Το ελληνικό υπουργείο Παιδείας «κωφεύει» στα συνεχή αιτήματα γονέων και του διευθυντή του Λυκείου Νυρεμβέργης να στείλουν καθηγητές για να καλύψουν τα διδακτικά κενά. Λύση θα υπήρχε. Αλλά «κάπου σκοντάφτει».
Το Franken – Center της Νυρεμβέργης έχει την τιμητική του. Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβριο, «φιλοξενεί» σε ώρες που τα γερμανόπουλα δεν βρίσκονται στο σχολείο, παιδιά κυρίως της α΄ β΄ και γ΄ λυκείου του ελληνικού σχολείου που βρίσκεται απέναντι. Οι καφετέριες και τα πολυκαταστήματα έχουν αντικαταστήσει τα σχολικά θρανία ενός ακόμη ομογενειακού σχολείου της Βαυαρίας, όπου οι ελλείψεις σε Έλληνες εκπαιδευτικούς είναι μεγάλες. Οι γονείς βλέπουν με τρόμο και απελπισία αυτήν την κατάσταση, γιατί βάζουν στο μυαλό τους το χειρότερο, τσιγάρα, ναρκωτικά, οι κίνδυνοι μεγάλοι.
Το σχολείο υπολειτουργεί
Προβληματισμένος εμφανίζεται και ο διευθυντής του σχολείου Γρηγόρης Ρήγος. «Τα παιδιά φεύγουν νωρίτερα. Αντί στις δυόμιση το μεσημέρι, στις 11.15 ή στις 12.00 αναλόγως με το σχολικό πρόγραμμα» λέει στη DW. Από το συνολικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα των 260 ωρών και στις 3 τάξεις, οι 87 δεν γίνονται, είναι κενές. Δεν υπάρχουν καθηγητές. «Το πρόβλημα είναι γνωστό στο υπουργείο Παιδείας από τις αρχές της χρονιάς. Εκτός από μερικά κενά που καλύψαμε μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου, δεν πήραμε ούτε έναν καθηγητή από αυτούς που αποσπάστηκαν από την Ελλάδα. Όχι μόνο στο λύκειο, αλλά και στο γυμνάσιο», τονίζει ο κ. Ρήγος. Οι επαφές με το συντονιστή στο Μόναχο ήταν συνεχείς, αλλά δεν απέφεραν αποτελέσματα». Ο Αντώνης Παναγιωτίδης είναι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Λυκείου. Σε ένα χαρτί έχει γράψει ένα κατεβατό από ονόματα και τηλέφωνα των υπεύθυνων, με τους οποίους έχει έρθει σε επαφή στο υπουργείο Παιδείας από τον περασμένο Σεπτέμβριο. «Είναι μια κοροϊδία» μας λέει. «Ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλο. Δεν είναι δυνατόν να έχει φτάσει Δεκέμβρης και να μην έχουν τοποθετήσει εκπαιδευτικούς.’ Έχω μιλήσει με τη Διεύθυνση Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, με άπειρους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να μου δώσει θετική πληροφορία».
Η θετική πληροφορία που ζητά το Λύκειο της Νυρεμβέργης δεν αφορά στο αίτημα νέας προκήρυξης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για θέσεις εκπαιδευτικών στο συγκεκριμένο λύκειο. Για κάτι τέτοιο έχει πετάξει πλέον το πουλάκι, η διαδικασία είναι χρονοβόρα, μπορεί να κρατήσει πολλούς μήνες, αλλά ούτε και το υπουργείο προτίθεται να το κάνει. Τα παιδιά του λυκείου χρειάζονται όμως, το αυτονόητο, καθηγητές… χθες! Και μια τέτοια λύση την ύστατη στιγμή θα μπορούσε να βρεθεί μόνο από αποσπασμένους εκπαιδευτικούς που είναι διαθέσιμοι στη Νυρεμβέργη, είχαν εργαστεί πέρυσι, είναι έμπειροι, ξέρουν τις ανάγκες και το σχολείο, και θα μπορούσαν να καλύψουν εκ των ενόντων τουλάχιστον τις 60 από τις 87 κενές ώρες του ωριαίου προγράμματος, και μάλιστα χωρίς επιμίσθιο. Μια λύση δηλαδή πολύ πιο οικονομική από ελληνικής πλευράς. Στην αρχή της χρονιάς υπήρχαν 3 ενδιαφερόμενοι, οι δύο εκ των οποίων έχουν ομογενειακή καταγωγή και ήδη υπηρετούσαν με παράταση των αποσπάσεών τους, επειδή είναι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού. Οι αποφάσεις για την τοποθέτηση αυτών των εκπαιδευτικών έχει σκαλώσει κάπου στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, Ή μήπως κάπου αλλού;
«Έκθετη η πολιτική ηγεσία»
«Η τελευταία μου πληροφόρηση ήταν ότι η υφυπουργός κυρία Ζαχαράκη θα έρχονταν από το εξωτερικό την περασμένη Τετάρτη για να της δώσουν τον φάκελο με τις τοποθετήσεις 2,3 εκπαιδευτικών που βρίσκονται κοντά στο σχολείο, για να πάει εν συνεχεία ο φάκελος στο γραφείο της κυρίας Κεραμέως. Κάθε χρόνο οι συγκεκριμένοι παίρνουν παράταση της απόσπασης» απορεί ο πρόεδρος Αντώνης Παναγιωτίδης. «Δεν μπορώ να καταλάβω πού κολλάει φέτος η υπόθεση». Την ίδια απορία έχει και ο διευθυντής του σχολείου. «Υποθέτω ότι υπάρχει κάτι που εμποδίζει τη διαδικασία. Δεν ξέρω από πού προέρχεται αυτό. Ειδάλλως δεν εξηγείται πώς ένα τόσο απλό ζήτημα, να έχει τόσο μεγάλη ανάγκη τηλεφωνημάτων, επικοινωνίας, πιέσεων, σαν να επρόκειτο για ένα δυσεπίλυτο ζήτημα ολκής. Ειλικρινά εκπλήσσομαι». Ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Νυρεμβέργης, έχει διατελέσει πρόεδρος Συλλόγου Γυμνασίου Νυρεμβέργης και γνωρίζει σε βάθος και διαχρονικά το πρόβλημα, γιατί έχει και ο ίδιος παιδιά στο σχολείο. Φοβάται ότι το σχολείο έχει γίνει άτυπος όμηρος του «βαθέως συνδικαλιστικού κράτους που αντί να κοιτάξει ρεαλιστικά τα κενά του σχολείου, θέλει να στέλνει από την Αθήνα κόσμο για να τακτοποιήσει τις οικονομικές του ανάγκες», όπως μας είπε.
«Με αυτήν την λογική τα σχολεία στη Βαυαρία με μιας αποστερήθηκαν δύναμης 25 εκπαιδευτικών που θα μπορούσαν να μπουν στα σχολεία και να καλύψουν τις ανάγκες ως μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού» λέει. «Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου είναι εκτεθειμένη, κανείς δεν μας δίνει σημασία, γιατί κανείς δεν φοβάται το πολιτικό κόστος» κουνά με απόγνωση το κεφάλι του ο κ. Λαμπρόπουλος αποδίδοντας ευθύνες και στον εκάστοτε συντονιστή του Μονάχου. «Βλέπω μια τελματωμένη κατάσταση» καταλήγει και ο διευθυντής του Λυκείου Γρηγόρης Ρήγος. «Πώς είναι δυνατόν ένα σχολείο, ένα οποιοσδήποτε σχολείο, να είναι όμηρος οποιασδήποτε παρελκυστικής τακτικής που δημιουργεί τόσα ελλείμματα ωρών διδασκαλίας στα παιδιά;».
Τι απαντά το υπουργείο Παιδείας
Υπάρχει μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ανέλαβε μετά τις εκλογές του Ιουλίου και εκ των πραγμάτων τα χρονικά περιθώρια κινήσεων είναι περιορισμένα, αν και οι διοικητικοί μηχανισμοί ήξεραν από τον Μάρτιο τα προβλήματα υποστελέχωσης του Λυκείου. Ένα άλλο ζήτημα που προκαλεί εντύπωση στην κοινότητα των γονέων, όπως το εισπράξαμε, είναι η τοποθέτηση του νέου συντονιστή Νίκου Χατζησαββίδη, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά τους μόλις το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και για λόγους ηλικίας (έχει κλείσει τα 67) θα πρέπει σε μερικούς μήνες με το τέλος της σχολικής χρονιάς να πάρει σύνταξη και να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται οικονομικά για το ελληνικό δημόσιο. Η DW επικοινώνησε με τον κ. Χατζησαββίδη. Του θέσαμε υπόψη τη γενικότερη δυσφορία γονέων και μαθητών. Δήλωσε ότι έχει απόλυτη γνώση των σχολικών ελλείψεων και υποστηρίζει ότι έκανε σωστά τη δουλειά ρίχνοντας το μπαλάκι στο υπουργείο. «Οι 87 κενές ώρες δεν είναι λίγες, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε, όταν ο εκπαιδευτικός δεν έρχεται, αρνείται να έρθει;», μας είπε. «Εγώ στέλνω μόνο τις ανάγκες των εκπαιδευτικών, μία προς μία, ώρες και ειδικότητες. Εκεί τελειώνει η αρμοδιότητά μου. Έχω πληροφορηθεί ότι στους πίνακες της απόσπασης δεν υπάρχουν άλλοι ενδιαφερόμενοι. Δεν γνωρίζω τον λόγο που καθυστερεί η υπογραφή της απόφασης για την τοποθέτηση δύο συγκεκριμένων εκπαιδευτικών. Εγώ ήρθα γα να βοηθήσω την κατάσταση λόγω της εμπειρίας μου».
Η DW επικοινώνησε και με το γραφείο της κ. Ζαχαράκη. Ο συνομιλητής μας δεν ήταν σε θέση να δώσει χρονικό ορίζοντα για το πότε θα υπογραφεί η τοποθέτηση τουλάχιστον των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών, μια που το πρόβλημα επείγει. «Είναι θέμα της κυρίας υπουργού, αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να λύνονται ατομικά, αλλά συνολικά. Θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει». Για τον συντονιστή είπε ότι η επιλογή ήταν εισήγηση της υπηρεσίας. «Τι να κάνουμε εμείς, αυτός είχε τα περισσότερα προσόντα, αυτός επιλέχθηκε, η θητεία του διαρκεί έως τότε, δεν έχω να σας πω κάτι παραπάνω».
Αναχρονισμός τα «ελληνικά σχολεία» στο εξωτερικό;
«Η υπουργός ανέλαβε μια παθογένεια και δεν είδε την αναγκαιότητα να κοιτάξει την εκπαίδευση του εξωτερικού ισότιμα, όπως κάθε άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τα πανεπιστημιακά, τα πρυτανικά κλπ» συνοψίζει ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος. «Ναι μεν δεν έχουν αναλάβει πολύ χρόνο το υπουργείο, αλλά ας μην αδιαφορούν, ας μας δώσουν έναν χρονικό ορίζοντα, πότε θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, εκκωφαντική σιωπή». Η συμβολική κατάληψη για τον ίδιο λόγο που πρόκειται να κάνουν αυτήν την εβδομάδα οι μαθητές στο Λύκειο της Στουτγάρδη, έρχεται να προστεθεί στο κλίμα αγανάκτησης των γονέων και απόγνωσης των μαθητών, που βρίσκονται ενώπιον πανελλαδικών. Όλο αυτό το αρνητικό κλίμα ίσως να δώσει τώρα μιαν ευκαιρία στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου να ξανακοιτάξει συνολικά την παιδεία των ομογενών στη Γερμανία. Την θέλει έτσι όπως είναι; Τότε θα πρέπει να την στηρίξει, Εάν όχι, τότε είναι καλύτερα να μην την απαξιώνει σκόπιμα, για να σπρώξει τους Έλληνες γονείς στα γερμανικά σχολεία με επιπλέον ώρες εκμάθησης μητρικής γλώσσας. Μπορεί αυτό το εκπαιδευτικό μοντέλο να έκανε τον κύκλο «ζωής» του, όταν οι Έλληνες πρωτοήρθαν μετανάστες στη Γερμανία και να διαιωνίζει πλέον έναν αναχρονισμό στην ΕΕ, όταν τα παιδιά και τα εγγόνια των μεταναστών είναι πολίτες του κόσμου με γλώσσα, πολιτισμό και βιώματα από τις δύο χώρες. Αλλά ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα;
Ασφαλώς η απόφαση για το υπουργείο δεν θα είναι εύκολη, γιατί θα προκαλέσει αντιστάσεις ακόμη και μέσα στους κόλπους του. Αλλά σε κάθε περίπτωση η νέα ηγεσία του, που δείχνει να έχει καλές προθέσεις, θα πρέπει να αναλάβει άλλη μία: να πει την αλήθεια στους Έλληνες του εξωτερικού. Το οφείλει στις οικογένειες, τους καθηγητές και στα παιδιά του Λυκείου Νυρεμβέργης που κλωθογυρίζουν άσκοπα στο Franken –Center σκοτώνοντας την ώρα τους, και σε όλους τους Έλληνες της Γερμανίας.
