Η ιστορικός, διδάκτωρ τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, Βασιλική Λάζου εστίασε στον αναθεωρητισμό, ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στο παρελθόν («Αναθεωρητισμός: Πολιτική παραχάραξη με ορμή από το παρελθόν»).
Διαβάστε τα βασικά σημεία της παρέμβασής της:
Στη σημερινή εποχή οι αναθεωρητικές απόψεις διεισδύουν χαυνωτικά στη δημόσια σφαίρα. Βρίσκουν περίοπτη θέση σε ευρείας κυκλοφορίας μέσα, εφημερίδες, κεντρικά δελτία ειδήσεων, «ιστορικά» ντοκιμαντέρ. Ο αναθεωρητισμός είναι εύκολος και δήθεν πρωτότυπος. Σχεδόν γοητευτικός γιατί ο ημιμαθής φορέας της θα κερδίσει τα like της παρέας. Παιδιά, δεν σας λέω «κλείστε τα αφτιά σας» – σας λέω «ανοίξτε τα μάτια σας, ρωτήστε, διαβάστε!».
Ο αναθεωρητισμός είναι κάτι σαν τα fake news της Ιστορίας. Στη συνέχεια η ιστορικός αναρωτήθηκε αν είναι δυνατό να αναθεωρηθεί η Ιστορία: «Η ερευνητική διαδικασία είναι ακατάπαυστη και κάθε εποχή θέτει τα δικά της ερωτήματα για το παρελθόν και διατυπώνει τα δικά της ερμηνευτικά σχήματα. Βασισμένη σε νέα αρχεία, νέες έρευνες και προσεγγίσεις. Η ανάγκη ωστόσο να εξετάσουμε το παρελθόν υπό μια νέα επιστημονική σκοπιά, με επιστημονική μεθοδολογία και εντιμότητα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την προσπάθεια κατοχύρωσης ενός προαποφασισμένου σχήματος με σαφή ρεβανσιστική στόχευση».
Εξετάζοντας εν τάχει την εμφάνιση του ιστορικού αναθεωρητισμού στη Δύση, η κ. Λάζου πέρασε στην περίπτωση της Ελλάδας («Στη μετεμφυλιακή Ελλάδα ο αντικομμουνισμός, οπλισμένος με την ανεξέλεγκτη βία του νικητή και την πρωτόγονη πτωματολογία δεν χρειάστηκε τον εκλεπτυσμένο εκ της Εσπερίας αναθεωρητισμό. Σε μια ρημαγμένη χώρα, με ζώσα την Ιστορία και εγγεγραμμένες μνήμες, δεν εύρισκε ευήκοα ώτα, πέραν των ειδικών ακροατηρίων. Και αυτό παρά τη συντονισμένη προσπάθεια του κράτους και του παρακράτους για τη βίαιη αποΕΑΜοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και την καταδίκη σε μια εκούσια λήθη που ποινικοποιούσε οποιαδήποτε ιδέα “έτεινε προς…” για να θυμηθούμε τον ΑΝ 509 που ίσχυε έως το 1974.») για να καταλήξει στο ότι ο αναθεωρητισμός στοχεύει στην αποκόμιση πολιτικού οφέλους και πως παράγει πολιτικό αποτέλεσμα: «Έπαθλο των αναθεωρητών είναι η πολιτική κυριαρχία στο παρόν».
