Γιατί το Ισραήλ δεν προχώρησε –για την ώρα– στην προσάρτηση της Δυτικής Οχθης
Από τον Απρίλιο, όταν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κατάφερε να συνάψει συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον «ορκισμένο» αντίπαλό του Μπένι Γκαντς, τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στην 1η Ιουλίου. Κι αυτό γιατί στη συμφωνία για τον κυβερνητικό συνασπισμό είχε συμπεριληφθεί η συγκεκριμένη ημερομηνία ως αφετηρία της διαδικασίας προσάρτησης των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Οχθη και την κοιλάδα του Ιορδάνη, με την υποβολή του σχεδίου για ψήφιση στο ισραηλινό κοινοβούλιο, την Κνεσέτ.
Το «ειρηνευτικό» σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά
Ωστόσο η ημερομηνία παρήλθε δίχως κάποια εξέλιξη στην εφαρμογή τού ευθαρσώς αποκαλούμενου «ειρηνευτικού» σχεδίου, το οποίο παρουσίασαν τον περασμένο Ιανουάριο από κοινού ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου.
Ιδού γιατί: πρώτον, οι Αμερικανοί θέλουν να ρίξουν τους τόνους. Ολους αυτούς τους μήνες το μήνυμα της ομάδας της κυβέρνησης των ΗΠΑ που ασχολείται με το μεσανατολικό υπό τις οδηγίες του Τζέρεντ Κούσνερ, γαμπρού του Τραμπ, ήταν «καθυστερήστε τη διαδικασία», όπως αναφέρει σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Γκάμπε Φρίντμαν. Με τη διεθνή κοινότητα να θεωρεί ότι το σχέδιο προσάρτησης συνιστά σαφή παραβίαση του διεθνούς δικαίου, δεν είναι καλή στιγμή για τον Αμερικανό πρόεδρο να δεχτεί περαιτέρω πυρά στην περίπτωση που το σχέδιο προχωρήσει με τις ευλογίες του – παρότι μετά χαράς τις έχει δώσει από τις αρχές του έτους, όταν με υπερηφάνεια έδωσε στη δημοσιότητα τη «λύση» που βρήκε για μια από τις πιο κρίσιμες και δυσεπίλυτες διαμάχες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεύτερον, ο κυβερνητικός εταίρος του Νετανιάχου και νυν υπουργός Αμυνας της χώρας Μπένι Γκαντς, ο οποίος αναμένεται να αναλάβει την πρωθυπουργία τον Νοέμβριο του 2021, εμφανίζεται επίσης διστακτικός. Παρότι στηρίζει το καθαυτό σχέδιο της προσάρτησης, θέτει ως όρο τη στήριξη τόσο διεθνών όσο και περιφερειακών δρώντων. «Πρέπει να φέρουμε στη συζήτηση όσο περισσότερους εταίρους μπορούμε από τις χώρες της περιοχής και να έχουμε στήριξη από τη διεθνή κοινότητα. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να έρθουμε σε επαφή μαζί τους και τότε μόνο να προχωρήσουμε» δήλωσε σε συνέντευξή του. Τουναντίον, Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν απειλήσει το Ισραήλ με κυρώσεις, ενώ αραβικές χώρες έχουν προειδοποιήσει ότι η κίνηση αυτή θα αποσταθεροποιούσε την ευρύτερη περιοχή.
Τρίτον, η πανδημία βρίσκεται ξανά σε έξαρση στη χώρα και ένα ακόμη επιχείρημα του 61χρονου Γκαντς είναι ότι η διαχείρισή της πρέπει να αποτελέσει τη βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης. Η χαλάρωση των μέτρων προστασίας με το άνοιγμα των σχολείων και των χώρων εργασίας συνοδεύτηκε από σημαντική άνοδο των κρουσμάτων (έως και 700 ημερησίως), γεγονός που έχει ανησυχήσει τις αρχές.
Ο «Μπίμπι» αργά ή γρήγορα θα κάνει κίνηση
Από την άλλη ο Νετανιάχου έχει τη δική του ατζέντα. «Εχουμε σημαντικά ζητήματα να συζητήσουμε» δήλωσε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός την περασμένη Τρίτη. «Τόσο σημαντικά που δεν μπορούμε καν να περιμένουμε να περάσει ο κορονοϊός» συμπλήρωσε, χαράσσοντας μια σαφή διαχωριστική γραμμή από τη στάση του εταίρου του.
Η ανάγκη συσπείρωσης του ακροδεξιού ακροατηρίου του σε μια πολιτικά δύσκολη για τον ίδιο στιγμή –με τον κυβερνητικό συνασπισμό να αποδεικνύεται στην πράξη μεγαλύτερη του αναμενομένου πρόκληση και τις δίκες για τρεις υποθέσεις διαφθοράς να είναι σε εξέλιξη– βρίσκεται πίσω από την ανάγκη του «Μπίμπι» να φέρει εις πέρας το παράνομο και ανήθικο σχέδιο της προσάρτησης των εποικισμών.
Σημαντική μερίδα αναλυτών θεωρεί ότι σύντομα ο Νετανιάχου θα προχωρήσει στην προσάρτηση ορισμένων μόνο εξ αυτών που περιλαμβάνονται στο γενικότερο σχέδιο, ακριβώς για να προσφέρει μια δόση ικανοποίησης στους ψηφοφόρους του.
Το Ισραήλ θα έρθει αντιμέτωπο με την ύβριν του
Οι Παλαιστίνιοι εύχονται η διεθνής κοινότητα να σταματήσει τα παρακάλια στο Ισραήλ σε σχέση με την προσάρτηση και να ξεκινήσει να το τιμωρεί για όλες τις στρατιωτικές παραβιάσεις και τα εγκλήματά του στην Παλαιστίνη.
Αλλά αν το Ισραήλ προχωρήσει την προσάρτηση, οι Παλαιστίνιοι δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψουν τον στόχο ενός μίνι κράτους στο ένα πέμπτο της πατρίδας τους και να αγωνιστούν για ίσα δικαιώματα στο σύνολό της, διεκδικώντας ελευθερία
από την ισραηλινή κυριαρχία και δικαιοσύνη έπειτα από δεκαετίες στέρησης της περιουσίας τους. Σε αντίθεση με τις ελπίδες της ισραηλινής Δεξιάς, οι Παλαιστίνιοι δεν θα δωροδοκηθούν ή εκφοβιστούν για να τα μαζέψουν και να φύγουν – θα παραμείνουν αμετακίνητοι στην πατρίδα τους. Μάλιστα συμβαίνει το αντίθετο. Οι Ισραηλινοί είναι αυτοί που φαίνεται να φεύγουν. Σύμφωνα με την πρεσβεία του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες, 750.000 έως 1 εκατομμύριο Ισραηλινοί ζουν μόνο στις ΗΠΑ. Χιλιάδες ακόμη μεταναστεύουν στην Ευρώπη ζητώντας ευρωπαϊκή υπηκοότητα. Τη στιγμή που περίπου ίσος αριθμός Εβραίων και Παλαιστινίων ζει σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ της Μεσογείου και του Ιορδάνη ποταμού, οι πολιτικοί και φυσικοί φραγμοί αργά ή γρήγορα θα πέσουν, αλλά μέχρι τότε θα χυθεί πολύ αίμα και δάκρυ.
