Η εγκληματική οργάνωση καταδικάστηκε από την κοινωνία και τη Δικαιοσύνη αλλά έχει βαθιές ρίζες και ισχυρούς προστάτες
Ο «αγών» τους απέτυχε ιστορικά, ηττήθηκε κοινωνικά, καταδικάστηκε και ποινικά. Η κραυγή λύτρωσης της Μάγδας Φύσσα µετά την απόφαση του τριµελούς εφετείου έγραψε τους τίτλους τέλους της εγκληµατικής οργάνωσης. Μαζί µε τη Χρυσή Αυγή η µεγαλύτερη δίκη ναζί µετά τη Νυρεµβέργη έκλεισε έναν επώδυνο κύκλο για τη δηµοκρατία. Χρέος όλων µας πλέον δεν αποτελεί µόνο η κοινωνική περιφρούρηση της καταδίκης των εγκληµάτων που απορρέουν από µια εγκληµατική ιδεολογία. Οι αιτίες που ανέθρεψαν το τέρας δεν έχουν εκλείψει. Οφείλουµε να τις αναγνωρίσουµε για να αναπτύξουµε τα ανάλογα αντισώµατα. Κοινώς, ο χρυσαυγιτισµός µοιάζει µε τη λύκαινα του Μπρεχτ που βρίσκεται σε οργασµό και η Ιστορία έχει την έξη να επαναλαµβάνεται.
Η έννοια του «συστήµατος» συνήθως ξεχειλώνει, αλλά η συλλογική αντίληψη ευθυγραµµίζεται σε ιστορικές συγκυρίες. Το σύστηµα λοιπόν ακκιζόταν δεκαετίες µε τη Χρυσή Αυγή. Αρµοί της εξουσίας κλωσούσαν συνειδητά το ναζιστικό αυγό, προστατεύοντάς το κοινωνικά και ποινικά. Οι θύλακοι της ΕΛΑΣ έδιναν τη σκυτάλη σε ανάλγητες παραφυάδες της τρίτης εξουσίας σκεπάζοντας την εγκληµατική δράση του µορφώµατος. Ακράδαντη απόδειξη η διαχείριση της δο-λοφονικής επίθεσης στον ∆ηµήτρη Κουσουρή.
Η µνηµονιακή κρίση µετουσιώθηκε σε κρίση δηµοκρατίας. Θεσµοί ισοπεδώθηκαν, µε χαρακτηριστικότερο παράδειγµα τον πρώτο δοτό πρωθυπουργό µεταπολιτευτικά. Η ανέχεια, η ανεργία και το έλλειµµα κοινωνικής δικαιοσύνης επέτρεψαν στους φασίστες να απαντήσουν σε ανάγκες επιβίωσης, απλώνοντας τη δράση τους σαν γάγγραινα. Πρωτοβουλίες οπισθοβουλίας βαφτίστηκαν πράξεις αλληλεγγύης µε πρωταγωνιστές τους µυώδεις «σαµαρείτες» µε τα µαύρα. Από κοντά και ο κλήρος, µε εκπροσώπους του να λιβανίζουν τα πογκρόµ του µίσους στο όνοµα του τρίπτυχου πατρίς – θρησκεία – οικογένεια. Τα ΜΜΕ διαδραµάτισαν τον ρόλο τους. Εγιναν τα λαβοµάνα των ναζί, προσπαθώντας να αποκαθάρουν τα λεκιασµένα µούτρα του φασισµού πότε διά της λαϊφστάιλ οδού, πότε µε νουθεσίες περί «σοβαρής Χρυσής Αυγής».
Φίδι προς συστηµική χρήση
Οι νόµιµοι ιδιοκτήτες της χώρας φρόντισαν να εξυπηρετήσουν όσες σκοπιµότητες µπορούσαν να εξυπηρετηθούν µέσω του «αυθεντικού κινήµατος», όπως έλεγε και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Επικοινωνούσαν υπογείως µε τους χρυσαυγίτες, κατηύθυναν την ψήφο τους στη Βουλή. Κάποτε δεν αντιλαµβάνονταν τους σταυρούς στο µόρφωµα ως απειλή για τη δηµοκρατία, αλλά ως ανάχωµα στην απειλή της Αριστεράς. Το σκηνικό αυτό θυµίζει τον τρόπο που κάποιοι έντυσαν τον λύκο µε την «κόκκινη προβιά». Παράλληλα, εγκόλπωσαν όσα στοιχεία αλυχτούσαν «θα ξαναγυρίσουµε και θα τρέµει η γη», πλασάροντάς τα ως αναθεωρηµένους δηµοκράτες που συνειδητοποίησαν την παρέκκλισή τους. Αποφάσισαν να σκοτώσουν το φίδι όταν έληξε η ανάγκη της συστηµικής του χρήσης. Το κίνητρο δεν ήταν η περιφρούρηση του µεταπολιτευτικού status quo. Ηταν ο φόβος µιας νέας κοινωνικής εξέγερσης που θα πυροδοτούσαν το αίµα ενός Ελληνα, του Παύλου Φύσσα, και οι πιέσεις του διεθνούς παράγοντα.
Πλέον το ίδιο πολιτικό προσωπικό προσπαθεί ανερυθρίαστα να καπηλευτεί το πλατύ αντιφασιστικό κίνηµα, το οποίο πνίγηκε αναίτια αλλά στοχευµένα από χηµικά και αύρες έξω από το εφετείο. Η υποκρισία όσων προσπαθούν τώρα να ανέβουν στο αντιφασιστικό κύµα δεν αντανακλάται µόνο στις ακαδηµαϊκές κοινοτοπίες περί διάκρισης των εξουσιών λίγες ώρες προτού ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου. Μόλις πριν από έναν χρόνο µοιράζονταν το ίδιο οξυγόνο µε τους χρυσαυγίτες στις πλατείες για τον αγώνα της «µίας και ελληνικής Μακεδονίας». Αν, δε, γυρίσει η κλεψύδρα ανάποδα, αποκρυσταλλώνονται οι ισχυροί και ιστορικοί δεσµοί. Το 1993 ο Μιχαλολιάκος επικροτούσε από την εφηµερίδα του µορφώµατος την αποστασία του Σαµαρά για το ονοµατολογικό. Βέβαια, δεν αργεί η στιγµή που η ∆εξιά θα επαίρεται για την εφαρµογή της συµφωνίας των Πρεσπών.
Φουσκωµένοι θρασύδειλοι
Οπως αποδείχτηκε, οι περικεφαλαίες και οι σάρισες δεν απέχουν πολύ από την κωµικοτραγική δειλία των φασιστών µπροστά στις ποινικές τους ευθύνες. Από το περιλάλητο «εγέρθητι» του Γερµενή και τις κρεµάλες του Μπαρµπαρούση, τα «πρωτοπαλίκαρα» έφτασαν στο σηµείο να αιτούνται ελαφρυντικά επικαλούµενα φιλοζωία, συζυγική εγκατάλειψη και… γαλαντοµία. Πρόκειται τελικά για συνθετικό στοιχείο του ναζισµού που αφουγκράζεται τον ήχο της εκκένωσης σαν βρυχηθµό. Αλλωστε αντίστοιχα φαινόµενα ναζιστικής λιγοψυχίας καταγράφηκαν στη δίκη της Νυρεµβέργης.
Το διακύβευµα πλέον τίθεται µε όρους κοινωνικού και πολιτικού ορίζοντα. Οπως έγραφε ο Αναγνωστάκης, τι θα γίνει µε τους «ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαµπάρι»; Πρόσφατη µέτρηση της Prorata για την «Εφηµερίδα των Συντακτών» αποτυπώνει τον κοινωνικό φόβο για τον φασιστικό κίνδυνο που καραδοκεί, ενώ η πλειο-νότητα φέρεται να πιστεύει ότι οι υποστηρικτές της ΧΑ θα συνωστιστούν κάτω από το έµβληµα κάποιου άλλου µορφώµατος. Μέλη της κοινωνίας των πολιτών (καθηγητές, φοιτητές και εκπρόσωποι ανθρωπιστικών οργανώσεων) επισηµαίνουν στο Documento την ανάγκη δηµοκρατικής επιφυλακής, µε δεδοµένο ότι το προσφυγικό/µεταναστευτικό αλλά και τα συντηρητικά κατάλοιπα και στερεότυπα ήταν και θα είναι µήτρα ακροδεξιών αντανακλαστικών και πεποι-θήσεων.
Η δύναµη του αντιφασισµού
Αν κάθε φασισµός αποτελεί µια χαµένη επανάσταση, η γενιά που γαλουχήθηκε στα αντιφασιστικά προτάγµατα και κατέκλυσε τη λεωφόρο Αλεξάνδρας είναι ο πλούτος αυτής της χαµένης ευκαιρίας. Η δολοφονία του Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκµάν, τα θύµατα των δολοφονικών πογκρόµ, οι Αιγύπτιοι ψαράδες, τα µέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραµα, η ηρωική φιγούρα της «µάνας του κινήµατος», το θάρρος της µάρτυρα του φονικού µαχαιρώµατος στον αντιφασίστα µουσικό ∆ήµητρας Ζώρζου που δεν σιώπησε, δεν φοβήθηκε αλλά κατέθεσε κοιτώντας κατάµατα τους ναζί δολοφόνους αποτελούν τη µαγιά αυτής της γενιάς που θα δώσει την ανάλογη απάντηση σε κάθε απόπειρα φασιστικής παλινόρθωσης.
Ρατσιστικές δηλώσεις, σεξιστική συμπεριφορά, φασιστικές πρακτικές και μισαλλοδοξία από στελέχη της ΝΔ
Της Παναγιώτας Μπίτσικα
Παρά την αλλαγή σκυτάλης στο «γαλάζιο» στρατόπεδο από το 2016 μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου της ΝΔ, η συντηρητική παράταξη δεν έπαψε να πορεύεται με το ακροδεξιό αποτύπωμα σε όλες τις πολιτικές επιλογές της. Οι εξελίξεις όταν ανέβηκε στην εξουσία το 2019 αλλά και η εφαρμοσμένη «γαλάζια» κυβερνητική πολιτική έδειξαν ότι η Πειραιώς ποτέ δεν πέταξε από πάνω της την κάπα που ζεσταίνει το εθνικιστικό και ρατσιστικό υπογάστριο της κοινωνικής μισαλλοδοξίας, έχοντας ως σήμα κατατεθέν της αενάως τη μονόπλευρη λιτότητα υπέρ οικονομικών ελίτ, την αντιμεταναστευτική πολιτική και την εθνικιστική ρητορική. Μια ρητορική πολύ οικεία από τα στόματα βουλευτών, στελεχών και μελών της Χρυσής Αυγής.
Ο καθημερινός μισαλλόδοξος λόγος έφτασε στο σημείο να… παραληρεί. Οπως στη Σπάρτη όπου προ διετίας ο βουλευ-τής της ΝΔ Αθανάσιος Δαβάκης αναφωνούσε σε ομιλία για την παραβατικότητα: «Απαγορεύω σε οποιονδήποτε αθίγγανο, γύφτο και δεν συμμαζεύεται να με ψηφίσει». Ο σάλος που προκλήθηκε τον ανάγκασε να ανασκευάσει.
Στην Αργολίδα ένα από τα δυνατά στελέχη της ΝΔ με σκληρό δεξιό προφίλ ήταν ο άρχων της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Πελοποννήσου το 2018, ο δήμαρχος Αργους – Μυκηνών Δημήτρης Καμπόσος ο οποίος έφτασε ως τη βόρεια Ελλάδα για να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Τον Μάιο εκείνης της χρονιάς το τότε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ έβρισκε με ανάρτησή του θετική επιχειρηματολογία περί προδοτών σε σχέση με τη βίαιη επίθεση στον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη. Δεν κινήθηκε το επιτελείο του Μαξίμου. Οταν είκοσι μέρες αργότερα ο Καμπόσος τοποθετήθηκε και πάλι ακραία χρησιμοποιώντας ρατσιστική και αντισημιτική ρητορική έπεσε ο πέλεκυς της διαγραφής: «Ενοχλήσαμε τον Μπουτάρη που είναι αρεστός των Εβραίων και δεν μπορεί λέει να ταλαιπωρείται ο Μπουτάρης. […] Εμείς επειδή δεν φοράμε το καπελάκι δεν μπορούμε να τα λέμε και πρέπει να μας επιτί-θενται όλοι». Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπορούσε να κάνει τα στραβά μάτια.
«Πίθηκοι» και γουρουνογλέντια
Πριν από έναν χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2019, ο πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Ελπίς και μέλος του τομέα υγείας της ΝΔ Θεόδωρος Γιάνναρος χαρακτήρισε «πίθηκο» έναν πρόσφυγα. Είχε απαντήσει σε ανάρτηση στο Twitter σημει-ώνοντας: «Θα πας εκεί από όπου ήρθες, πίθηκε».
Ο ξένος, ο μετανάστης γίνεται συνεχώς κόκκινο πανί για στελέχη που θρέφονται από το εθνικιστικό ψηφοθηρικό συσσίτιο. Ο βουλευτής Κώστας Κυρανάκης δέχτηκε έντονη κριτική τον Νοέμβριο του 2019 όταν είχε προβάλει θετικά τη διοργάνωση μπάρμπεκιου… χοιρινού με αλκοόλ μπροστά σε δομή φιλοξενίας μεταναστών και τον είχε στηρίξει ο Θάνος Πλεύρης!
Το τελευταίο διάστημα δράση για να μαζέψει στελέχη της ΝΔ που οργιάζουν με μισαλλόδοξες απόψεις δημοσίως ανέ-λαβε πια συστηματικά ο γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής Γιώργος Στεργίου. Τον Νοέμβριο του 2019 έκανε τον γύρο της ειδησεογραφίας ότι στέλεχος της ΝΔ από την Κοζάνη, ο Ιωάννης Σαντετσίδης, με ανάρτηση στο fb για τους πρόσ-φυγες προέτρεπε τις αρχές «να τους ρίξουν στο Αιγαίο». Εδώ ο περιφερειάρχης Β. Αιγαίου, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ Κώστας Μουτζούρης, έγινε ο «γαλάζιος» τοπάρχης της σαμαρικής Δεξιάς με ρητορική και δράση κατά της δημιουργίας δομών για διαμονή προσφύγων/μεταναστών. Το Μαξίμου τα έσπασε μαζί του αφότου ο χάρτης είχε βαφτεί γαλάζιος. Σε αντιμεταναστευτικές τοποθετήσεις πρωτοστάτησε και ο βουλευτής Λέσβου και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χαρά-λαμπος Αθανασίου.
Ξερονήσια και «εισβολείς»
Είναι η περίοδος που κάνουν την εμφάνισή τους χωρίς ενδοιασμό δηλώσεις για ξερονήσια. Ο δημοσιογράφος και βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος δεν διστάζει να μιλήσει στο Kontra Channel για αξιοποίηση των ακατοίκητων νησιών: «Βεβαίως μπορούν να πάνε πρόσφυγες στα ξερονήσια. Δεν πρέπει να έχουμε ταμπού! Είναι χώροι για να “φιλοξενήσουμε” κάποιους. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτά τα ταμπού, να ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ του παρελθόντος, τα μετεμφυλιακά και τα δικτατορικά».
Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 20 Νοεμβρίου 2019, ο τότε αρμόδιος συντονιστής για το προσφυγικό υφυπουργός Εθνι-κής Αμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής είχε παρουσιάσει το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για κλειστά κέντρα, για αποσυμφόρηση υπαρχουσών δομών και δημιουργία νέων. Ανοιξε η συζήτηση για δομή σε ακατοίκητο νησί όταν το κυβερνητικό στέλεχος παρουσίασε φωτογραφικά μια δομή πάνω σε ερημονήσι…
H αύξηση των μεταναστευτικών ροών και η συγκέντρωση προσφύγων στον Εβρο τον Μάρτιο του 2020 έδωσαν α-φορμή στην κυβέρνηση να εμφανιστεί σαν το λιοντάρι προάσπισης του έθνους. Μιλούσαν για «εισβολείς», τα κυβερ-νητικά στελέχη φούσκωσαν με εθνικιστικό αέρα το ακροατήριό τους και οι λεονταρισμοί για την ανάσχεση προσφύγων περίσσεψαν. Σε όλη τη χώρα αναβρασμός. Εκείνη την περίοδο ήταν που στέλεχος της ΝΔ από την Ηλεία έκανε στα social media απαράδεκτες δηλώσεις (που θα μπορούσε να είχε κάνει χρυσαυγίτης) για καταστροφική φωτιά σε δομή μεταναστών στη Λέσβο. «Πιο ειδυλλιακό κι από ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη» έγραφε ο τότε τομεάρχης προστασίας του πολίτη της ΝΟΔΕ ΝΔ Ηλείας Διαμαντής Καρασούλας, ο οποίος είχε περάσει από τον ΛΑΟΣ και τους Ανεξάρτητους Ελληνες προτού φτάσει ως την Πειραιώς, που τον διέγραψε, αλλά βρήκε απήχηση στο «γαλάζιο» κοινό.
Σε μια άλλη πλευρά κοινωνικής χυδαιότητας διέπρεψε ακόμη ένα στέλεχος της ΝΔ. Ο μισογυνισμός και σεξισμός σε συνδυασμό με την υποτίμηση ανθρώπων της εργασίας καταγράφηκαν ηχηρά τον Μάιο του 2019 σε μια τοποθέτηση του τότε συντονιστή ετεροδημοτών Κώστα Στεφανίδη. Σε ανάρτησή του στο fb έβαλε στο στόχαστρο την πρώην ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλίσ-τρια στον χώρο της καθαριότητας Κωνσταντίνα Κούνεβα, στην οποία είχαν επιτεθεί με βιτριόλι. Σχολιάζοντας τη μη επανεκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο σημείωσε: «Τώρα που η Κούνεβα του Σύριζα δεν εξελέγη ευρωβουλευτής, ξέρει κανείς αν θα γυρίσει στη δουλειά; Ψάχνω γυναίκα για γενική το Σάββατο και δεν έχω βρει ακόμα!».
