Σε αντίθεση με την πρόσφατη συνέντευξη της υπουργού Πολιτισμού στο ραδιόφωνο για τις τεράστιες ουρές στην Ακρόπολη, στην οποία εμφανίστηκε με ψαλιδισμένα τα φτερά και αρκετά απολογητική, προσπαθώντας να δικαιολογήσει χωρίς επιτυχία το φιάσκο της έλλειψης επιχειρησιακού σχεδίου διαχείρισης των επισκεπτών στο μνημείο, στη σημερινή συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης, επανήλθε στα… γνωστά Déjà vu… σα να μην πέρασε μια μέρα από τις προγραμματικές της δηλώσεις πριν από τέσσερα χρόνια.
Με τον αέρα της επανατοποθέτησής της στο υπουργείο από τον Πρωθυπουργό, ξαναπιάνει, όπως είπε, το νήμα… από εκεί που το άφησε. Στις ίδιες αναμασημένες καραμέλες περί προστιθέμενης αξίας του δημόσιου αγαθού του πολιτισμού για μια κοινωνία ανάπτυξης και ευημερίας… Τα έργα στο Τατόι, ενημέρωσε από το βήμα της Βουλής, προχωράνε και μέσα στη χρονιά θα ολοκληρωθούν 9 κτίρια, η ανέγερση του νέου Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου αποτελεί, τόνισε, προτεραιότητα αλλά χωρίς να δεσμευτεί με χρονοδιάγραμμα, ενώ το πολύπαθο Ακροπόλ που λιμνάζει από το 2020-αφού έχασε χρόνο αλλάζοντας τον νόμο της Μυρσίνης Ζορμπά- υποσχέθηκε ότι θα τρέξει γρήγορα, και πάλι χωρίς χρονικό ορίζοντα. Το 2025 είναι δεσμευτική χρονιά για τη λειτουργία της Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών, ενώ το Βιβλίο θα αποκτήσει φορέα με ένα από τα πρώτα νομοσχέδια. Για το οπτικοακουστικό τοπίο επεφύλαξε γενικές αναφορές με «συνθήκες που ωριμάζουν για την ίδρυση Κρατικής Τεχνικής Σχολής Οπτικοακουστικών Μέσων και οπτικοακουστικό hub στη Δράμα». Με λίγα λόγια ό,τι… έταξε, το έχουμε ξανακούσει.
Όμως εκεί που η Λίνα Μενδώνη τα έδωσε όλα είναι όταν αναφέρθηκε στα έργα υποδομής ύψους άνω του 1,2 δις ευρώ που υλοποιούνται και θα ολοκληρωθούν σταδιακά μέχρι το 2027, χωρίς ωστόσο να αναφερθεί στην απορροφητικότητα των ΕΣΠΑ, που απ’ όσο γνωρίζουμε είναι τραγικά χαμηλή. Και χωρίς να ξεχάσει φυσικά να αναφερθεί στο αγαπημένο της θέμα, στις οπισθοδρομικές δυνάμεις της χώρας που «δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα». Τέσσερα χρόνια, με την στήριξη βεβαίως των συστημικών ΜΜΕ, οποιαδήποτε κριτική από την ευρύτερη αντιπολίτευση, ακόμα και από επιστήμονες, την παρουσίαζε ως… ανάχωμα στην ταχεία ανάπτυξη που έταζε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Καταλάβαμε από τα λεγόμενα της ότι είναι πολύ περήφανη για το «έργο» της στον ΟΔΑΠ (πρώην ΤΑΠ) για το οποίο θεσμοθέτησε νέο πλαίσιο λειτουργίας, νέα εργαστήρια, και βρήκε νέους πόρους. Ήδη από όταν άλλαξε το καθεστώς λειτουργίας είχε υποσχεθεί θαύματα, τα νούμερα του ΟΔΑΠ όμως, την διαψεύδουν. Ενώ κορωνίδα της μεταρρυθμιστικής πολιτικής της θεωρεί, όπως δήλωσε με έμφαση, την αλλαγή καθεστώτος των πέντε εμβληματικών μουσείων της χώρας που μετατράπηκαν σε Ν.Π.Δ.Δ. , η οποία προκάλεσε αντιδράσεις του επιστημονικού προσωπικού και προσωπικοτήτων του πολιτισμού.
Είπε πολλά μεγαλόστομα η κ. Μενδώνη. Μεταξύ αυτών, αναφέρθηκε στους επαναπατρισμούς των παρανόμως εξαχθέντων πολιτιστικών αγαθών, που μας θύμισαν τους χειρισμούς της στη διαβόητη συλλογή Στερν. Φυσικά, δεν μπορούσε να μη κάνει λόγο για τη μόνιμη επιδίωξη της Επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα, χωρίς όμως να βρει ούτε μισή κουβέντα για το φιάσκο στην Ακρόπολη με τις ορδές τουριστών που ταλαιπωρούνται στον ήλιο καταπονώντας και το ίδιο το μνημείο. Στη θέση της θα απέφευγα να αναφερθώ στις υποδομές καθολικής προσβασιμότητας στον πολιτισμό, με τον ανελκυστήρα πλαγιάς για ΑμΕΑ και όσους έχουν κινητικά προβλήματα να χαλάει κάθε τόσο. Η κυβέρνηση και η υπουργός που δεν κατάφεραν να διαχειριστούν την Ακρόπολη, το «υπερόπλο» της πολιτιστικής κληρονομιάς, καταφεύγουν σε τσιτάτα εντυπωσιασμού όπως «ο πολιτισμός δεν είναι ιδιοκτησία κανενός», ξεχνώντας ότι δεν είναι ούτε δικός τους.
