Τα συντροφικά μαχαιρώματα δεν είναι ελληνική ευρεσιτεχνία. Συμβαίνουν και στη Γερμανία και δη σε όλο το πολιτικό φάσμα, από την Αριστερά έως την Δεξιά.
Ως επόμενο θύμα προαλείφεται ένας δεξιός ηγέτης, ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης της Βαυαρίας Χορστ Ζεεχόφερ. Ο ίδιος έχει μεταφέρει προσωρινά την έδρα του από το Μόναχο στο Βερολίνο, όπου συμμετέχει στις καθημερινές διερευνητικές συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης τύπου Τζαμάικα, με επικεφαλής πάλι την Ανγκελα Μέρκελ. Αυτός θα απαρτίζεται από τρία κόμματα: τους Χριστιανοδημοκράτες (μαζί με τους Χριστιανοκοινωνιστές), τους Ελεύθερους Δημοκράτες και τους Πράσινους – τα χρώματα των κομμάτων, μαύρο, κίτρινο και πράσινο αντίστοιχα είναι τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικας. Ετσι, ο κ. Ζεεχόφερ ελέγχει από κοντά τις κινήσεις του «Βρούτου», του υπουργού Οικονομικών του κρατιδίου Μάρκους Ζέντερ. Ο τελευταίος δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να γίνει πρωθυπουργός στη θέση του πρωθυπουργού. Ομως ο κ. Ζεεχόφερ, που χαρακτηρίζει τον κ. Ζέντερ «ακατάλληλο χαρακτήρα» γι’ αυτό το αξίωμα, συνεχίζει να αμύνεται. Το showdown, η αποφασιστική αναμέτρηση, αναμένεται το αργότερο στο συνέδριο του κόμματος στα μέσα Δεκεμβρίου. Τότε θα κτυπήσει οριστικά η «καμπάνα» για τον έναν από τους δύο, αλλά μάλλον περισσότερο για τον νυν πρωθυπουργό της Βαυαρίας, ο οποίος βαρύνεται με την πανωλεθρία του κόμματός του στις πρόσφατες ομοσπονδιακές εκλογές, καθώς και με την ελεύθερη πτώση των κομματικών ποσοστών στις δημοσκοπήσεις.
Η «σφαγή» ίσως δεν θα ξεπερνούσε τα τοπικά όρια εάν δεν υπήρχαν οι βολιδοσκοπήσεις για την Τζαμάικα. Και αυτό, όπως έγραψε το «Spiegel», επειδή «το πνεύμα του Ζέντερ» πλανάται συνεχώς πάνω από αυτές επηρεάζοντάς τις με τον πλέον αρνητικό τρόπο. Ο λόγος; Ο κ. Ζέντερ όντας το πιο σκληροπυρηνικό στέλεχος της βαυαρικής κυβέρνησης αποκρούει κάθε συμβιβαστική λύση σε επίμαχα θέματα, όπως το προσφυγικό. Το σύνθημά του είναι: ανώτατο όριο εισδοχής νέων προσφύγων τον χρόνο οι 200.000, ούτε ένας παραπάνω. Αυτό προσκρούει στην αντίσταση των Πράσινων, οι οποίοι επικαλούμενοι το γερμανικό σύνταγμα αποκλείουν κάθε ανώτατο όριο. Υπό την πίεση του κ. Ζέντερ αρνείται έτσι και ο κ. Ζεεχόφερ κάθε συμβιβασμό στο θέμα, με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να καρκινοβατούν από καιρό.
Αποτέλεσμα είναι η δυσφορία και οι αντεγκλήσεις, οι οποίες την περασμένη Τετάρτη πήραν τη μορφή «σαματά» στη σύσκεψη των διαπραγματευτών. «Θύελλα πάνω από την Τζαμάικα» διαπίστωνε λίγο αργότερα ο αντιπρόεδρος των Ελεύθερων Δημοκρατών Βόλφγκανγκ Κουμπίκι. Δύο είναι τα σημεία που παρέμειναν ανοικτά, άλλα δύο αυτά που έχουν κλείσει.
Τα… δύο μήλα της Εριδος
Πρώτον, το προσφυγικό. Οι Πράσινοι θέλουν να επιτρέψουν από τον ερχόμενο Μάρτιο (μέχρι τότε είναι απαγορευμένη) την επανένωση των οικογενειών για όσους έχουν το στάτους του «περιορισμένου» πρόσφυγα. Αυτοί είναι όσοι έχουν μεν φύγει από εμπόλεμο κράτος, χωρίς όμως να είναι προσωπικά καταδιωχθεί. Οι Χριστιανοδημοκράτες αποκρούουν την επανένωση, οι Πράσινοι επιμένουν σε αυτή. Σύγχυση επικρατεί σχετικά με το ανώτατο όριο του ετήσιου αριθμού των προσφύγων. Οι Πράσινοι ήταν εξαρχής εναντίον τέτοιου ορίου, τελευταία όμως αμφιταλαντεύονται. Τυχόν υποχώρησή τους θα σήμαινε πάντως ρήξη με την ανθρωπιστική παράδοσή τους. «Θα πρέπει να είναι παλαβοί ή μεθυσμένοι για να το κάνουν» έγραψε η «Süddeutsche Zeitung».
Δεύτερον, το περιβάλλον. Οι Πράσινοι θέλουν το κλείσιμο 30 ορυχείων λιγνίτη, τα άλλα κόμματα μόνο 10. Οι Πράσινοι ζητούσαν επιπλέον την κατάργηση των κινητήρων ντίζελ μέχρι το 2030, αλλά απέσυραν το αίτημα για «λόγους τακτικής».
Τα δύο σημεία σύγκλισης
Πρώτον, ο δημοσιονομικός τομέας. Εδώ και τα τρία κόμματα συμφωνούν: μηδενικό έλλειμμα κατά τη νεοφιλελεύθερη συνταγή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και δεύτερον, η εσωτερική πολιτική: 7.500 περισσότεροι αστυνομικοί και 2.000 περισσότεροι δικαστικοί υπάλληλοι.
Και μόνο αυτά τα δύο τελευταία σημεία δείχνουν ότι η σχεδιαζόμενη νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα έχει πολύ δεξιότερο πρόσημο από τη σημερινή. Αλλά και ότι θα είναι πολύ πιο αδύναμη από εκείνη αν ληφθούν υπόψη οι δομικές κομματικές διαφορές, καθώς και οι έριδες και τα «συντροφικά μαχαιρώματα» που θα τη συνοδεύουν.
