Αν δεν ήταν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργό Άκης Σκέρτσος και ήταν πχ ο Λιάκος ή ο Βερναρδάκης -αντίστοιχα υφυπουργοί επί Αλέξη Τσίπρα- που είχαν κάνει την παρέμβαση στην Δικαιοσύνη για την δίκη Τοπαλούδη, θα είχε γίνει σεισμός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το σύνολο των σιτιζόμενων Μέσων Ενημέρωσης και περιώνυμων “δημοσιογράφων”, αλλά και οι 64 καθηγητάδες, θα ζητούσαν την παραίτηση της κυβέρνησης των “συριζομαδουραίων” για παρέμβαση στην δικαιοσύνη, παραβίαση της διάκρισης των λειτουργιών, υποβάθμιση των θεσμών κλπ. Τώρα απλώς τηρούν αιδήμονα σιωπή. Εκφράζει προσωπικές απόψεις ο κ. Σκέρτσος, λένε, όπως άλλωστε υποστήριξε και ο ίδιος: “η σκέψη ενός πολίτη στην προσωπική του σελίδα”. Σοβαρά; Και γιατί οι αναρτήσεις του Πολλάκη δεν είναι προσωπικές και αντανακλούν στον Αλέξη Τσίπρα; Γιατί η αρθρογραφία του Θανάση Καρτερού δεν είναι προσωπική -που άλλωστε είναι πρώην συνεργάτης πρωθυπουργού ούτε καν νυν; Πέντε λεπτά ερωτήσεις του έκανε ο παρουσιαστής για τον πρώην συνεργάτη του. Προφανώς αν είσαι κοντά στον Τσίπρα μια φορά αυτό σε δεσμεύει για πάντα, αν είσαι κοντά στον Μητσοτάκη δεν ισχύει το ίδιο. Γιατί όταν ένα δεύτερης γραμμής κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαϊα ή στην Λέσβο κάνει μία ανάρτηση στα sm του είδους “θα λογαριαστούμε μετά την κρίση” πρέπει να το απομακρύνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η τοποθέτηση του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ είναι προσωπική. Είναι απλώς γελοίο όπως και εκείνοι που υιοθετούν το περί προσωπικής άποψης του κ. Σκέρτσου.
Ο κ. Σκέρτσος δεν έχει σε τέτοια θέματα προσωπική άποψη, είναι η άποψη του πρωθυπουργού και βαραίνει πλήρως τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το θέμα της δίκης Τοπαλούδη συζητήθηκε στον πρωινό καφέ του Μαξίμου, συμφώνησαν ότι η εισήγηση της εισαγγελέως συνιστά “δικαστικό λαϊκισμό”. Ο κ. Σκέρτσος πήρε το πράσσινο φως για να κάνει την ανάρτηση από τον πολιτικό του προϊστάμενο. Ο κ. Σκέρτσος έχει την στοιχειώδη ευφυία να αντιληφθεί τις συνέπειες μίας τέτοιας ενέργειας. Ήταν σαφώς μία πολιτική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να παρέμβει διά του υφυπουργού του με έναν ημιεπίσημο τρόπο στην Δικαιοσύνη. Άλλωστε ο κ. Σκέρτσος δεν περιορίζεται να εκφράσει μία άποψη για το αν είναι προς την σωστή κατεύθυνση ή όχι η εισήγηση της εισαγγελέως, όπως ένας τυχαίος πολίτης. Παίρνει θέση ως μη όφειλε για το πως πρέπει να απονέμεται η δικαιοσύνη και απευθύνει συστάσεις σε έμπειρους δικαστές και εισαγγελείς. Στην ανάρτησή του στο fb αναφέρει ο κ. Σκέρτσος: “Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή». Άλλο η ενσυναίσθηση, αναγκαίο στοιχείο για μια ισορροπημένη δικαστική κρίση, και άλλο η ταύτιση. Η εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου προϋποθέτει δικαστικούς λειτουργούς που αποφεύγουν τις συναισθηματικές ταυτίσεις ακόμη και με τα θύματα των πιο ειδεχθών εγκλημάτων. Ακριβώς διότι δεν πρέπει να αφήνουν καμία χαραμάδα αμφιβολίας ότι κρίνουν με βάση προσωπικές απόψεις και ευαισθησίες ή με το κατά που δείχνει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε άλλωστε σημαντική ανασφάλεια δικαίου”.
Ο κ. Σκέρτσος δεν έχει σχέση με το νομικό χώρο, ούτε έχει σπουδάσει το αντικείμενο, δημοσιογραφία και lobbying έχει σπουδάσει που τον βοήθησε να γίνει γραμματέας του Στουρνάρα, του Πικραμμένου και διαφόρων άλλων και στην συνέχεια του νυν πρωθυπουργού. Η άποψη και η ορολογία που χρησιμοποιεί στην ανάρτηση δεν είναι καν δική του.
Ο κ. Σκέρτσος αποτελεί το ανερχόμενο αστέρι του επιτελικού κράτους. Ήταν εκείνος που πιστώθηκε και παρουσίασε προσωπικά το “σχέδιο γέφυφα” για την μετάβαση στην κανονικότητα ως συντονιστής των υφυπουργών. Ως υπεύθυνος για το ηλεκτρονικό σύστημα “ΜΑΖΙ” και τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, παίζει ρόλο ή τουλάχιστον έτσι διατείνεται ο ίδιος, στον επικείμενο ανασχηματισμό. Το αν ο ίδιος αναβαθμιστεί και πάρει την θέση του Γιώργου Γεραπετρίτη με μετακίνηση του τελευταίου σε κορυφαίο υπουργείο, είναι ανοικτό. Η αντιπαράθεση όμως των ομάδων των δύο κεφαλών του επιτελικού κράτους στο Μαξίμου έχει αρχίσει και περνάει πια τους τοίχους του νεοκλασσικού.
Ο κ. Σκέρτσος δεν κρύβει ούτε τις καταβολές του από τον εκσυγχρονιστικό χώρο, ούτε τις φιλοδοξίες του. Προ λίγων μηνών είχε πει ότι στόχος του είναι η ανασύσταση του χώρου της κεντροαριστεράς, ενώ μέσω της προσωπικής του σχέσης με τον πρωθυπουργό υπόσχεται σε βουλευτές και στελέχη ότι θα τους βοηθήσει και θα τους προωθήσει. Στην πορεία μάλλον θα συγκρουστεί με το άλλο αστέρι του εκσυγχρονισμού τον Κυριάκο Πιερρακάκη που επίσης θέλει να ικανοποιήσει στη μητσοτακική ΝΔ τις φιλοδοξίες που του στέρησε το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ. Αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση…
