Πολύς ντόρος γίνεται για την επικείμενη σύσκεψη των τεσσάρων βαρόνων της μπάλας με FIFA – UEFA, σαν να πρόκειται με ένα μαγικό ραβδάκι (άγνωστο ποιανού) να εξαφανιστούν τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αφήνω στην άκρη το αναπάντητο ερώτημα «αν δεν μπορούν να τα βρουν μόνοι τους οι μεγαλοκαρχαρίες, τι θα μπορέσει να κάνει η UEFA;» και θυμίζω τι ακριβώς συνέβη το 2005, τότε που οι μεγαλοπαράγοντες έδωσαν τα χέρια για ένα ποδόσφαιρο με «καθαρά χέρια», όπως το είχε ονομάσει ο Τύπος. Τότε που ΕΠΟ, ΠΑΕ και ΜΜΕ πανηγύριζαν γιατί θα δημιουργούνταν η Σούπερ Λίγκα, που αποδείχτηκε τελικά για τα… πανηγύρια! Τον Νοέμβριο του 2005 λοιπόν είχαν ξεκινήσει οι πρώτες ουσιαστικές επαφές και συζητήσεις για τη… σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου και τη δημιουργία της περίφημης λίγκας.
Βλέπετε, είχε προηγηθεί το έπος του Euro 2004 και με το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα απαξιωμένο και ανυπόληπτο από τις «παράγκες», πολλοί θεώρησαν επιβεβλημένη τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει το άθλιο προϊόν. Στις 22 Νοεμβρίου 2005 οι «μεγάλοι» χαμογελαστοί και ευδιάθετοι μίλησαν στους δημοσιογράφους για «χρονιάορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο» και δήλωσαν ότι όλοι μαζί είπαν «δεν πάει άλλο» και γι’ αυτό αποφάσισαν να χτίσουν κάτι νέο, υγιές και προσοδοφόρο. Ομως με το πρώτο φάλτσο σφύριγμα τα «καθαρά χέρια» ξαναβρόμισαν και τα πάντα διαλύθηκαν σε χρόνο ρεκόρ.
Τώρα, 15 χρόνια μετά, ξαναζούμε τα ίδια πράγματα. Οι βαρόνοι επιστρέφουν στο σημείο μηδέν για να συναποφασίσουν αν θα επιχειρήσουν να ξαναχτίσουν κάτι νέο. Αν αυτό δεν είναι deja vu, τι είναι; Οπως έχει δηλώσει όμως ο πρόεδρος της ΕΠΣ Ηρακλείου Νίκος Τζώρτζογλου, «αν οι τέσσερις δεν βάλουν στην άκρη εγωισμούς και θέλω, δεν πρόκειται να υπάρξει λύση…». Τόσο απλό, τόσο δύσκολο…
