Ο Ζελένσκι αλλάζει τόνο για την Κριμαία, ενώ οι δυτικοί σύμμαχοι περιμένουν αποτελέσματα στο πεδίο της μάχης.
Η Ουκρανία συνεχίζει να βρίσκει σφοδρή αντίσταση από τις οχυρωμένες δυνάμεις της Ρωσίας, εξαντλώντας σταδιακά την υπομονή της Δύσης που αρχίζει να ανησυχεί –ειδικά η συντηρητική πτέρυγα των ΗΠΑ– ότι η στρατιωτική βοήθεια που παρείχε δεν έπιασε τόπο, αμφιβάλλοντας για τη συνέχισή της.
Δυτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι οι ουκρανικές δυνάμεις προχώρησαν στα εδάφη κοντά στην περιοχή του Μπαχμούτ στη νοτιοανατολική Ουκρανία, ενώ εδαφικά κέρδη σημείωσαν και στο χωριό Ραμπότινε στα δυτικά της Ζαπορίζια και σε στρατηγικό σημείο κοντά στη χερσόνησο της Κριμαίας. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί ότι στρατιωτικοί bloggers προσκείμενοι στη Μόσχα εξέφρασαν την εβδομάδα που πέρασε ανησυχίες για τις αδυναμίες που δείχνει η ρωσική στρατιωτική μηχανή στην περιοχή δυτικά της Ζαπορίζια.
Μικρά κέρδη, μεγάλη ανησυχία
Δυτικά ΜΜΕ εκτιμούν ότι η πρόοδος στο χωριό Ραμπότινε, για την οποία βέβαια οι πληροφορίες διίστανται, είναι τακτικά μια σημαντική νίκη, που υπογραμμίζει όμως τη δυσκολία με την οποία οι Ουκρανοί παλεύουν να σπάσουν τις ρωσικές οχυρωμένες θέσεις. Οι έντονες μάχες που διεξάγονται έχουν αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό, ενώ παρόμοια κατάσταση κυριαρχεί και στα ανατολικά. Ο τελικός στόχος της επιχείρησης στο Ραμπότινε είναι η Μελιτόπολη, περίπου 60 χιλιόμετρα νοτιότερα, απόσταση που καλύπτεται από επάλληλα στρώματα ρωσικής άμυνας.
Η αλήθεια είναι ότι η ουκρανική πλευρά ήθελε απεγνωσμένα μια νίκη στο πλαίσιο της αντεπίθεσης και η πρόοδος στο Ραμπότινε έπαιξε αυτόν ακριβώς τον ρόλο. Η είδηση μιας νίκης δεν λειτουργεί μόνο ως τονωτικό του ηθικού του ουκρανικού στρατού, που βλέπει ότι δεν προχωρά με τον ρυθμό που θα ήθελε, αλλά και ως σήμα στους δυτικούς συμμάχους ότι η βοήθεια που έχουν στείλει δεν έχει πάει στράφι.
Αλλά ακόμη και με το δυτικό οπλοστάσιο η πορεία της είναι αργή και δαπανηρή, εγείροντας ερωτήματα για το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν οι Ουκρανοί. Περίπου 20 χιλιόμετρα νότια του Ραμπότινε βρίσκεται η ελεγχόμενη από τη Ρωσία πόλη Τακμάκ, ένας οδικός και σιδηροδρομικός κόμβος του οποίου η ανακατάληψη θα ήταν στρατηγικά σημαντική για το Κίεβο.
Ανάγκη για επίδειξη προόδου
Η ανάδειξη ακόμη και των μικρών επιτυχιών των Ουκρανών έρχεται να καλύψει και άλλη μια ανάγκη. Εκείνη της επίδειξης προόδου στο πεδίο της μάχης στους δυτικούς συμμάχους, που δείχνουν τη στήριξή τους από την αρχή της εισβολής της Ρωσίας τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε χρηματικές διευκολύνσεις. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι γνωρίζει ότι η πίεση των δυτικών συμμάχων να τερματιστεί ο πόλεμος θα αυξηθεί το επόμενο διάστημα και ποντάρει σε πιο πολιτικές κινήσεις. Ο Ζελένσκι είπε ότι επιθυμεί να διεξαγάγει εκλογές το 2024 και να άρει τον στρατιωτικό νόμο που απαγορεύει κάθε πολιτική διαδικασία. Η Ουκρανία θέλει επίσης να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά οι ηγέτες της συμμαχίας έχουν καταστήσει σαφές ότι αυτό δεν θα συμβεί όσο η σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ ακόμη και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για ένταξη δεν είναι καλές. Τον Ιούλιο το ΝΑΤΟ είπε ότι θα προσκαλέσει την Ουκρανία να ενταχθεί κάποια στιγμή, αλλά δεν έχει προσφέρει χρονοδιάγραμμα.
Ο Ζελένσκι ανέφερε επίσης ότι αναμένει από την Ουάσινγκτον να προσφέρει κάτι σαν τη σχέση της με το Ισραήλ, το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες χαρακτηρίζουν «μεγάλο σύμμαχο εκτός ΝΑΤΟ», με μακροπρόθεσμη δέσμευση για παροχή δισεκατομμυρίων σε στρατιωτική βοήθεια και συνεργασία σε άμυνα και πληροφορίες. Παράλληλα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του εδάφους για αλλαγές στο πεδίο κινούνται και οι πρόσφατες δηλώσεις του Ζελένσκι περί πολιτικής λύσης στο θέμα της Κριμαίας.
Ακροβασίες και υπαναχώρηση
Ο Ζελένσκι δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι είναι δυνατή μια «πολιτική συμφωνία» για την επίλυση του ζητήματος της Κριμαίας. Αυτό αποτελεί σημαντική αλλαγή στη ρητορική της Ουκρανίας σε σχέση με τη χερσόνησο, αφού η απελευθέρωσή της με στρατιωτικά μέσα ήταν βασική προϋπόθεση για κάθε συζήτηση με τη Ρωσία.
Ο Ζελένσκι ακροβατεί ανάμεσα στις εσωτερικές τάσεις της κυβέρνησής του που εξετάζουν και τις δύο λύσεις (την πολιτική και τη στρατιωτική), παρότι τα πράγματα στους πολίτες είναι πιο ξεκάθαρα: το 80% των Ουκρανών προκρίνει τη στρατιωτική λύση. Η αργή πρόοδος της αντεπίθεσης, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη πίεση από τη Δύση για μια λύση στο θέμα του πολέμου, συνέβαλε στο να εξεταστεί σοβαρότερα μια διαφορετική διέξοδος. Το έδαφος είχαν προλειάνει ορισμένοι Ουκρανοί αξιωματούχοι από τα μέσα Αυγούστου, που ξεκίνησαν το… μασάζ για την απελευθέρωση της Κριμαίας μακροπρόθεσμα, με «στρατιωτικές δράσεις» εναντίον εγκαταστάσεων και όχι με πλήρη επέμβαση.
Τα σχόλια του Ουκρανού προέδρου ήρθαν μία ημέρα αφότου ο Κιρίλο Μπουντάνοφ, επικεφαλής της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών του ουκρανικού υπουργείου Αμυνας (HUR), δήλωσε στην πλατφόρμα πληροφοριών Krym Realii στις 26 Αυγούστου ότι πιστεύει πως η Κριμαία θα επιστρέψει στον έλεγχο του Κιέβου όχι μόνο με στρατιωτική κατάκτηση, αλλά με συνδυασμένη εφαρμογή διπλωματικών πιέσεων και «στρατιωτικών ενεργειών» εναντίον στόχων του Κρεμλίνου.
