Μέχρι να πεθάνει η ελπίδα –που πεθαίνει τελευταία– λαοπλάνοι πολιτικοί όπως ο Κωστής Χατζηδάκης με τη συμπαράσταση των συστημικών ΜΜΕ μπορούν να την πουλάνε σαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το τελευταίο αφήγημα αφορά το πόσο καλά πάει η φορομπηχτική ανάπτυξη του ΑΕΠ που διανθίζεται με λογιστικά τρικ κι έτσι φουσκώνει χωρίς να αποτυπώνει την πραγματικότητα.
Στην πρόσφατη παράδοση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών από τον Κ. Χατζηδάκη στον Κυριάκο Πιερρακάκη είχαμε και προβλέψεις. Ο πολιτικός με το μικρότερο βιογραφικό της χώρας, ο οποίος αρέσκεται να σβήνει τούρτα γενεθλίων που τον απεικονίζει σαν σούπερμαν και δηλώνει σοβαρός, προέβλεψε ότι με βάση τα στοιχεία που θα ανακοινωθούν μετά τις 20 Απριλίου, για το κλείσιμο του 2024, το πρωτογενές πλεόνασμα του προηγούμενου έτους έφτασε το 3,5% του ΑΕΠ, δηλαδή 1% του ΑΕΠ υψηλότερα από την επίσημη πρόβλεψη για πλεόνασμα 2,5% του ΑΕΠ.
Πώληση ελπίδας
Από εκεί και πέρα άρχισε η πώληση ελπίδας προς εξεύρεση αναπνοής σε μια κυβέρνηση που πνίγεται από το πολιτικό κόστος όσων έχει δημιουργήσει. Από τη μία γίνεται λόγος για φοροαπαλλαγές-μαμούθ ύψους ακόμη και 6 δισ. ευρώ –αφού η «επιτυχία» είναι τέτοια που δίνει το δικαίωμα για «ευαισθησία» πάντα στα όρια της σοβαρότητας– και από την άλλη για επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους.
Ολα αυτά υποτίθεται ότι θα τα ανακοινώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την ομιλία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Μέχρι τότε σταματήστε να διαμαρτύρεστε και απολαύστε την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody’s η οποία, κατά μεγαλόσχημο δημοσιογράφο, προκαλεί βαρυστομαχιά σε όλους όσοι δεν ομνύουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Οικονομία στα βράχια
Ολο αυτό το αφήγημα που εκκίνησε την Παρασκευή 14 Μαρτίου κατά την τελετή παράδοσης του υπουργείου στον Κυρ. Πιερρακάκη ήρθε να συντριβεί από μία και μόνη δήλωση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ). Μέσα στην εβδομάδα και μιλώντας σε συνέδριο ο Γιάννης Στουρνάρας τάχθηκε κατά της επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο και αντιστοίχως στις συντάξεις καθώς διευκρίνισε ότι δεν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια.
Εδώ ξεκινά το θέατρο του παραλόγου. Εχει άραγε δίκιο ο πανηγυρτζής (αλλά πάντα σοβαρός) Κ. Χατζηδάκης που ουσιαστικά ήδη έχει πάρει το δαχτυλίδι διαδοχής από τον Κυρ. Μητσοτάκη, οπότε πρέπει η κοινωνία να δρέψει τους καρπούς της επιτυχημένης –πάντα εντός της σοβαρότητας του πολιτικού διαμετρήματος του νυν αντιπροέδρου της κυβέρνησης και πρώην τσάρου της οικονομίας– οικονομικής πολιτικής που γεννά πλεονάσματα; Μήπως ο τοποτηρητής και επόπτης κατ’ ουσίαν της ελληνικής οικονομίας διοικητής της ΤτΕ έχει δίκιο και δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος;
Πολλά τα δισεκατομμύρια
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι προκύπτει δημοσιονομικός χώρος 6 δισ. ευρώ για φοροαπαλλαγές και καταβολή 13ου-14ου μισθού σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους που διατυμπανίζουν οι παπαγάλοι των συστημικών ΜΜΕ, ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Για την ακρίβεια, για να δοθούν τα δώρα σε συνταξιούχους (ο μέσος όρος συντάξεων είναι 960,48 ευρώ) θα χρειαστούν 4,8 δισ. ευρώ (960,48 ευρώ x 2 μισθούς x 2,503 εκατ. συνταξιούχων). Σε επιπρόσθετα 2,1 δισ. ευρώ ανέρχονται τα δώρα για δημοσίους υπαλλήλους ενώ μερίδιο από τις φοροαπαλλαγές θα πρέπει να πάρουν και όσοι έχουν συντριβεί από τον άδικο τεκμαρτό φόρο αλλά και οι μισθωτοί που θα πρέπει να τιμαριθμοποιηθούν οι φορολογικές και ασφαλιστικές κλίμακες – περισσότερο από το 50% της όποιας αύξησης στον κατώτατο θα επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο.
Αναφορικά με τα δώρα, πολλοί ελπίζουν στο μισθοδικείο στο οποίο έχουν προσφύγει οι δικαστές ώστε να καταβάλλονται σ’ αυτούς (δώρα και επιδόματα) με τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για μνημονιακό μέτρο και πλέον έχουμε από το 2019 εξέλθει των μνημονίων. Αρα, με βάση την ισότητα που κατοχυρώνει το σύνταγμα (άρθρο 4), θα μπορούσαν όλοι οι υπάλληλοι να διεκδικήσουν την ίδια αντιμετώπιση…
