Στις δυο ιστορικές μορφές του φασισμού, αναφέρθηκε κατά την ομιλία του ο δικηγόρος Διονύσης Τεμπονέρας οι οποίες όπως είπε διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ τους αλλά δεν αντιτίθενται, είναι συμπληρωματικές όψεις του φασιστικού φαινόμενου, όπως επίσης και στην ιστορική διαφορά των κρατικών μορφών του φασισμού.
Όπως ανέφερε «ενώ ο νέος φασισμός ενυπάρχει στοιχειακά στο αστικό ολιγαρχικό πολίτευμα: οι δεσμοί του αναπτύσσονται εντός της κρατικής εξουσίας, την οποία όμως δεν καταλαμβάνουν. Η ολιγαρχία του πλούτου, ως υπερεθνικό κρατικό σύστημα, μπορεί για λόγους ταχτικής να κάνει φασιστικές παραχωρήσεις στα εθνικά του υποσυστήματα, όπως συμμετρικά μπορεί να κάνει και δημοκρατικές παραχωρήσεις, αλλά δεν επιτρέπει τη κατάλυση της ολιγαρχικής του εξουσίας από τα φασιστικά του στοιχεία ή τα δημοκρατικά του κατάλοιπα. Αυτή είναι θεμελιώδης αρχή του αναδυόμενου ολιγαρχικού κρατικού συστήματος, που απορρέει από τον σύνθετο χαρακτήρα του: υπερεθνικό και αγοραίο».
Ο κ. Τεμπονέρας αναφέρθηκε επίσης και στις πολιτικές κατευθύνσεις φασισμού οι οποίες είναι τρεις: Η προσάρτηση των εξεγερμένων, η καταστολή του κοινωνικού κινήματος και η καταστολή της πρόθεσης του κοινωνικού κινήματος.
«Ο φασισμός είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται. Χρέος κάθε δημοκράτη και προοδευτικού πολίτη, χρέος κάθε εργαζόμενου είναι να αφυπνιστεί και να αφυπνίσει, να καταλάβει τις αιτίες που προκαλούν το φαινόμενο και να το τσακίσει στις γειτονιές, στους χώρους δουλείας, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια… Χρέος όλων μας να αφουγκραστούμε την ανάγκη για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, για εξάλειψη της εκμετάλλευσης, για αλληλεγγύη και δημοκρατία τούτη την ώρα που φαίνεται ότι το μαύρο μέτωπο σηκώνει κεφάλι σε όλη την Ευρώπη» υπογράμμισε ο κ. Τεμπονέρας.
