Το Πολυτεχνείο ήταν μια δραματική διάθεση και έκφραση αγώνα για Ελευθερία, τόνισε μεταξύ άλλων ο Νίκος Βούτσης, τέως Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα και την εκπομπή «Σελίδες του Σαββάτου» του Νότη Ανανιάδη.
Το Πολυτεχνείο αντέχει μέσα στο πέρασμα του χρόνου διότι είχε θύματα, είχε διαχρονικά μηνύματα που σφράγισαν την πρώτη μεταπολίτευση για χρόνια πρόσθεσε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής υπογραμμίζοντας ότι η διαχρονική σημασία της εξέγερσης περνάει από γενιά σε γενιά και νοηματοδοτεί το κίνητρο για την αντίσταση, την απείθεια και την ανυπακοή.
«Η αντίληψη του να μπορείς να πάρεις ρίσκα, του να μπορείς να φτάσεις στο όριο της αυτοθυσίας μέσα από την αίσθηση μιας συλλογικής ανυπακοής όταν χρειάζεται αυτό, είναι κινητήρια δύναμη για την ίδια τη ζωή. Έρχονται στιγμές που αυτό πυροδοτείται» κατέληξε ο Νίκος Βούτσης.
Παραθέτουμε τα βασικά σημεία της συνέντευξης του Νίκου Βούτση:
• Το Πολυτεχνείο ήταν μια δραματική διάθεση και έκφραση αγώνα για Ελευθερία. Μπορεί το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» να συμπυκνώνει το συνολικό νόημα, με την έννοια και της κοινωνικής διάστασης για το «Ψωμί» και με την έννοια και της προόδου για την «Παιδεία» αλλά το «Ελευθερία» ήταν ο κωδικός με βάση τον οποίο μαζεύτηκε όλος αυτός ο κόσμος. Το σύνθημα για «Ελευθερία» ήταν αυτό που κινητοποίησε όλον αυτόν τον κόσμο.
• Σε κάθε ηλικία ο καθένας δοκιμάζεται στο τι κάνει ή δεν κάνει. Κατά τη γνώμη μου η αντίληψη του να μπορείς να πάρεις ρίσκα, του να μπορείς να φτάσεις στο όριο της αυτοθυσίας μέσα από την αίσθηση μιας συλλογικής ανυπακοής, όταν χρειάζεται αυτό, είναι κινητήρια δύναμη για την ίδια τη ζωή. Έρχονται στιγμές που αυτό πυροδοτείται. Έρχονται άλλες στιγμές που μένει εν ύπνω στο συλλογικό υποσυνείδητο. Άρα, το πως θα κριθεί και το πως θα συμπεριφερθεί καθένας σε κάθε φάση δεν μπορούμε να το κρίνουμε από πριν. Αντίθετα βλέπω ότι τα σημερινά παιδιά με τους δικούς τους κώδικες, επειδή είναι και παιδιά της κρίσης που βιώσανε αυτή τη δεκαετία, είμαι σίγουρος ότι θα βρίσκουν και θα βρουν τους τρόπους κι όχι μόνο μέσω του διαδικτύου να φτιάξουν τις δικές τους εστίες αντίστασης αλλά και δημιουργίας ταυτόχρονα.
• Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει μία μεγάλη διαχρονική σημασία, η οποία περνάει από γενιά σε γενιά και νοηματοδοτεί το αίσθημα, την αίσθηση, το κίνητρο για την αντίσταση, για την απείθεια κάποιες φορές, για την ανυπακοή άλλες. Παρά το ότι δεν έπεσε η χούντα από το Πολυτεχνείο και έγινε η δεύτερη χούντα του Ιωαννίδη, το Πολυτεχνείο κληροδότησε τη ριζοσπαστικοποίηση και τη δημοκρατική διάθεση σε ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων της μεταπολίτευσης. Υπήρχε ένα ανέβασμα στο επίπεδο της εθνικής διάστασης και της απαίτησης να φύγει η χούντα.
• Το Πολυτεχνείο αντέχει μέσα στο πέρασμα του χρόνου διότι είχε θύματα, είχε διαχρονικά μηνύματα που σφράγισαν την πρώτη μεταπολίτευση για χρόνια, είχε μία διαπαιδαγώγηση διαχρονική και ένα ευρύτερο κοινωνικό νόημα αλλά και ένα νόημα σε σχέση με τον τρέχοντα αντιιμπεριαλισμό στον διπολικό τότε κόσμο, όπως πόλεμος ή ειρήνη, τα προσφυγικά, τις ανισότητες. Νοηματοδοτεί σε κάθε φάση χωρίς μεταφυσικούς παραλληλισμούς τις ανάγκες και τα διακυβεύματα.
