Ο Κώστας Παπαδάκης, συνήγορος πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων ψαράδων στη δίκη της Χρυσής Αυγής, στην παρέμβαση του στην «Ημερίδα του Documento για τον φασισμό και τον ρατσισμό: Ευρώπη, Σκοτεινή Ήπειρος Ξανά» έκανε εκτενείς αναφορές στη δίκη της Χρυσής Αυγής
” Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι η πάλη εναντίον του φασισμού εξαντλείται σε οποιαδήποτε δικαστική αίθουσα. Ούτε καν η ίδια η Χ.Α. αφού τυχόν καταδικαστική απόφαση θα είναι εφέσιμη και μέχρι να γίνει τελεσίδικη δεν επηρεάζει την άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων. Ο φασισμός αποτελεί πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο, αναπτύσσεται στην κοινωνία και εκεί οφείλουμε και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε και για αυτό θεωρούμε ότι η μικρή μας συμβολή δεν πρέπει να εξαντλείται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά να φτάνει σε εκδηλώσεις ενημέρωσης, ειδικά στις συνθήκες έλλειψης ενημέρωσης που ήδη αναφέρθηκα, προβληματισμού, διαλόγου και συντονισμού της αντιφασιστικής πάλης, όπως είναι και η σημερινή εκδήλωση.
Τον φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί λέει ένα παλιό σύνθημα της αριστεράς που ανακτά την επικαιρότητά του”.
Ο γνωστός δικηγόρος,Κώστας Παπαδάκης΄,στην ιδιαίτερα σημαντική παρέμβαση του που αφορούσε στον απολογισμό , μετά από 330 συνεδριάσεις, αλλά και τις προοπτικές από την δίκη της Χρυσής Αυγής, στην οποία είναι στραμμένη η παγκόσμια κοινή γνώμη καθώς -όπως επεσήμανε -είναι η πρώτη παγκόσμια δίκη ναζιστών ύστερα από τη Νυρεμβέργη και τη δίκη του Άουσβιτς- , εξέφρασε ξεκάθαρη νομική εκτίμηση :
‘Στην περίπτωση της Χ.Α. -τόνισε -προφανέστατα πληρούνται τα κριτήρια που θέτει ο νόμος για τον χαρακτηρισμό των πράξεων ως τρομοκρατικών. Όμως οι διαχειριστές της έννομης τάξης επιμένουν να θεωρούν τρομοκράτες αποκλειστικά τους παραβάτες του άλλου άκρου του πολιτικού χάρτη”.
Ξεκινώντας την ομιλία του ο κ.Παπαδάκης εισέφερε ένα πλήρες ιστορικό της δίκης από το οποίο καταδεικνύεται και ο λόγος για τον οποίο δεν αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος το 2019, αλλά και με ευθύνη ποιου η τόσο σημαντική αυτή υπόθεση αφέθηκε να διεξάγεται χωρίς δημοσιότητα.
Σημαντικό είναι το στοιχείο που υπενθύμισε ο Κ.Παπαδακης, ότι η δίκη διεξάγεται χωρίς καθόλου αυτοπρόσωπη παρουσία των κατηγορουμένων από τον Σεπτέμβριο 2017. Αλλά και μέχρι τότε 44 από τους 68 είχαν εμφανισθεί έστω και μία φορά, στην έναρξη. Μεταξύ των μόνιμα απόντων ο αρχηγός και τα σκληρά στελέχη της Χ.Α.
Σε ότι αφορά τον ρόλο των συνηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη ο κ. Παπαδάκης, ξεκαθάρισε:
“Δεν βρισκόμαστε στο δικαστήριο προκειμένου να γίνουμε υποστηρικτές οποιασδήποτε δικαστικής και κρατικήςκαταστολής ενάντια στην ελευθερία του λόγου και τη λειτουργία των κομμάτων και ιδεολογικών, όσο αποκρουστικές και αν είναι οι τελευταίες, αλλά μόνο και μόνο για να απαιτήσουμε από τη δικαστική εξουσία την αποδοκιμασία και τη τιμώρηση εγκληματικών πράξεων, την προστασία της κοινωνίας και το σεβασμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που απειλούνται από το εγκληματικό χέρι της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Η απαίτησή μας αυτή αποτελεί έναν παράγοντα που αυξάνει και κορυφώνει το ενδιαφέρον της δίκης, γιατί θέτει το ερώτημα εάν θα συνεχιστεί και με αυτή τη δικαστική απόφαση η μακρά περίοδος δεκαετιών ατιμωρησίας της ναζιστικής εγκληματικής βίας στην Ελλάδα, που ξεκινά από τη δεκαετία του 1930 και την οργάνωση «ΕΕΕ» της Θεσσαλονίκης, συνεχίζεται με τους δοσίλογους της κατοχής, ακολουθεί με τη μετεμφυλιακή παρακρατική βία και τις δολοφονίες, ύστερα με τους συνεργάτες της χούντας και το στιγμιαίο κ.λ.π.”.
Πού βρισκόμαστε σήμερα
Όπως υπενθύμισε στο ακροατήριο ο συνήγορος πολιτικής αγωγής , η δίκη της Χρυσής Αυγής άρχισε στις 20-4-2015 και έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα, 25-2-2019, 330 συνεδριάσεις.
Στη διάρκειά τους έχουν εξετασθεί 147 μάρτυρες κατηγορίας και στη συνέχεια, από το Φεβρουάριο 2018, η δίκη πέρασε στη φάση της ανάγνωσης εγγράφων, αρχικά των εγγράφων του κατηγορητηρίου, στη συνέχεια αυτών που κατέθεσε η πολιτική αγωγή και μετά αυτών που κατέθεσε η υπεράσπιση. Στα έγγραφα συμπεριλαμβάνονται και τα οπτικοακουστικά πειστήρια (βίντεο, ηχητικά κ.λ.π.). Ολοκληρώθηκε μόλις και η φάση αυτή και τις ημέρες αυτές οι συνήγοροι ασκούν το δικαίωμα σχολιασμού των αναγνωσθέντων.
Στη δίκη υπάρχουν 68 κατηγορούμενοι, από τους οποίους οι 65 για τα αδικήματα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης (προβλεπόμενες ποινές 5-10 χρόνια για την ένταξη και 10-20 χρόνια για τη διεύθυνση).
Οι υποθέσεις που συνεκδικάζονται
Δικάζονται εξ’ ολοκλήρου οι υποθέσεις της ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα (Σεπτέμβριος 2013) και της απόπειρας ανθρωποκτονίας ενάντια στους Αιγύπτιους ψαράδες (Ιούνιος 2012) και τους συνδικαλιστές του Π.Α.Μ.Ε. (Σεπτέμβριος 2013), ενώ συνεξετάζονται δεκάδες άλλες εγκληματικές πράξεις κατηγορουμένων – μελών της Χ.Α. που έχουν δικασθεί σε άλλα δικαστήρια, χωρίς όμως την κατηγορίας της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, η οποία αποδίδεται σε αυτή τη δίκη.
Ενδεικτικά πρόκειται για τις υποθέσεις της δολοφονίας Σαχτζάτ Λουκμάν, των επιθέσεων στους κοινωνικούς χώρους ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ (Πετράλωνα 2008) και ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ (Ηλιούπολη 2013), στον Αγιο Παντελεήμονα κ.α.
Στη δίκη συμμετέχουν τρεις ομάδες συνηγόρων πολιτικής αγωγής, που σχετίζονται με τις βασικές της υποθέσεις, 12 δικηγόροι συνολικά, ενώ από πλευράς κατηγορουμένων έχουν δηλωθεί περισσότεροι από 150, ενεργοί όμως και καθημερινά προσερχόμενοι στη δίκη δεν είναι πάνω από 10-15, δηλαδή τα στελέχη της Χ.Α., οι έμμισθοι συνεργάτες της και οι συγγενείς των κατηγορουμένων, δικηγόροι. Η δίκη διεξάγεται χωρίς καθόλου αυτοπρόσωπη παρουσία των κατηγορουμένων από τον Σεπτέμβριο 2017. Αλλά και μέχρι τότε 44 από τους 68 είχαν εμφανισθεί έστω και μία φορά, στην έναρξη. Μεταξύ των μόνιμα απόντων ο αρχηγός και τα σκληρά στελέχη της Χ.Α. Ενώ οι περισσότερες αυτοπρόσωπες εμφανίσεις κατηγορουμένων διατάχθηκαν υποχρεωτικά από το δικαστήριο προκειμένου οι εξ αυτών φερόμενοι ως δράστες των αποδιδόμενων κατηγοριών να υποβληθούν στη βάσανο της αναγνώρισης από τα θύματά τους, διαδικασία, η οποία στέφθηκε με επιτυχία.
Το επόμενο μετά την ολοκλήρωση των σχολιασμών επί των αναγνωσθέντων εγγράφων στάδιο της δίκης θα είναι η εξέταση 230 μαρτύρων υπεράσπισης που έχουν δηλωθεί. Δεν είναι γνωστό εάν θα καταθέσουν όλοι ή θα υπάρξουν παραιτήσεις για κάποιους. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών είναι «μάρτυρες χαρακτήρα», ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που θα σηκώσουν το βάρος της ιδεολογικοπολιτικής στήριξης της Χ.Α. με το βασικό υπερασπιστικό επιχείρημα ότι πρόκειται για μία πολιτική δίωξη και σκευωρία χωρίς στοιχεία, η οποία εκπορεύεται από το σύνολο των καθεστωτικών δυνάμεων από τη ΝΔ μέχρι το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τη στήριξη του διεθνούς σωβινισμού επιδιώκει να δικάσει ένα ολόκληρο κόμμα εκμεταλλευόμενη μερικά μεμονωμένα περιστατικά που προκάλεσαν οπαδοί του, ώστε το κατεστημένο να απαλλαγεί από έναν επικίνδυνο φιλολαϊκό αντίπαλο. Αναμένεται στην ίδια ρητορική να κινηθούν και οι απολογίες των βασικών κατηγορουμένων.
Μετά τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης και τους αντίστοιχους σχολιασμούς των συνηγόρων, θα κληθούν λοιπόν οι κατηγορούμενοι σε απολογία. Αφού απολογηθούν και οι 68 κατηγορούμενοι, θα δοθεί ο λόγος στην Εισαγγελέα έδρας προκειμένου να υποβάλει την πρότασή της, μετά τη διακοπή που θα κριθεί από την ίδια ως αναγκαία για την προετοιμασία της. Μετά την τακτική Εισαγγελέα, ο λόγος θα δοθεί στον αναπληρωτή Εισαγγελέα της έδρας και μετά και από αυτόν στους δώδεκα συνηγόρους πολιτικής αγωγής. Μετά τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής ακολουθούν οι αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης και όταν και αυτές ολοκληρωθούν, το δικαστήριο θα είναι πλέον σε θέση να εκδώσει την απόφασή του.
Με δεδομένα τα παραπάνω και έχοντας υπόψη την μέχρι τώρα υπερασπιστική τακτική, η οποία εξαντλεί, με την προφανή ανοχή του δικαστηρίου, το οποίο προφανώς δεν θέλει να τους δώσει δικαιώματα να παραπονούνται ότι παραβιάζονται υπερασπιστικά τους δικαιώματα, την εξάντληση των χρονικών περιθωρίων για προφανείς πολιτικούς στόχους και κυρίως μετάβαση στις προσεχείς εκλογές χωρίς απολογίες κατηγορουμένων ακόμη, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να επιδίδονται σε προεκλογικές ομιλίες, αντί να είναι στο σκαμνί απολογούμενοι, η δίκη δεν αναμένεται να τελειώσει μέσα στο 2019.
Γιατί έχει διαρκέσει τόσο πολύ η δίκη
Αναφερόμενος στο ζήτημα της μεγάλης διάρκειας της δίκης, ο Κ. Παπαδάκης ανέφερε ως κύρια αιτία τον τεράστιο όγκος των συνεξεταζόμενων υποθέσεων, που όμως η συνεξέταση είναι αναγκαία, αν στόχος είναι να μην εξαντληθούν οι ευθύνες στα εκτελεστικά όργανα, αλλά να διαπεράσουν όλο το φάσμα της ιεραρχίας της εγκληματικής οργάνωσης.
“Για τη διερεύνηση αυτή- τόνισε – είναι αναγκαίο να γίνει αναδρομή σε βάθος χρόνου και στην έκταση όλων των δραστηριοτήτων της Χ.Α. για να αναδειχθούν τα κίνητρα, η διάρκεια, η ιεραρχία, η πειθαρχία, ο κεντρικός σχεδιασμός, οι στόχοι, η στρατιωτικοποίηση, η εκπαίδευση, οι διακριτοί ρόλοι, η ναζιστική ιδεολογία, η αρχηγική δομή, η δράση των ταγμάτων εφόδου διαχρονικά κ.λ.π. Για αυτό οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής, ήδη από την προδικασία έθεσαν το ζήτημα της συνεκδίκασης και συνεξέτασης των υποθέσεων και το πέτυχαν.
Παρ’ όλα αυτά, η δίκη θα μπορούσε να έχει διεξαχθεί πού γρηγορότερα, μέχρι σήμερα, αν είχαν εισακουστεί τα αιτήματα της πολιτικής αγωγής και των φορέων του αντιφασιστικού κινήματος για καθημερινή διεξαγωγή της, αίτημα που όμως προϋπέθετε απαλλαγή των δικαστών από άλλες υπηρεσίες και αποκλειστική διεξαγωγή της στην Αίθουσα τελετών του Εφετείου, για λόγους διευκόλυνσης των παραγόντων της δίκης, κυρίως όμως της προσέλευσης του κοινού και της δημοσιότητάς της”.
“Υπεύθυνοι – κατά τον συνήγορο- για το ότι δεν έγιναν αυτά είναι η Κυβέρνηση και οι προηγούμενες Διοικήσεις του Εφετείου Αθηνών”.
Σήμερα βέβαια , μετά τις προσπάθειες που έγιναν τους προηγούμενους μήνες η δίκη “απέκτησε ένα ικανοποιητικό βαθμό, διεξάγεται με ρυθμό δικασίμων 14 το μήνα, οι δικαστές έχουν απαλλαγεί από κάθε άλλη υπηρεσία, ενώ ο τόπος διεξαγωγής της, κατά 80%, είναι η Αίθουσα Τελετών του Εφετείου Αθηνών.
Γιατί η δίκη διεξάγεται χωρίς δημοσιότητα
“Αντιστοιχεί -αναρωτήθηκε ο κ.Παπαδάκης- σε μία δίκη με αυτό το πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό βάρος να διεξάγεται χωρίς δημοσιότητα,ραδιοτηλεοπτική κάλυψη, ηχογράφηση πρακτικών και έλλειψη στοιχειωδών τεχνικών μέσων υποστήριξης ; Ποιος ευθύνεται για αυτά και ποιόν ωφελεί η περιθωριοποίηση της δίκης;”.
Ο συνήγορος κατέκρινε το νόμο 3090/2002, που θεσπίστηκε την περίοδο της κυβέρνησης Σημίτη, με ομολογημένο σκοπό να αποτρέψει τότε τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση της επερχόμενης δίκης για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη», τον οποίο όμως διατήρησε σε ισχύ και η σημερινή Κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται μέχρι σήμερα στις ραδιοτηλεοπτικές κάμερες η είσοδός τους στη δίκη.
“Συνεπώς, τόνισε ο κ.Παπαδάκης, επισκέψεις κορυφαίων παραγόντων και Αντιπροσωπειών της Βουλής, που με δηλώσεις τους έξω από τα Δικαστήρια, γιατί φυσικά οι κάμερες δεν μπορούν να μπουν μέσα, καλούν τον κόσμο να έρχεται να παρακολουθεί τη δίκη, τη στιγμή που οι ίδιοι, παρ’ ότι έχουν την εξουσία να καταργήσουν την απαγόρευση, δεν το πράττουν, ελέγχονται ως αντιφατικές αν όχι υποκριτικές.
Ακόμα, στηλίτευσε και το γεγονός ότι ενώ την τελευταία δεκαπενταετία και στις πλέον ελάχιστης σημασίας αστικές δίκες υπάρχει μικροφωνική εγκατάσταση η οποία ηχογραφεί το σύνολο της στιχομυθίας όλων των υποθέσεων κάθε δικασίμου και μετά από ελάχιστες ημέρες απομαγνητοφωνούνται τα κείμενα και βάσει αυτών συντάσσονται τα επίσημα πρακτικά,κάτι που προβλέπεται δυνητικά (, κατά την κρίση του δικαστηρίου και όχι υποχρεωτικά) και στα ποινικά δικαστήρια , στην πράξη όλα τα Δικαστήρια αρνούνται και απορρίπτουν τα σχετικά αιτήματα, επικαλούμενα την έλλειψη σχετικών κονδυλίων για τη διαμόρφωση της σχετικής υποδομής και την κάλυψη των εξόδων.
“Η δυνατότητα, σε μία μακρόχρονη δίκη όπως η συγκεκριμένη, να τηρείται αυτή η διαδικασία θα επέτρεπε την καθημερινή ηχοληπτική τήρηση, διαφάνεια και διασφάλιση των πρακτικών και κυρίως της έγκαιρη απομαγνητοφώνηση και έντυπη διανομή τους, πράγμα το οποίο και ασφάλεια ως προς τη διεξαγωγή της δίκης θα δημιουργούσε, αλλά και έμμεσα θα υποβοηθούσε τη δημοσιότητα με τη διοχέτευσή της στον τύπο.Δυστυχώς, η κυβέρνηση άφησε αμετάβλητη και τη διάταξη αυτή, το Δικαστήριο αρνήθηκε να ικανοποιήσει και αυτό το αίτημα των συνηγόρων πολιτικής αγωγής και η διάταξη παραμένει αμετάβλητη ακόμη και μέχρι σήμερα.
Η διεξαγωγή της δίκης στον Κορυδαλλό
Ως έναν επιπρόσθετο ΄λόγο ανέφερε την διεξαγωγή της δίκης στον Κορυδαλλό , “ο οποίος ούτε στην ασφάλεια των προσερχομένων εισέφερε, καθώς από την πρώτη ημέρα παρά την πολυδιαφημισμένη πάνοπλη περιφρούρησή του, δύο μάρτυρες κατηγορίας κατέληξαν στο νοσοκομείο αντί για το δικαστήριο”.
“Δυστυχώς , υποστήριξε ο ομιλητής. η αυθαιρεσία αυτή της τότε διοίκησης του Εφετείου Αθηνών έγινε πολλαπλά ανεκτή από το ΥπουργείοΔικαιοσύνης ακόμα και όταν το τελευταίο υπό την πίεση του Πρωθυπουργού και ύστερα από συνέντευξη τύπου των συνηγόρων πολιτικής αγωγής και της κας. Μάγδας Φύσσα παρενέβη για την επιτάχυνση της δίκης. Εκδόθηκε σχετική Υπουργική Απόφαση ορισμού τόπου διεξαγωγής της δίκης στο Εφετείο τον Ιούνιο 2016, αλλά παραβιάστηκε και αυτή κατ’επανάληψη μέχρι τους τελευταίους μήνες, χωρίς οποιαδήποτε αντίδραση από την πλευρά της Κυβέρνησης και αυτό συνέβαλεστην αδυναμία επιτάχυνσης του ρυθμού της δίκης του ρυθμού της δίκης, σε πλείστες αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία και άλλους φορείς και εν τέλει στην περιθωριοποίηση και την έλλειψη δημοσιότητάς της”.
“Ούτως ή άλλως – τόνισε ο γνωστός δικηγόρος – η διεξαγωγή δικών μέσα σε κλειστούς χώρους φυλακών αποτελεί πολιτιστική οπισθοδρόμηση και ταυτίζει την χώρα μας με μοντέλα εξουσιαστικών μορφωμάτων προς αποφυγή”.
Τι αναμένεται επί της ουσίας από τη δίκη
” Η δίκη – συνέχισε ο κ .Παπαδάκης- διεξάγεται σε μία πολιτική συγκυρία που, δυστυχώς, η ακροδεξιά αξιοποιεί τις αδυναμίες και τα λάθη της αριστεράς, μεαποτέλεσμα να κεφαλαιοποιεί τη κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι στην οικονομικοκοινωνική κρίση, τις πληθυσμιακές μετακινήσεις που προκαλούνται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, την απαξίωση και απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων και την ίδια τη φτωχοποίηση που προκαλεί η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.Η ναζιστική ακροδεξιά , και σε τούτο διαφέρει από την υπόλοιπη, είναι αυτή η οποία υλοποιεί στην πράξη, με εγκληματικές ενέργειες, τα ρατσιστικά και φασιστικά κηρύγματα, που άλλες ακροδεξιές οργανώσεις διατυπώνουν ρητορικά στον ρόλο του λαγού η του μπαμπούλα για να συμβάλουν στον συνολικό εκβιασμό των πολιτικών δυνάμεων του κατεστημένου απέναντι στις κοινωνικές δυνάμεις που υφίστανται την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Σε ότι αφορά στα στοιχεία της υπόθεσης, ο κ.Παπαδάκης , υποστήριξε ότι πάρχουν όλες οι νομικές προϋποθέσεις για την ανατροπή της ατιμωρησίας.
Ποιες είναι αυτές;
*Οι 147 μάρτυρες και τα χιλιάδες έγγραφα και τα οπτικοακουστικά πειστήρια που αναδεικνύουν τη διαρκή ενεργό δράση, τα κίνητρα, τους σκοπούς, την ιεραρχία, τη δομή, την στρατιωτικοποίηση, την εκπαίδευση, την πειθαρχία, το ναζιστικό κίνητρο, τη λαϊκιστική υποκρισία, τον σχεδιασμό των εγκληματικών πράξεων και τη σύνδεσή τους, τη διαμόρφωση πλαισίου δράσης, τα πρόσωπα των δραστών και των διευθυντών,την αστυνομική συγκάλυψη και την πολιτική ανοχή των Ταγμάτων Εφόδου και άλλα πολλά, όλα όσα δηλαδή αξιώνει το κατηγορητήριο και απαιτούνται για τη στοιχειοθέτηση της Εγκληματικής Οργάνωσης.
*Ο νεκρός από τάγμα εφόδου της ΧΑ Παύλος Φύσσας, τα ανοιγμένα κεφάλια των αλιεργατών και των μελών του ΠΑΜΕ, η δολοφονία του ο Σαχζατ Λουκμάν, ο μαχαιρωμένος Μηλιαράκης του Αντίπνοια και οι υπόλοιπες 100 και πλέον υποθέσεις που δικάζονται δεν αποτελούν ασύνδετα περιστατικά αυθόρμητης πολιτικής βίας θερμόαιμων οπαδών που παρεξέκλιναν, όπως υποστηρίζει η ρητορική της Χ.Α., αλλά σχεδιασμένα και κλιμακούμενα εγκλήματα που αποτελούν υλοποίηση του πραγματικού πλαισίου των στόχων της και η δικαστική εξουσία δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια.
“Ώστόσο -εξέφρασε την εκτίμηση ο συνήγορος πολιτικής αγωγής – δύο σοβαρά σημάδια, ήδη αποτυπωμένα στη συγκεκριμένη ποινική δίωξη και παραπομπή, δείχνουν ότι μέχρι τώρα, παρά τα αντίθετα λεγόμενα από την επικοινωνιακή ρητορική των υπερασπιστών και προπαγανδιστών της Χρυσής Αυγής, ότι οι κατηγορούμενοι όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν αυστηρό και υπέρμετρο, σε σχέση με τις πράξεις που τους αποδίδονται,κατηγορητήριο, αλλά οι κατηγορίες που τους έχουν αποδοθεί υπολείπονται σημαντικά των πράξεων οι οποίες τους αποδίδονται σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα.
Κι αυτό γιατί :
Α) Οι κατηγορούμενοι της υπόθεσης Χ.Α. δεν διώκονται για παράβαση του άρθρου 187 Α Π.Κ. περί τρομοκρατικής οργάνωσης,ούτε με τις ιδιαίτερα επιβαρυντικές τρομοκρατικές περιστάσεις των αξιοποίνων πράξεων που τους αποδίδονται, παρά το γεγονός ότι τα κριτήρια χαρακτηρισμού μιας πράξης ή μιας οργάνωσης ως τρομοκρατικής που θέτει η παραπάνω διάταξη, δηλαδή η τέλεση
της πράξης κατά τρόπο, σε έκταση ή σε συνθήκες που είναι δυνατό να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές,
οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού,προφανέστατα πληρούνται στην περίπτωση της Χ.Α. Ομως οι διαχειριστές της έννομης τάξης επιμένουν να θεωρούν τρομοκράτες αποκλειστικά τους παραβάτες του άλλου άκρου του πολιτικού χάρτη.
Β) Παρά την ύπαρξη δεκάδων πραγματικών περιστατικών εγκληματικών πράξεων τις οποίες το παραπεμπτικό βούλευμα αποδίδει στους δράστες που τις τέλεσαν ότι το έπραξαν ύστερα από εντολή συγκεκριμένων προσώπων που διευθύνουν την εγκληματική οργάνωση, τα πρόσωπα αυτά δεν βαρύνονται με τις αντίστοιχες ηθικές αυτουργίες, αλλά μόνο με την κατηγορία της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης που θα έπρεπε να αποδίδεται αθροιστικά με την ηθική αυτουργία.
