Νέα γενιά θαλασσοδανείων από τις κρατήσεις της επικουρικής ασφάλισης ορέγεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη
Μια νέα γενιά θαλασσοδανείων ορέγεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχοντας βάλει στο στόχαστρο τα χρήματα της επικουρικής ασφάλισης. Πρόκειται για την «πολύφερνη νύφη» του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, την οποία ορέγονται εδώ και χρόνια οι γύπες της ιδιωτικής ασφάλισης που θέλουν να σωθούν μέσα από τη διαχείριση των χρημάτων του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Τον ρόλο του νεκροθάφτη της επικουρικής ασφάλισης όπως την ξέρουμε σήμερα έχει αναλάβει ο νυν υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Παναγιώτης Τσακλόγλου, ο οποίος έχει φροντίσει με διαρροές και συνεντεύξεις σε φίλια μέσα μαζικής ενημέρωσης (από τα οποία δεν δέχεται αιχμηρές ερωτήσεις αλλά πασάρει μόνο το προϊόν της δήθεν μεταρρύθμισης) να δώσει ένα στίγμα των προθέσεών του.
Το κόστος
Καταρχάς το κόστος για τη μετάβαση στο νέο σύστημα (υπολογίζεται σε 57-67 δισ. ευρώ), όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, θα το επωμιστεί το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) – λογαριασμός στον οποίο εισφέρουν οι συνταξιούχοι και ο κρατικός προϋπολογισμός (δηλαδή οι φορολογούμενοι). Πέραν τούτου, ο Παν. Τσακλόγου προσπαθεί να πείσει ότι μέσω της έκθεσης των χρημά των των ασφαλισμένων στους κινδύνους των επενδύσεων στα χρηματιστήρια, των προμηθειών των ενδιάμεσων (κυρίως ασφαλιστικές εταιρείες και τράπεζες) και του πληθωρισμού θα καταφέρει να αυξήσει το ποσό των χορηγούμενων επικουρικών συντάξεων!
Ωστόσο, αυτό που τρομάζει είναι η διακηρυγμένη πρόθεση να επενδυθούν χρήματα των ασφαλισμένων σε «επενδύσεις στην εγχώρια οικονομία»! Ο Παν. Τσακλόγλου ως εντολοδόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη θα δώσει μέσα από το νέο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης δάνεια σε ελληνικές εταιρείες. Ολα αυτά θα ήταν καλά σε μια χώρα που όλα λειτουργούν ρολόι. Στην Ελλάδα όμως τα χρήματα των ασφαλιζόμενων εργαζομένων έγιναν:
• Δανεικά και αγύριστα τις δεκαετίες ’50,’60,’70 (τα περιβόητα θαλασσοδάνεια).
• Ατοκες καταθέσεις μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 στην Τράπεζα της Ελλάδος και μάλιστα σε περίοδο υψηλού πληθωρισμού.
• Στήριξη της φούσκας του χρηματιστηρίου τη δεκαετία του 1990 (με νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) όπου οι διοικητές ταμείων, με γέφυρα τους υπουργούς, εξελίχθηκαν σε θεσμικούς επενδυτές που έχασαν τρισεκατομμύρια (τότε δραχμές) σε εταιρείες-φούσκες και οχήματα.
• Υπερτιμημένα δομημένα και τοξικά ομόλογα και «στοιχήματα» σε χρηματαγορές από ανίδεους (χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε ο τότε υπουργός Γιώργος Αλογοσκούφης) διοικητές ασφαλιστικών ταμείων τη δεκαετία του 2000 έγιναν επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα.
Καταθέσεις στην Ελβετία
Ολα περνούσαν μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις και δήθεν μεταρρυθμίσεις. Για να υπάρξουν τα θαλασσοδάνεια είχε τεθεί σε ισχύ ο περιλάλητος αναγκαστικός νόμος 1611/1950. Ηταν ο νόμος μέσω του οποίου ιδρύθηκε Ειδικός Λογαριασμός Διαχειρίσεως Διαθεσίμων Δημοσίων Οργανισμών. Ολα τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν υποχρέωση να καταθέτουν εκεί και μόνον εκεί τα χρήματα… Η καταλήστευση των αποθεματικών είχε αρχίσει… Στο άρθρο 4 αναγράφεται επί λέξει: «Τα παρακατατιθέμενα παρά τω “Ειδικώ Λογαριασμώ Διαχειρίσεως Διαθεσίμων Δημοσίων Οργανισμών” κεφάλαια, θα επενδύωνται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις εντόκους καταθέσεις παρά Τραπέζαις ή Τραπεζικοίς Οργανισμοίς, χρησιμοποιούμενας υπό τούτων προς χρηματοδότησιν της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας… η Τράπεζα της Ελλάδος δύναται να χρησιμοποιή τα περί ων πρόκειται κεφάλαια εις απ’ ευθείας υπ’ αυτής χορηγήσεις προς χρηματοδότησιν της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας».
Κάπως έτσι ξεκίνησε η πλουσιοπάροχη δανειοδότηση ημετέρων που τα έκαναν καταθέσεις στο εξωτερικό και οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις κρατικοποιήθηκαν και κατέληξαν μέσω της ΕΤΒΑ στο κράτος. Ακόμη και τότε οι αντίστοιχοι Τσακλόγου μιλούσαν για οικονομική ανάπτυξη…
Χρηματιστήριο και ομόλογα έκαψαν τα αποθεματικά
Στο λυκαυγές της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άνοιξε τις πόρτες και άφησε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έρμαια στις ορέξεις τραπεζών και χρηματιστηριακών εταιρειών με τον νόμο 2076/1992 – δόθηκε η δυνατότητα να τοποθετείται μέχρι και το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο (η κυβέρνηση Σημίτη το 1999 αύξησε το ποσοστό στο 23%). Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το τι επιδιώκει ο Παν. Τσακλόγου ως εντολοδόχος του Κυρ. Μητσοτάκη, και τότε στο όνομα της ανάπτυξης οι διοικητές των ταμείων έπαιξαν ως θεσμικοί τα χρήματα των ασφαλισμένων σε εταιρείες-φούσκες χάνοντας τρισεκατομμύρια δραχμές.
Ωστόσο δεν έμειναν εκεί… Η ανάπτυξη των ολίγων εις βάρος των πολλών (όπως καθίσταται σίγουρο, όσες συνεντεύξεις και αν δώσει ο Παν. Τσακλόγλου σε ΜΜΕ που δεν του κάνουν αιχμηρές και καίριες ερωτήσεις, ότι θα συμβεί και τώρα) έφερε τα δομημένα ομόλογα το 2007 από την κυβέρνηση Καραμανλή. Πρόκειται για αγορά-επένδυση σε σύνθετα επενδυτικά προϊόντα. Με απλά λόγια, το κράτος δανείστηκε φτηνά από την JP Morgan, η οποία πούλησε ομόλογα ακριβά σε τρίτες χρηματιστηριακές εταιρείες οι οποίες ανέλαβαν να «πείσουν» τους ανίδεους διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων να αγοράσουν πολύ ακριβότερα αυτά τα ομόλογα κατά παρέκκλιση της ελληνικής νομοθεσίας. Η κυβέρνηση Καραμανλή κατά τη συνήθη λογική «έπαιξε» τα χρήματα των ασφαλισμένων στα διάφορα ταμεία, πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη και γύρισε τα χρήματα για να μην υπάρξουν καταδικαστικές αποφάσεις σε ισόβια.
Ολα καλώς καμωμένα για όλους, αλλά ο μουτζούρης έμεινε να τον πληρώσουν οι ασφαλισμένοι…
