινό πολιτικό σκηνικό της Βραζιλίας είναι σημαντικό να αναφερθούμε και στην Ιστορία μας.
Πρώτον, η Βραζιλία είναι μια πολύ νέα χώρα, με μια Ιστορία που μόλις ξεπερνά τα 500 χρόνια. Και μέσα σε αυτά είχαμε μια περίοδο δουλείας για πάνω από 330 χρόνια. Η Βραζιλία είναι μια από τις τελευταίες χώρες που κατήργησαν τη δουλεία. Όμως ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές της δουλείας.
Επίσης, είχαμε στρατιωτική δικτατορία για πάνω από 20 χρόνια, από το ’64 μέχρι το ’85.
Άρα η δημοκρατία μας δεν είναι μόνο νέα αλλά και εύθραυστη. Πλήττεται συνεχώς από ένα ιστορικά διεφθαρμένο και ιδιαίτερα εγκληματικό πολιτικό σύστημα.
Αξίζει να δούμε πως λειτούργησε αυτό το διεφθαρμένο και εγκληματικό σύστημα στις πρόσφατες εκλογές, όπου οι πρακτικές του υπήρξαν τουλάχιστον αμφισβητήσιμες, ξεκινώντας από την αποπομπή της πρώην προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ.
Μια αποπομπή για αμφισβητήσιμους λόγους, η οποία εμείς θεωρούμε ότι είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτερης εθνικής συμμαχίας, ενός πραξικοπήματος, ώστε να εκλεγεί τελικά ο σημερινός πρόεδρος.
Αυτό το πραξικόπημα εκφράζεται μέσω της δίωξης και της έκθεσης στα μέσα ενημέρωσης του πρώην προέδρου Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος σήμερα είναι πολιτικός κρατούμενος.
Αν είχε όμως συμμετάσχει στις πρόσφατες εκλογές πιθανότατα θα είχε εκλεγεί.
Δεν κατηγορήθηκε όμως μόνο ο Λούλα αλλά δαιμονοποιήθηκε γενικά το Κόμμα των Εργατών (PT), δηλαδή το κόμμα των πρώην προέδρων Λούλα και Ντίλμα Ρουσέφ.
Δημιουργήθηκε μια πολιτική ατμόσφαιρα που υποστήριζε ότι όλη η διαφθορά της Βραζιλίας προέκυψε κατά τα 12 χρόνια διακυβέρνησης του PT, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι υπήρχε διαχρονικά.
Άρα, μεγάλο μέρος του λαού αισθάνθηκε προδομένο.
Επειδή το PT ήταν πάντα το κόμμα του λαού που υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των εργαζομένων, μεγάλο μέρος του πληθυσμού αισθάνθηκε προδοσία λόγω αυτής της δαιμονοποίησης και έκθεσης.
Σαν όλη η διαφθορά της Βραζιλίας να ξεκίνησε αυτά τα 12 χρόνια.
Επιπλέον συνέβη και το τραγικό γεγονός της άγριας και θρασύδειλης δολοφονίας της δημοτικής συμβούλου Μαριέλ Φράνκο στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Επρόκειτο για ένα πολιτικό πρόσωπο με συνεπείς πολιτικές απόψεις και με ιδιαίτερα μεγάλη δύναμη στις πρόσφατες εκλογές.
Αυτή η φωνή φιμώθηκε αποδεδειγμένα και μάλιστα υπάρχει η υποψία ότι μέλη του επιτελείου του σημερινού προέδρου έχουν εμπλακεί στον θάνατό της.
Όλα αυτά δείχνουν ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Η διαφθορά είναι ενδημική στη Βραζιλία.
Επιπλέον, πρόκειται για μια ακραία βίαιη χώρα.
Για παράδειγμα, η αστυνομία μας συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο δολοφονικών του κόσμου, ενώ δολοφονεί συνήθως μαύρους.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, έχει επιστρέψει στην καθημερινότητά μας η ρητορική και οι συμπεριφορές του μίσους.
Τα τελευταία χρόνια, τα κινήματα των μαύρων, τα φεμινιστικά και τα LGBTQI κινήματα είχαν επιτύχει σημαντικά πράγματα στη χώρα μας.
Κατέκτησαν δικαιώματα, απέκτησαν χώρο και φωνή.
Όμως από τη στιγμή της εκλογής του σημερινού προέδρου πήγαμε πολύ πίσω.
Κι αυτό οφείλεται στη ρητορική μίσους του προέδρου που περιέχει ρατσιστικά, φαλλοκρατικά, ομοφοβικά και ταξικά σχόλια.
Ήδη δήλωσε ανοικτά ότι όποιος του αντιτίθεται θα πρέπει να φύγει από τη χώρα.
Σήμερα στους δρόμους ζούμε εγκλήματα φόβου, ανασφάλειας και εχθρότητας.
Πρόσφατα συνέβη κάτι ιδιαίτερα λυπηρό.
Ο ομοσπονδιακός βουλευτής Jean Wyllys, ο οποίος επανεξελέγη, αναγκάστηκε να ζητήσει άσυλο εκτός Βραζιλίας γιατί δεχόταν απειλές κατά της ζωής του και της οικογένειάς του.
Αναγκάστηκε λοιπόν όχι μόνο να εγκαταλείψει το αξίωμά του άλλα και να φύγει από τη χώρα.
Το να ζει κανείς σε μια χώρα που ισχυρίζεται πως είναι δημοκρατική και να βλέπει εν έτει 2019 έναν εκλεγμένο πολιτικό να δολοφονείται και έναν άλλο να ζητά άσυλο, είναι πραγματικά ανησυχητικό.
Περισσότερο από όλους υποφέρουν οι φτωχοί, των οποίων τα δικαιώματα ήταν ήδη ανεπαρκή και τώρα περιορίζονται ακόμη περισσότερο.
Για παράδειγμα, η μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας θα επηρεάσει άμεσα τη ζωή των εργαζομένων που δούλευαν όλη τους τη ζωή και τώρα θα πρέπει να δουλέψουν ακόμη περισσότερο για να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν.
Κάποια δικαιώματα υποχωρούν ή «τροποποιούνται» υπέρ των αφεντικών.
Η Βραζιλία είναι μια χώρα όπου κυριαρχούν οι ελίτ.
Και οι ελίτ είναι κομμάτι της πολιτικής ζωής της Βραζιλίας.
Κλείνοντας, η Βραζιλία βρίσκεται σήμερα στα χέρια μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης και πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να μάθει να αντιστέκεται.
Γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε μια απόλυτη οπισθοδρόμηση και απώλεια δικαιωμάτων και αυτό είναι παράλογο αν σκεφτούμε πόσα βασικά δικαιώματα καταφέραμε να κατακτήσουμε τα τελευταία χρόνια.
Ελπίζω να συνέβαλα στην εκδήλωσή σας. Σας ευχαριστώ και πάλι που μου δώσατε την ευκαιρία να συμμετάσχω. Ευχαριστώ”.
