Θέλετε να κάνουμε την παραδοχή ότι ο πύραυλος που σκότωσε 500 άμαχους στο νοσοκομείο Αλ Αχλί, δεν εκτοξεύτηκε από τον Ισραηλινό Στρατό; Να την κάνουμε. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα που προηγείται όλων των σεναρίων. Γιατί βρίσκονταν στο σημείο αυτό τα γυναικόπαιδα; Ήταν σε πάρτι ή έψαχναν καταφύγιο από τους ανελέητους βομβαρδισμούς; Πώς μια χώρα κάνει πυραυλικές επιθέσεις σε περιοχή όπου υπάρχουν άμαχοι και απλώς χθες έκανε μια διευκρίνιση ότι δεν ήταν οι δικοί της πύραυλοι που διέλυσαν άοπλους ανθρώπους; Αυτό είναι το πρώτο έγκλημα του οποίου ακολουθούν όσα ακόμη θα καταγραφούν.
Δύο μέρες πριν την επίθεση στο Αλ Αχλί, τέσσερα μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού στο ίδιο νοσοκομείο, που λειτουργεί με τη φροντίδα της Αγγλικανικής Εκκλησίας, τραυματίστηκαν από άλλη Ισραηλινή επίθεση. Την επίθεση κατήγγειλε ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ, Τζάστιν Ουέλμπι. Είναι λοιπόν επιβεβαιωμένο ότι το Ισραήλ και χτυπάει νοσοκομεία και δεν δίνει λογαριασμό.
Αυτή τη φορά, ήταν ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων, οι σκληρές εικόνες και η διεθνής κατακραυγή που ανάγκασε το Ισραήλ, όχι να ζητήσει συγνώμη ή να δώσει εξηγήσεις, αλλά να εξαπολύσει μια επιχείρηση στρέβλωσης και αμφιβολιών. Δημοσιεύτηκαν ανακοινώσεις, ηχητικά μεταξύ Παλαιστινίων που «αποδεικνύουν» ότι ο πύραυλος ήταν των τζιχαντιστών και βίντεο κάποια από τα οποία ήταν προηγούμενων χρόνων. Όπως σε κάθε εγκληματική πράξη, η αμφιβολία χρησιμοποιήθηκε υπέρ του κατηγορούμενου.
Η κοινή γνώμη έπαψε να συζητά για το έγκλημα, για το πώς είναι δυνατόν να σκοτώνονται χιλιάδες άμαχοι και να συνεχίζεται το μακελειό, και μπήκε στη συζήτηση για το ποιανού είναι ο πύραυλος.
Ακόμη και χωρίς τον πύραυλο, το έγκλημα είναι εκεί και είναι έγκλημα πολέμου και σφαγής αμάχων. Το παραπλανητικό ερώτημα «μα τι συμφέρον είχε το Ισραήλ να χτυπήσει νοσοκομείο» έχει απαντηθεί πριν από αυτό τον βομβαρδισμό. Δυστυχώς το Ισραήλ δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί στη Διεθνή νομιμότητα ή τους κανόνες , πόσο μάλλον του πολέμου. Το δόγμα ότι δικαιούται να δρα μονομερώς ακόμη και εγκληματικώς αν θεωρήσει ότι κινδυνεύει, επειδή οι Εβραίοι υπήρξαν θύματα , δεν έχει σχέση με τους κανόνες που διέπουν την λειτουργία των δημοκρατικών κρατών. Αλήθεια πρέπει μήπως να σκοτωθούν έξι εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, όσοι Εβραίοι στα κρεματόρια για να έχουν δικαίωμα διαμαρτυρίας; Πότε θα εμποδίσουμε να συνεχίσουν να πεθαίνουν;
Το Ισραήλ δεν έχει κανένα πρόβλημα να χτυπήσει νοσοκομεία. Έχει άλλωστε χτυπήσει και σχολεία και νοσοκομεία και αποστολές γιατρών τα τελευταία χρόνια. Το ενδιαφέρει να παγιώσει τη λογική του ανυποχώρητου, που δεν θα σταματήσει προκειμένου να κάνει αυτό που θέλει. Η σύγχρονη ιστορία του, αποδεικνύει ότι η αντίληψη της παραδειγματικής και κυρίως της συλλογικής τιμωρίας, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του. Την πολιτική μάλιστα αυτή δεν διαμορφώνουν οι δημοκρατικές δυνάμεις του Ισραήλ, αλλά ακροδεξιά κόμματα με συναλλαγές, κρυφή ατζέντα και σχέσεις με το στρατιωτικό κατεστημένο.
Οι επιθέσεις του Ισραηλινού Στρατού, δεν έχουν στόχο τη Χαμάς, αλλά κάθε Παλαιστίνιο. Απλώς μετά από το έγκλημα, κάθε Παλαιστίνιος θα βαφτίζεται τρομοκράτης της Χαμάς, άρα δικαίως νεκρός.
Το Ισραήλ, πρέπει να γνωρίζει, ότι αυτή τη στιγμή πεθαίνει η Χαμάς και γεννιέται η Χαμάς 2. Μια πιο σκληρή και ανεξέλεγκτη οργάνωση που θα αποτελείται από τα σημερινά παιδιά θύματα του Ισραήλ. Μπορεί να μην έχουν να φάνε, να μην έχουν όπλα, αλλά θα είναι έτοιμα να σκοτωθούν μόνο και μόνο για να σκοτώσουν και να εκδικηθούν. Αυτός ο κύκλος δεν στρέφεται 75 χρόνια γύρω από το Ισραήλ;
Μπορεί οι Ισραηλινοί να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Μπορεί να θεωρούν τους εαυτούς τους δικαιολογημένους ή προστάτες του εβραϊκού έθνους που κινδυνεύει. Η ανθρωπότητα όμως δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Έχει κανόνες, οι οποίοι αφορούν ακόμη και τον πόλεμο.
Η κοινή γνώμη, προετοιμάζεται επί χρόνια με σειρές όπως το Φάουντα και ακριβές τηλεοπτικές παραγωγές, για να αντιληφθεί το Παλαιστινιακό σαν μια ταινία στην οποία δίκιο έχουν οι Ισραηλινοί. Έτσι κι αλλιώς, ο πόλεμος μεταδίδεται με όρους τηλεοπτικής παραγωγής. Αυτό που συμβαίνει όμως δεν είναι σήριαλ. Είναι μαζική δολοφονία.
