Είναι φανερό για όσους δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ανάγκη την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφύλων ώστε να φανεί κοινωνικά ευαίσθητος, σύγχρονος και δημοκρατικός, ό,τι δηλαδή δεν είναι και γι’ αυτό καταγγέλλεται από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.
Εξηγήσιμα λοιπόν τα υπερβολικά χαμόγελα, οι υπερβολικά πολλές σέλφι στο κοινοβούλιο και η υπερβολική διακίνησή τους στα social media.
Ολη αυτή η δημοσιότητα όμως είναι απαραίτητη στον Μητσοτάκη και στους Σκέρτσους του και για έναν ακόμη λόγο: για να περάσει σε δεύτερο ή και τρίτο πλάνο η πλημμυρίδα διαφωνιών στο κυβερνών κόμμα που υπό άλλες συνθήκες, χωρίς δηλαδή την υπερψήφιση του νομοσχεδίου από το μεγαλύτερο τμήμα της αντιπολίτευσης, θα τους έπαιρνε και θα τους σήκωνε.
Γιατί όταν κατά την ψήφιση ενός βασικού για την εικόνα του πρωθυπουργού νομοσχεδίου, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου αλλά και όλες τις σχετικές αναλύσεις, η κυβερνητική πλειοψηφία των 158 βουλευτών γίνεται φύλλο και φτερό και περιορίζεται σε μόλις 106 βουλευτές, υπάρχει μείζον πολιτικό πρόβλημα.
Γιατί πλέον είναι… δεδηλωμένο ότι η δεδηλωμένη της κυβέρνησης είναι υπό αίρεση καθώς εξαρτάται από τα 21 «όχι» και τον Αντώνη Σαμαρά από τη μία και τις 31 αποχές και τον Μαυρουδή Βορίδη από την άλλη.
Οι δύο ακροδεξιοί έκαναν δηλαδή σαφές ότι οι όποιες κινήσεις του Μητσοτάκη από τούδε και στο εξής προϋποθέτουν τη διαβούλευση μαζί τους. Κι αυτό σημαίνει τόσο τον περιορισμό των δυνατοτήτων που θεωρητικά έχει ένας πρωθυπουργός όσο και την υποχρέωσή του να ζητεί την… έγκριση τουλάχιστον ενός εξ αυτών προτού ασκήσει τις… «προνομίες» του.
Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αρχίσει να το βλέπει η αντιπολίτευση και να το συνυπολογίζει στα σχέδια που συγκροτεί.
