Οτι οι επικεφαλής του «επιτελικού κράτους» τα έκαναν ρόιδο και με το ποδόσφαιρο δεν είναι είδηση.
Οταν κάνεις μια ρύθμιση σε ένα θέμα που μέχρι να παρέμβεις απασχολούσε δύο ΠΑΕ (την ΠΑΕ ΠΑΟΚ και την ΠΑΕ Ολυμπιακός) και δύο βαρόνους (τον Μαρινάκη και τον Σαββίδη) και από τη στιγμή που ανακατεύτηκες αφορά τους πάντες (και όλες τις ΠΑΕ και όλους τους επιχειρηματίες και όλους τους οπαδούς και όλους τους φιλάθλους και όσους δεν δίνουν δεκάρα για το ποδόσφαιρο) και οι πάντες –αυτό κι αν είναι κατόρθωμα– καταφέρονται εναντίον σου, δεν χρειάζεται να είσαι… επιτελικός για να διαπιστώσεις το πρόβλημα.
Και μπορεί ο πρωθυπουργός να είπε διάφορα στη Βουλή, στην αποτυχημένη του προσπάθεια να πάει αλλού τη συζήτηση, αλλά το γεγονός είναι ότι η διαπλοκή δεν κρύβεται, όπως δεν κρύβεται ούτε η προσπάθειά του να τα βρει και με τους δύο, κάτι που άνοιξε μια τεράστια τρύπα μέσα στην οποία έπεσαν και οι κυβερνητικές αφηγήσεις και οι επιτελικές ελπίδες για επενδύσεις.
Γιατί ποιος σοβαρός επενδυτής θα κάνει μπίζνες –για να μιλήσουμε τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι νεοφιλελεύθεροι– όταν οι κανόνες μπορεί να αλλάξουν σε λίγους μήνες επειδή η κυβέρνηση της αρρυθμίας θα θυμηθεί την… κοινωνική συνοχή, αυτή για την οποία δεν έδωσε δεκάρα επί μια δεκαετία μνημονίων;
Και ποιο πρότζεκτ μπορεί να προχωρήσει εάν δεν έχει πίσω του έναν οπαδικό στρατό να στηρίζει το business plan με σοβαρά «επιχειρήματα»; Αλλά και ποια κυβέρνηση άλλης χώρας θα τους πάρει στα σοβαρά όταν δεν μπορούν να χωρίσουν δύο… σωβρακοφανέλες και χάνουν το ματς προτού ακόμη αρχίσει επειδή τρέμουν το βουητό της εξέδρας;
Οι «επιτελικοί» της ιδιοτέλειας άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου, ακόμη κι αν οι ίδιοι δεν το έχουν πάρει χαμπάρι!
