Με τις δυσμενείς προγνώσεις, τις διαπιστώσεις και τις περιγραφές της κατάστασης να περισσεύουν πλέον, καθώς τα γεγονότα δεν κρύβονται, όπως συνέβαινε πέρσι τέτοιον καιρό, δεν αρκεί πλέον η αποκάλυψη μιας αλήθειας που αποκρύπτεται και παραποιείται, αλλά απαιτείται μια διέξοδη πολιτική ματιά σε ένα απειλητικό υγειονομικό πρόβλημα. Κωδικοποιημένα, η σημερινή κατάσταση μας οδηγεί στις παρακάτω παρατηρήσεις:
1. Το ποσοστό εμβολιασμού είναι ακόμη κάτω από 60%. Το συνεχές «μαγείρεμα» παρονομαστών κι αριθμητών δεν κρύβει το πρόβλημα, αλλά ανατροφοδοτεί την καχυποψία.
2. Δεν υπολείπεται εμβολιαστικά μόνο η Μακεδονία, αλλά κι άλλες περιοχές διαφορετικών χαρακτηριστικών (π.χ. ο Πειραιάς 40,5%). Ανάλογη ποικιλομορφία, αλλά και συνολική χαμηλή εθνική επίδοση, παρατηρείται στις ΗΠΑ της «ατομικής ευθύνης», σε αντίθεση με τις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης όπου κυριαρχεί η οργανωμένη πρωτοβάθμια περίθαλψη και το λεγόμενο «συλλογικό πνεύμα» στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν τους πετυχημένους αντί της επιδημιολογικής καρικατούρας του «ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ»!
3. Στον συνολικό εμβολιασμό υπολειπόμαστε της Σουηδίας μόλις κατά 7% (έχει 67%). Αυτό δεν μας βάζει όμως στην ίδια μοίρα με την Σουηδία της 12ης Σεπτεμβρίου, όταν δηλαδή είχε κι εκείνη ποσοστό εμβολιασμού 60%. Το κύριο πρόβλημα μας στον εμβολιασμό είναι ποιοτικό, δηλαδή «οι τρύπες» στους ηλικιωμένους και ευάλωτους. Αυτή πρέπει να είναι η στρατηγική προτεραιότητα κι εκεί πρέπει να εστιάσει μια ευρεία επιμορφωτική εκστρατεία με πρωταγωνιστή τον υγειονομικό της διπλανής πόρτας.
4. Αυτό το ποιοτικό μειονέκτημα, ότι δηλαδή ο ένας στους τρεις ηλικιωμένους ήταν ανεμβολίαστος, είναι γνωστό ήδη από τον Απρίλιο, παρά την παρασιώπησή του προκειμένου να ανοίξει χωρίς περιορισμούς ο τουρισμός. Χαρακτηριστική υπήρξε η γνωστή συνέντευξη Θεοχάρη στο BBC για το πόσο σαφή ήταν τα στοιχεία από τότε ακόμη κι εκτός Ελλάδος.
5. Πέρυσι το Β΄ και το Γ΄ κύμα απείχαν περισσότερο από 4 μήνες. Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης προκάλεσαν, έστω και καθυστερημένα, πανελλήνιο συναγερμό που εμπόδισε την μετάδοση του Β΄ κύματος εκτός Θεσσαλίας – Μακεδονίας. Λόγω των φετινών πολιτικών επιλογών αυτό δεν θα συμβεί και έτσι τα δύο κύματα (Δ και Ε) θα συναιρεθούν σε ένα, με προφανείς συνέπειες για το τσουνάμι που πλήττει ήδη το ΕΣΥ. Αυτό ήδη εκδηλώνεται με την διασπορά στην Ήπειρο κ.α.
6. Χωρίς ριζικές ανατροπές στο θέμα του εμβολιασμού (αλλαγή ύφους και ευθύνης διαχείρισης) ακόμη κι αν το Κράτος συμπεριφερθεί επιδημιολογικώς ορθόδοξα, την αυξημένη θνητότητα κυρίως από ανεμβολίαστους δεν θα την αποφύγουμε.
7. Ο ΕΟΔΥ επί μήνες δεν κοινολογεί το ποσοστό των κρουσμάτων που επισυμβαίνει σε εμβολιασμένους ή νοσήσαντες. Αν το ανακοίνωνε, ο μύθος της «πανδημίας ανεμβολίαστων» θα κατέρρεε αυτοστιγμεί.
8. Η άμεση άρση των αναστολών αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση όσων γνωρίζουν από αυτοκριτική.
9. Τα θρυλούμενα περί επέκτασης της υποχρεωτικότητας στο σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων συνιστούν σπασμωδική αντίδραση που θα επιδεινώσει το πρόβλημα. Επιδιώκοντας να εξολκύσουν ένα ποσοστό <1% εμβολιασμού, θα υποθηκεύσουν οριστικά το «συλλογικό κι ενωτικό πνεύμα» που χρειαζόμασταν και δεν είχαμε. Τα αίτια του προβλήματος είναι βαθιά κι οι απαντήσεις δεν μπορεί να είναι επιφανειακές.
10. Πρόσφατα ο κ Πρωθυπουργός επιχείρησε να «αποδραματοποιήσει» την κατάσταση (συν/ξη στο MEGA, στις 4/11 ) αντιπαραβάλλοντας τους τότε 363 διασωληνωμένους με τους 600 του περασμένου φθινοπώρου. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε είναι ενδεικτικό του αιφνιδιασμού του. Αν αυτό θεωρεί πράγματι ως όριο «υγειονομικής καταστροφής», τι μέτρα σκοπεύει να λάβει εντός 15νθημέρου από σήμερα, όταν θα έχουμε ένα παρεμφερή αριθμό; Θα πάρει μέτρα έστω τώρα για τα ιδιωτικά θεραπευτήρια ή θα συνεχίσει αδιάφορος τα ΣΔΙΤ και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων και τμημάτων, όπως έκανε με το κλείσιμο της ΜΕΘ του νοσοκομείου Έδεσσας κ.α.; Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Η πανδημία αντιμετωπίστηκε ως ευκαιρία, ακόμη και πολιτικής κερδοσκοπίας. Η ομόφωνη καταδίκη της αντιπολίτευσης αλλά και φιλικών προς την κυβέρνηση ΜΜΕ και παραγόντων, δείχνει ότι ήρθε η ώρα του κοινού νου και του αυτονόητου. Αυτό το αίτημα οφείλει να μορφοποιηθεί και να εκφραστεί πολιτικά.
H Θεοδώρα Τζάκρη είναι βουλευτής Πέλλας, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ο Παναγιώτης Τζανετής είναι ιατρός, μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
