Με δυο αποφάσεις του «χαστούκι» το ΣτΕ βάζει τέλος στα σχέδια των επιχειρηματιών που θέλησαν με τα ξενοδοχεία τους να «κρύψουν» την Ακρόπολη.
Οι ανώτατοι δικαστές έρχονται ξανά να προστατεύσουν το σπουδαιότερο μνημείο της κλασικής αρχαιότητας και Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς κατακεραυνώνοντας την Πολιτεία για προηγούμενες αποφάσεις ενώ ταυτόχρονα ξεκαθαρίζουν ότι «δεν νοείται ισότητα στην παρανομία».
Η ολομέλεια του ΣτΕ με δυο αποφάσεις της επιδιώκει να αποτρέψει προσωρινά την «ανέγερση πολυώροφων κτιρίων (άνω των 17,50μ. κοντά στην Ακρόπολη, τα οποία υποβαθμίζουν το μνημείο και τον περιβάλλοντα χώρο του, προκειμένου η Διοίκηση να επανεξετάσει το πολεοδομικό καθεστώς της περιοχής και στη συνέχεια να θεσπίσει ειδικούς όρους και περιορισμούς δόμησης για την προστασία της».
«Φρένο» στο ξενοδοχείο πελάτη του Γεραπετρίτη
Η απόφαση (706/2020) της ολομέλειας του ΣτΕ βάζει φρένο στο υπό ανέγερση εννιαόροφο ξενοδοχείο επί των οδών Μισαραλιώτου 7-11 και Τσάμη Καρατάσου 4 για το οποίο έγινε πολύς ντόρος πρόσφατα με την υπαγωγή του στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο και την ενίσχυσή του με 3.370.000 εκατ. ευρώ (με τη μορφή της φορολογικής απαλλαγής).
Πρόκειται για το ξενοδοχείο, όπως έγραψε το Documento, που επιθυμεί διακαώς να σηκώσει στη σκιά του Ιερού Βράχου τα τελευταία χρόνια ανεξαρτήτως κυβερνήσεων εταιρεία τα συμφέροντα της οποίας είχε υπερασπιστεί ως δικηγόρος ενώπιον του ΣτΕ ο νυν υπουργός Επικρατείας, νούμερο δύο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, Γιώργος Γεραπετρίτης.
Με πρόεδρο της ολομέλειας την κ. Ειρήνη Σαρπ και εισηγητή τον κ. Θεόδωρο Αραβανή, το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση ακυρώσεως κατά αποφάσεως της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, με την οποία ανακλήθηκε απόφαση της ίδιας Υπουργού, με την οποία είχε εγκριθεί κατά τον αρχαιολογικό νόμο α) η ανέγερση εννεαώροφου κτιρίου με τρία υπόγεια και δώμα με πέργκολα και ασκεπή πισίνα σε ακίνητο επί των οδών Μισαραλιώτου 7-11 και Τσάμη Καρατάση, στην περιοχή Μακρυγιάννη του Δήμου Αθηναίων, εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου της πόλεως των Αθηνών και β) η επισκευή υφισταμένου διώροφου διατηρητέου κτιρίου εντός του ακινήτου.
Η απόφαση του ΣτΕ «μάχεται» για την ελεύθερη θέαση του σπουδαίου αυτού μνημείου και όπως αναφέρει συγκεκριμένα: «προστατευόμενο στοιχείο των μνημείων και του περιβάλλοντος αυτά χώρου συνιστά και η ανεμπόδιστη θέασή τους, καθώς και ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία της ευρύτερης περιοχής, η οποία τελεί σε άμεση οπτική επαφή με τα μνημεία και είναι αναγκαία για την ανάδειξή τους».
Σε άλλο σημείο της απόφαση – σταθμό του ΣτΕ, αναφέρεται ότι οι «ευμενείς διοικητικές πράξεις ανακαλούνται, αν είναι παράνομες, μέσα σε εύλογο χρόνο από την έκδοσή τους, με αιτιολογημενη πράξη αναφερομενη σε συγκεκριμένα περιστατικά ή στοιχεία, ενώ, εξ άλλου, νομική πλημμέλεια που επιτρέπει την ανάκληση συνιστά και η πλάνη περί τα πράγματα. Αντίθετα, η διαφορετική εκτίμηση των αυτών πραγματικών περιστατικών δεν συνιστά, κατ’ αρχήν, λόγο ανακλήσεως, εκτός αν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος, όπως η προστασία των αρχαιοτήτων, η συνδρομή του οποίου πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς. Τέλος, κρίθηκε ότι σύμφωνα με το άρθρο μόνο παρ. 1 του α.ν. 261/1968 χρόνος μικρότερος της πενταετίας για την ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξεως θεωρείται πάντοτε εύλογος».
«Δεν νοείται ισότητα στην παρανομία»
Το ΣτΕ αφού έκρινε ότι το ΚΑΣ νόμιμα επανεξέτεσε προηγούμενη γνωμοδότησή του για το εννιαώροφο κτίριο και διαπίστωνε πως το «κτίριο υποβαθμίζει με το ύψος και τον όγκο του την Ακρόπολη, που αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ενώ δεν εντάσσεται και στο περιβάλλον της περιοχής διότι είναι υψηλότερο των όμορων κτιρίων πλην ενός», έδωσε τέλος στην ανέγερση του 31,70μ. κτιρίου επικαλούμενο την άλλη απόφασή του (705/2020) για το ανώτατο ύψος που αναστέλλει την ανέγερση νέων κτιρίων με ύψος άνω των 17.50 μ. στην περιοχή Μακρυγιάννη.
Η ολομέλεια του ΣτΕ είναι κατηγορηματική και ως προς τα επιχειρήματα περί παραβίασης των αρχών της ισότητας. «Κρίθηκε ότι δεν υπάρχει παράβαση των αρχών της ισότητας και της προστατευομένης εμπιστοσύνης εκ του ότι η Διοίκηση επέτρεψε σε άλλες περιπτώσεις την ανέγερση υψηλών κτιρίων στην περιοχή κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ΓΟΚ 1985 και του ΝΟΚ, διότι δεν νοείται ισότητα στην παρανομία και, συνεπώς, ακόμη και αν η Διοίκηση κακώς εφήρμοσε τον νόμο σε άλλες περιπτώσεις, δεν υποχρεούται η ίδια ούτε τα Δικαστήρια να τον εφαρμόσουν κακώς και στο μέλλον».
Το ΣτΕ, στην (705/2020) απόφασή του τάσσεται υπέρ των αναστολών των οικοδομικών αδειών και εργασιών λέγοντας πως «κινείται εντός των πλαισίων της εξουσιοδοτήσεως και δεν θίγει υπέρμετρα την ιδιοκτησία, διότι δεν επιβάλλει πλήρη απαγόρευση δομήσεως αλλά μερική, επιτρέπει δε επαρκή εκμετάλλευση του ακινήτου με την ανέγερση οικοδομών μέχρι 17,50 μ.».
«Θεμιτώς ελήφθη υπ’ όψη ως κριτήριο το ύψος των οικοδομών, διότι η Διοίκηση διαπίστωσε ότι η ανέγερση πολυώροφων κτιρίων γύρω από την Ακρόπολη υποβαθμίζει το μνημείο και τον περιβάλλοντα χώρο του», καταλήγει μεταξύ άλλων.
