Η Μαρβελική επανάσταση ξεκίνησε και η εταιρεία των «Εκδικητών», «X-MEN» κλπ αυτοσαρκάζεται χωρίς έλεος στο «Deadpool and Wolverine» με μπροστάρη τον φαφλατά ήρωα με την κόκκινη στολή.
Deadpool and Wolverine (**)
Περιπέτεια φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2024 (127)
Σκηνοθεσία: Σον Λέβι Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Ρέινολντς, Χιου Τζάκμαν, Έμα Κόριν, Μορένα Μπακάριν
Διαστημικοί φύλακες του πολυσύμπαντος μπαγλαρώνουν τον Deadpool λόγω κατάχρησης των υπερδυνάμεων του και της… απέθαντης ιδιότητας του, που του επιτρέπει να πηγαινοέρχεται συνεχώς στα παράλληλα σύμπαντα. Θα του δοθεί η ευκαιρία για εξιλέωση αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να εντοπίσει τον κατάλληλο Wolverine και να τον πείσει να μοιραστεί την κρίσιμη αποστολή που του έχει ανατεθεί.
Αυτοσαρκασμός και αποδόμηση είναι τα δύο μοτίβα που συναντάμε στη νέα ταινία της Marvel «Deadpool and Wolverine» που φιλοδοξεί να σπάσει ταμεία όπως τον παλιό, καλό καιρό. Έχοντας ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία της (θα πρέπει να ανατρέξουμε στους «Avengers» και την προηγούμενη δεκαετία), η Marvel ψάχνει εναγωνίως τη νέα συνταγή που θα την ξαναβάλει σε τροχιά επιτυχίας. Το νέο φιλμ, παρότι ποντάρει στην αιματοβαμμένη κωμική χημεία των δημοφιλών Deadpool και Wolverine δεν γίνεται ποτέ αληθινά διασκεδαστικό. Η αμήχανη και τσαπατσούλικη συρραφή των πληθωρικών (και μπολιασμένων με τόνους ψηφιακού αίματος που μαρτυρούν την ψεύτικη υφή τους) σκηνών δράσης, σπανίως γίνεται θελκτική. Ακόμη κι όταν ο Ράιαν Ρέινολντς πασχίζει να προσδώσει λίγη ανάλαφρη κωμική χάρη στις παραπάνω σκηνές με τα απολαυστικά ευφυολογήματα του – μακράν τα κορυφαία όλων εκείνα που αναφέρονται στους «Avengers», τους «X-men» και φυσικά την Marvel η οποία βρίσκεται σε πτώση όπως ομολογεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο ήρωας- το χιούμορ είναι αποσπασματικό και χωρίς ουσιαστική συνδρομή στην αφήγηση. Δυστυχώς το σενάριο δεν είναι στοχευμένο προς μια ιστορία που θα είχε μέριμνα (καθώς και λόγο ύπαρξης) ως προς την κοινή διαδρομή των δύο αντίθετων χαρακτήρων.
Οι χτυπητές διαφορές των δύο ηρώων (πολυλογάς και χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς ο Deadpool, βίαιος και μονίμως τσαντισμένος ο Wolverine) θα προσφέρουν λίγο ψαχνό στην ανούσια δράση αλλά από ένα σημείο και έπειτα η επανάληψη θα είναι μόνιμος και ρουτινιάρικος κανόνας σε ένα φιλμ χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Εκτός κι αν θεωρείτε έκπληξη τις στιγμές που κάποιοι αναπάντεχοι επισκέπτες από το μαρβελικό σύμπαν των υπερηρώων (πρωτοκλασάτα ονόματα αλλά και άγνωστοι τυπάδες σαν τον χαρακτήρα του Τσάνινγκ Τέιτουμ) θα σκάσουν μύτη στην οθόνη και θα δώσουν την ευκαιρία στον φαφλατά Deadpool να δώσει ακόμη λίγες κωμικές παραστάσεις.
Mητρικό ένστικτο (Mother’s instict) (**)
Ψυχολογικό θρίλερ διεθνούς συμπαραγωγής 2023 (94)
Σκηνοθεσία: Μπενουά Ντελόμ Πρωταγωνιστούν: Τζέσικα Τσαστέιν, Αν Χαθαγουέι, Τζος Τσαρλς
Δύο κολλητές παντρεμένες φίλες που ζουν ανέμελα με τις οικογένειες τους σε διπλανά σπίτια σε προάστιο της δεκαετίας του 60, βλέπουν ένα τραγικό γεγονός να σκιάζει όχι μόνο την μέχρι πρότινος γερή φιλία τους αλλά και την ίδια την ύπαρξη τους.
Ο 63χρονος γάλλος διευθυντής φωτογραφίας Μπενουά Ντελόμ («Το άρωμα της πράσινης παπάγιας») για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, επιλέγει να διασκευάσει μια πρόσφατη γαλλική ταινία του 2018. Σε εκείνο το φιλμ του Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς το ψυχολογικό κομμάτι προσέδιδε επιπλέον σασπένς στο δράμα, αλλά εδώ η φιλία των δύο μητέρων οδηγεί την πλοκή σε περισσότερο φιλοσοφικές αναζητήσεις, τις οποίες πάντως ο Ντελόμ δυσκολεύεται να ενσωματώσει στην ιστορία των δύο γυναικών, τις οποίες υποδύονται άψογα οι Τσαστέιν και Χαθαγουέι.
Τίγρης (Tigru) (**1/2)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2023 (80)
Σκηνοθεσία: Αντρέι Τανάσε Πρωταγωνιστούν: Καταλίνα Μόγκα, Πολ Ιπάτι, Αλεξ Βιλέα
Η κτηνίατρος Βέρα αναλαμβάνει να φροντίσει την άρρωστη τίγρη που έχει ως κατοικίδιο στο σπίτι του ένας πλούσιος ρομά, όμως όταν το αιλουροειδές το σκάσει θα προκληθεί πανικός.
Το πετυχημένο σκηνοθετικό ντεμπούτο του ρουμάνου Αντρέι Τανάσε βασίζεται σε ένα δυνατό γυναικείο χαρακτήρα (η Καταλίνα Μόγκα είναι εξαιρετική στο ρόλο της 31χρονης Βέρα) και σε μια πλοκή που συνδέει άψογα το προσωπικό δράμα της ηρωίδας με την αγωνιώδη δράση. Με ένα ποιητικό ρεαλισμό που διανθίζεται από τις ενέργειες της Βέρα να βρει την επιθυμητή απολύτρωση στη ζωή της (το πένθος από μια τραγική απώλεια) ο σκηνοθέτης καταφέρνει να ανοίξει τον κριτικό σχολιασμό του για την σημερινή κατάσταση της χώρας του με βάση ένα αυθεντικό περιστατικό.
Ολα για την μητέρα μου (Todo Sobre mi Madre) (****)
Δραματική ισπανικής παραγωγής 1999 (101)
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ Πρωταγωνιστούν: Πενέλοπε Κρουζ, Σεσίλια Ροθ, Μαρίζα Παρέδες, Ελόι Αζορίν
Η Μανουέλα μετά από το σοκ του θανάτου του παιδιού της από τροχαίο αναζητά τον πατέρα του με τον οποίο είχαν χωρίσει πριν ακόμη εκείνη γεννήσει.
Η σημαντικότερη δημιουργία του Πέδρο Αλμοδόβαρ που απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα και το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, είναι ένα αυθεντικό μελόδραμα που εντυπωσιάζει με τη μαστοριά της αφήγησης και τους ακαταμάχητους χαρακτήρες του. Ο ισπανός δημιουργός με την μέθεξη ενός οργιαστικού σεναρίου καταφέρνει να αποτίσει φόρο τιμής σε αγαπημένα του φιλμ («Ολα για την Εύα», «Λεωφορείο ο Πόθος») και συνάμα να συγκινήσει το θεατή παραθέτοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια τις συναισθηματικά φορτισμένες ιδέες του γύρω από την σεξουαλικότητα, τη μοναξιά, την φιλία και την αναζήτηση ταυτότητας.
Ο Κανόνας του Παιχνιδιού (La Règle du Je) (****)
Δραματική γαλλικής παραγωγής 1939 (110)
Σκηνοθεσία: Ζαν Ρενουάρ Πρωταγωνιστούν: Μαρσέλ Νταλιό, Νόρα Γκρέγκορ, Πολέτ Ντιμπόστ, Ρολάν Τουτέν, Ζουλιέν Καρέτ, Ζαν Ρενουάρ
Μια παρέα μεγαλοαστών καλούνται στον πύργο ενός αριστοκράτη για να γιορτάσουν το ρεκόρ πτήσης πάνω από τον Ατλαντικό ενός τολμηρού πιλότου, ο οποίος είναι τρελά ερωτευμένος με μια αυστριακή κοντέσα.
Η φημισμένη ταινία του Ζαν Ρενουάρ αποτέλεσε μια πρωτοποριακή σάτιρα της ανέμελης ζωής της γαλλικής μπουρζουαζίας, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Χωρίς καταγγελτική διάθεση αλλά με μια ειρωνεία που υπογραμμίζεται διαρκώς, ο Ρεντουάρ (ο οποίος κρατά κι ένα δεύτερο ρόλο στο φιλμ) προβαίνει στην ντελικάτη απεικόνιση ενός κόσμου που βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση και αδυνατεί να δει το οδυνηρό τέλος που πλησιάζει λόγω του αμοραλισμού και των παρωχημένων ιδεών.