Σε συνέντευξη που έδωσε ο εθνικιστής πολιτικός στο γερμανικό περιοδικό, τέθηκαν οι όροι για μια μετεκλογική συνεργασία. Ενώ αποφεύγει να πει ποιον –και αν- από τους δύο εναπομείναντες υποψηφίους προέδρους θα στηρίξει, αφού αυτό μπορεί μόνο η συμμαχία συνολικά να το αποφασίσει, θέτει κάποια ζητήματα στο τραπέζι: για να στηρίξουν κάποιον θα πρέπει να παραμείνουν τα τέσσερα πρώτα άρθρα του Συντάγματος ανέπαφα. Αυτά τα άρθρα, τα τρία εκ των οποίων δεν μπορούν να αλλάξουν, έχουν να κάνουν με την ακεραιότητα του κράτους και τα χαρακτηριστικά του πολιτεύματος. Να θυμίσουμε ότι το σύνταγμα της χώρας άλλαξε το 2018, έπειτα από δημοψήφισμα, που δίνει εκτελεστικές υπερεξουσίες στον άλλοτε εθιμοτυπικό θεσμό του προέδρου… Επίσης θέλει να μην αλλάξει ο ορισμός της «τουρκικότητας» στο άρθρο 66, ενώ βάζει ως όρο την απέλαση των προσφύγων.
Σε επόμενη ερώτηση, όταν οι δημοσιογράφοι τον ρωτάνε για το «πώς θα μεταφέρετε τις κύριες θέσεις σε μια κυβέρνηση;», ο Ογάν λέει ότι τα κουρδικά κόμματα HDP και Hüda Par πρέπει «να χάσουν τη σημαντική θέση τους στην πολιτική». Πρόσθεσε ότι «θέλουμε να πολεμήσουμε την τρομοκρατία», κλείνοντας το μάτι στους υπερεθνικιστές.
Ο Ογάν εκφράζει ένα υπερεθνικιστικό κομμάτι της κοινωνίας, μιας και προέρχεται από το κόμμα ΜΗΡ του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, κυβερνητικού εταίρου του Ερντογάν. Οι προϋποθέσεις που θέτει για το σύνταγμα κλείνουν το μάτι στο στρατόπεδο του Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι η Εθνική Συμμαχία του Κιλιτσντάρογλου περιέχει εθνικιστικά στοιχεία, όπως η Μεράλ Ακσενέρ, ο Μεβλούτ Νταβούτογλου και ο Αλί Μπαμπατζάν.
Στο θέμα των προσφύγων, οι δύο εναπομείναντες υποψήφιοι έχουν παρόμοιες απόψεις, αφού και ο Ερντογάν και ο Κιλιτσντάρογλου έχουν πει ότι οι –Σύριοι, κατά κύριο λόγο- πρόσφυγες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Η θέση του Ογάν για τα κουρδικά κόμματα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή από την πλευρά του Κιλιτσντάρογλου, αφού το HDP στήριξε την υποψηφιότητά του άτυπα αλλά σαφώς, μην κατεβάζοντας δικό του υποψήφιο πρόεδρο. Παράλληλα, CHP και HDP έχουν αναπτύξει μια σχέση αλληλοκατανόησης από τις περιφερειακές εκλογές του 2019, όταν το φιλοκουρδικό κόμμα δεν κατέβασε υποψήφιους σε δήμους και περιφέρειες όπου ο υποψήφιος του CHP είχε πιθανότητες να κερδίσει εκείνον του κυβερνώντος ΑΚΡ. Η τακτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα το ΑΚΡ να χάσει τις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας, Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα και Σμύρνη.
