Τέσσερις Έλληνες νοσηλευτές μιλούν στην Deutsche Welle για την μάχη εναντίον του κορoνοϊου μέσα από νοσοκομεία και ένα γηροκομείο. Πώς βιώνουν αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση μέσα από το επάγγελμά τους;
Ένας από του πιο διάσημους νοσηλευτές το τελευταίο διάστημα είναι πιθανότατα ένας νεαρός Πορτογάλος, ο οποίος έφυγε πριν λίγα χρόνια από την πατρίδα του εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Έγινε γνωστός και ένας αληθινός «ήρωας» στην Πορτογαλία διότι εργαζόταν στην εντατική όπου νοσηλεύθηκε ο Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. Τα φώτα της δημοσιότητας προσέδωσαν άλλη αξία στους κόπους και στις δυσκολίες που μέχρι τότε αντιμετώπισε.
Τέτοιοι «ήρωες», άνθρωποι δηλαδή που δεν έβρισκαν δουλειά στον τόπο τους και αναγκάστηκαν να αναζητήσουν αλλού καλύτερες συνθήκες, υπάρχουν χιλιάδες. Και ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες νοσηλευτές που ήρθαν στη Γερμανία και αυτή την περίοδο βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης του κορoνοϊού. Μιλήσαμε με τέσσερις από αυτούς. Σήμερα θα παρουσιάσουμε τον Μιχαήλ και τη Σωτηρία. Και οι τέσσερις πάντως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: έναν απίστευτο ενθουσιασμό και αγάπη για το επάγγελμά τους αλλά και για την Ελλάδα παρόλο που δεν κατάφεραν να σταδιοδρομήσουν εκεί.
Ο Μιχαήλ Οικονόμου, με καταγωγή από την Κόρινθο, έχοντας σπουδάσει τέσσερα χρόνια νοσηλευτική στο Εθνικό Καποδιαστριακό Πανεπιστήμιο στην Αθήνα ήθελε να ζήσει στο Μόναχο γιατί όπως λέει είναι μια καταπληκτική πόλη. Η επαγγελματική αποκατάσταση ήρθε γρήγορα μια και οι ανάγκες για νοσηλευτικό προσωπικό στη Γερμανία είναι τεράστιες και η κατάρτισή του άριστη. Ήρθε τον Μάιο του 2018 και αρχικά εργάστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μονάχου στο Ογκολογικό – Αιματολογικό Τμήμα.
Εδώ και δυο εβδομάδες μετά από σχετική πρόταση που του έγινε εργάζεται στο Καρδιοχειρουργικό Τμήμα, όπου ήδη λειτουργεί ειδική πτέρυγα για ασθενείς με κορoνοϊό. Τώρα ετοιμάζεται να λειτουργήσει και μια δεύτερη πτέρυγα. «Από την αρχή η προϊσταμένη, η οποία είναι εξαιρετική και τυχαίνει να είναι και Ελληνίδα, η κυρία Άννα Γατούδη, με είχε ενημερώσει πως θα ανοίξει και μια δεύτερη πτέρυγα για κορoνοϊό και με ρώτησε εάν θα ήθελα να δουλέψω εκεί. Της απάντησα αμέσως πως δεν έχω κανένα πρόβλημα. Θα ήθελα κιόλας να μπω, να δω πως είναι η δουλειά σε δύσκολες συνθήκες και από τη στιγμή που είμαι εδώ στη Γερμανία χωρίς οικογένεια για να φοβάμαι μήπως τους κολλήσω, δεν έχω πρόβλημα» δηλώνει με έναν απίστευτο ενθουσιασμό ο 26χρονος νοσηλευτής.
Τους κρατάμε το χέρι όταν ξέρουμε ότι θα πεθάνουν
Με τον ίδιο απίστευτο ενθουσιασμό για τη δουλειά της μιλάει και η 29χρονη Σωτηρία Κοράνη – Μπουρουτζή. Γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στην Κορυτσά. Οι γονείς της μέλη της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, μετακόμισαν πριν από 30 χρόνια σε ένα χωριό κοντά στην Κατερίνη. Η Σωτηρία σπούδασε νοσηλευτική στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. «Δεν έβλεπα στην Ελλάδα δυστυχώς κάποια αξιοπρεπή μεταχείριση του επαγγέλματός μου. Εν τω μεταξύ είχα γνωρίσει και τον σύζυγο μου, ο οποίος είναι μεγαλωμένος εδώ στη Γερμανία και έτσι αποφάσισα να φύγω».
Η Σωτηρία εργάζεται στην εντατική του Παθολογικού Τμήματος ενός νοσοκομείου στα περίχωρα της Στουτγάρδης. Δεν θέλει να αναφέρει το όνομα του νοσοκομείου. Αυτή τη στιγμή εργάζεται στην εντατική με ασθενείς με κορoνοϊό. Στην ερώτηση μας αν φοβάται μήπως κολλήσει και η ίδια απαντά: «Εννοείται πως φοβάμαι αλλά είναι η δουλειά μου. Αυτό σπούδασα. Υπάρχουν και άλλες κολλητικές ασθένειες, δεν είναι μόνο ο κορoνοϊός. Θα μπορούσα να κολλήσω γρίπη ή κάτι άλλο. Όμως δεν φοβάμαι τόσο για μένα όσο για το παιδί μου και τον άντρα μου». Η Σωτηρία έχει ένα δεκαέξι μηνών αγοράκι, το οποίο της δίνει δύναμη να μην κουβαλάει τόσο πολύ στο μυαλό της τις σκηνές που βλέπει στην εντατική. «Αυτό που με στεναχωρεί είναι όταν κάποιος πεθαίνει και δεν έχει κάποιο συγγενή του, κάποιο δικό του άνθρωπο. Όταν βλέπουμε ότι δεν πάει άλλο και ότι θα πεθάνει, καθόμαστε δίπλα του και του κρατάμε το χέρι».
Έχει ζήσει όμως και καλές στιγμές στην εντατική όπως πρόσφατα που μια 56χρονη ασθενής αποσωληνώθηκε. «Είναι μεγάλη η χαρά για εμάς διότι αισθανόμαστε πως συμβάλαμε κι εμείς σε αυτό. Έστω με ένα μικρό λιθαράκι». Στην ερώτηση τι είναι αυτό που πρώτα τους ζητάνε οι ασθενείς που αποσωληνώνονται και επιστρέφουν σε κανονικές συνθήκες απαντά πως «δεν υπάρχουν διαφορές με άλλους ασθενείς επειδή αυτοί έχουν κορoνοϊό. Όπως και οι άλλοι, ζητάνε να σηκωθούν και να έχουν επικοινωνία με κάποιον δικό τους».
Καλή οργάνωση, σεβασμός και καλές προοπτικές
Η καλή οργάνωση του νοσοκομείου και τα μέτρα που έχουν ληφθεί της προσφέρουν πάντως ένα αίσθημα ασφάλειας ότι οι πιθανότητες να κολλήσει δεν είναι μεγάλες. Το ίδιο πιστεύει και ο Μιχαήλ. Στο νοσοκομείο στο Μόναχο έκαναν ήδη ειδικό σεμινάριο για τον κορoνοϊό αλλά και διαδικτυακά μαθήματα με ειδική εξέταση ώστε να είναι έτοιμοι όταν ανοίξει το καινούργιο τμήμα κορoνοϊού να εργαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα.
Και οι δυο Έλληνες νοσηλευτές συμφωνούν ότι στη Γερμανία βρήκαν ένα εργασιακό περιβάλλον που τους σέβεται πολύ και τους στηρίζει. «Δεν αντιμετώπισα ποτέ κανένα πρόβλημα επειδή ήμουνα ξένη. Αντίθετα έκαναν στην αρχή υπομονή μαζί μου επειδή δεν ήξερα καλά τη γλώσσα μέχρι να προσαρμοστώ. Με αντιμετώπισαν σαν δικό τους άνθρωπο, σαν να είμαι γερμανάκι, να το πω έτσι» λέει η Σωτηρία, η οποία ήρθε στη Γερμανία τον Οκτώβριο του 2015.
Ο Μιχαήλ χαίρεται με την πολύ καλή οργάνωση και τη στήριξη που έχει από το νοσοκομείο και την προϊσταμένη ώστε να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Θέλει να κάνει ένα μεταπτυχιακό στον τομέα της εντατικής νοσηλείας και καταλαβαίνει πως εδώ έχει τις δυνατότητες και πως «αξιοποιούν του νοσηλευτές». Η νοσηλεία στις ΜΕΘ είναι κάτι που αρέσει πολύ και στη Σωτηρία: «έχει πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά. Και έχω την αίσθηση ότι μπορώ να βοηθήσω περισσότερο. Μαθαίνω και περισσότερα πράγματα όσον αφορά τα φάρμακα, τις δοσολογίες. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θέλω να εξελίσσομαι».
Παρά τις ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και τις καλές αμοιβές που κυμαίνονται για έναν νοσηλευτή που μόλις ξεκινάει ανάμεσα στις 2.000 με 2.300 ευρώ καθαρά το μήνα, δεν ξεχνούν την Ελλάδα. Οι οικογένειες τους ανησυχούν πολύ για αυτούς αυτές τις δύσκολες μέρες του κορoνοϊού και τους δίνουν συνέχεια συμβουλές να προσέχουν. Και οι δυο είναι πολύ ικανοποιημένοι με τα μέτρα που ελήφθησαν στην Ελλάδα και την αποτελεσματικότητά τους. Ο Μιχαήλ μάλιστα εύχεται κάποτε να βελτιωθεί γενικότερα η κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να μπορέσει να προσφέρει με τις γνώσεις και την εμπειρία που εν τω μεταξύ θα έχει αποκτήσει.
Όσο για τα χειροκροτήματα και την αναγνώριση που τώρα απολαμβάνουν από όλο τον κόσμο, η Σωτηρία πιστεύει πως μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση και οι ρυθμοί γίνουν πιο φυσιολογικοί θα τους ξεχάσουν και πάλι. Μακάρι να μην έχει δίκιο και να μην βγει αληθινή.