Κάθε τρεις και λίγο η κυβέρνηση μας απευθύνει πρόσκληση για να μας κάνει το τραπέζι. Πρόσκληση σε δείπνο ηλιθίων. Η πλάκα δεν βρίσκεται στο γεγονός ότι οι «άριστοι» μας θεωρούν ηλίθιους, ότι φτιάχνονται να μας πουλάνε φούμαρα και ό,τι άλλο απίθανο εφευρίσκει το σατανικό μυαλό τους για να διασκεδάζουν με την αφελή ευπιστία μας, ότι ηδονίζονται να μας βλέπουν να νιώθουμε (κι από πάνω) ανακουφισμένοι με κάθε παρόλα που πετάνε, αλλά –εντέλει– η πλάκα είναι ότι στο τέλος πληρώνουμε πανάκριβα και τον λογαριασμό της ίδιας πάντα ξαναζεσταμένης –και ξινισμένης– σούπας που μας σερβίρουν.
Πόσες φορές ο «Μωυσής» έσπασε πλάκα εξαγγέλλοντας το τέλος της πανδημίας; Τουλάχιστον τρεις.
Πόσες φορές συγκράτησε τα γέλια του υποσχόμενος στα σοβαρά ότι διανύουμε το «τελευταίο μίλι»; Αλλες τόσες.
Πότε ήταν που μας είπε ότι «δεν βλέπουμε απλώς φως στο τούνελ, βλέπουμε το τέλος του τούνελ»; Πέρυσι στις αρχές του Φεβρουαρίου.
Πόσοι ήταν οι νεκροί τότε, πριν από την έξοδο του τούνελ; Λίγο κάτω από τις 6.000.
Πόσοι είναι οι νεκροί σήμερα, ένα χρόνο μετά κι ενώ η έξοδος του
Σήματα καπνού τούνελ μοιάζει να είναι μακρύτερη κι από το ίδιο; Λίγο πάνω από τις 21.000.
Ε λοιπόν, σήμερα ο κυβερνητικός «θίασος» ανεβάζει την ίδια παράσταση για τρίτο συνεχόμενο χρόνο, με τους ίδιους συντελεστές, την ίδια σκηνοθεσία, την ίδια απόδοση κειμένου και τα ίδια σκηνικά και κοστούμια: το «Δείπνο ηλιθίων».
Ενώ η μετάλλαξη Δέλτα ακόμη καλά κρατεί, δίνοντας καθημερινά σταθερά υψηλό αριθμό διασωληνώσεων και θανάτων (η Ελλάδα είναι πλέον η πρώτη χώρα σε όλη την ΕΕ σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού), ενώ η υπερμεταδοτική μετάλλαξη Ομικρον πιέζει στα όρια της ολοκληρωτικής κατάρρευσης το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο δεν διαθέτει πια (παρά τον μονοθεματικό του χαρακτήρα) ούτε απλή κλίνη σε διάδρομο για νοσηλεία ασθενών με Covid, ενώ το εμβολιαστικό πρόγραμμα «Ελευθερία» μας άφησε χρόνους (πλέον μετράμε ραντεβού και όχι ποσοστά πλήρως εμβολιασμένων), ενώ ο (δικός μας) Μπουρλά της Pfizer ανακοίνωσε ότι το νέο τροποποιημένο εμβόλιο που θα πιάνει την Ομικρον θα είναι έτοιμο τον Απρίλιο, ενώ από την Κύπρο έρχονται να μαντάτα της νέας μετάλλαξης Deltacron που φαίνεται ότι τα στελέχη της έχουν γονιδιακό υπόβαθρο της μετάλλαξης Δέλτα, ο κυβερνητικός θίασος μας προσκαλεί «χαρωπά τα δυο μου χέρια να χτυπώ» γιατί, λέει, μέχρι τις 20 Ιανουαρίου θα έχει φτάσει στην κορύφωσή της η Ομικρον και μετά τίποτε, πάπαλα, καπούτ και τέλος η πανδημία.
Στη ζωή όπως και στην κωμωδία του Φρανσίς Βεμπέρ προκαλούνται ανατροπές, που με τη σειρά τους γεννούν απανωτούς σεισμούς, που προκαλούν καυτά ερωτήματα:
Ποιοι είναι τελικά οι αφελείς βλάκες και ποια τα αξιοθρήνητα ανθρωπάκια;
Πότε ο ευκολόπιστος από «ηλίθιος» μετατρέπει τους «άτρωτους» σε αυτό που αληθινά είναι, δηλαδή σούργελα;
Τελικά ποιος είναι ο ηλίθιος;
