Η_x000D_
πρώτη ερμηνεία για την τουρκική προκλητικότητα είναι ότι η Τουρκία είναι ένας_x000D_
ανήσυχος παίκτης, ο οποίος βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση ως προς το_x000D_
Κουρδικό, καθώς είναι απρόβλεπτη η έκβαση της επιχείρησης στην Αφρίν, γεγονός_x000D_
που την κάνει νευρική σε όλα τα μέτωπα.
Κάποιος που δεν έχει τα καλά νέα που θα ήθελε από το κύριο μέτωπό του, ειδικά όταν πρόκειται για χώρα που θέλει να δείχνει ισχυρή, όπως η Τουρκία, επιδιώκει και να αποδείξει ότι έχει αυτήν τη δύναμη.
Επιπλέον η Τουρκία χρησιμοποιεί το σύνολο των δυνάμεώς της ως διαπραγματευτικό χαρτί. Λέει στους Αμερικανούς εάν δεν με βοηθήσετε να ξεκαθαρίσω το Κουρδικό, τότε κι εγώ θα δημιουργώ αστάθεια σε όλη την περιοχή, αυξάνοντας την προβλεψιμότητά μου. Και αυτή η λογική αντανακλάται σε όλη τη στρατηγική της Τουρκίας. Η Αγκυρα δεν επιλύει με συλλαλητήρια τα θέματά της στην εξωτερική πολιτική. Αυτήν τη στιγμή έχει ανησυχία και νευρικότητα επειδή δεν ξέρει ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις Αμερικανών και Ρώσων στο Κουρδικό.
Παράλληλα, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Κύπρου, βλέπουμε ότι οι κινήσεις της Τουρκίας δεν αποτρέπονται από τις διάφορες συμμαχίες που έχουν γίνει. Για παράδειγμα, πολλοί είχαν υποστηρίξει ότι οι στενές σχέσεις με το Ισραήλ είναι αποτρεπτικές για την τουρκική προκλητικότητα – ευτυχώς, πάντως, δεν είναι αυτό το επιχείρημα του δικού μας υπουργείου Εξωτερικών…
Επιπλέον, υπάρχουν κομμάτια του τουρκικού κράτους, όπως ο στρατός, που αν δεν επιβεβαιώσει την ισχύ του στην Αφρίν, επιδιώκει να το κάνει σε πιο… σοφτ μέτωπα! Δηλαδή εκεί όπου νιώθει ότι του είναι πιο εύκολο, όπως με το να στείλει δύο φρεγάτες να προκαλέσουν στο Αιγαίο.
Θεωρώ ότι εμείς δεν έχουμε τώρα κάποια επιπλέον απειλή από την Τουρκία. Γι’ αυτό και παίρνουμε τα μέτρα που παίρνουμε συνήθως. Εξάλλου η Τουρκία από παλιά επιθυμεί τη δημιουργία ενός θερμού επεισοδίου όταν έχει το πάνω χέρι. Και αυτό όχι για να μας… πάρει κάποιο νησί, αλλά επειδή αυτή η πολιτική οδηγεί μαθηματικά σε διμερείς διαπραγματεύσεις. Επιδιώκει δηλαδή να μεταφέρει σε διμερές επίπεδο κάτι που εμείς θέλουμε να λύσουμε βάσει διεθνών συνθηκών, μετατρέποντάς το σε ανατολίτικο παζάρι. Χρειάζεται προσοχή από την πλευρά μας αλλά όχι παλικαρισμοί.
*Ο Σωτήρης Ρούσσος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου – επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ)