ΟΙ δραματικές για την ελληνική κοινωνία επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα όσο η υγειονομική κρίση γίνεται και σφοδρότερη.
Μόλις χθες ακόμη και τα φιλικά προς τη Νέα Δημοκρατία Μέσα Ενημέρωσης αποκάλυψαν, προϊδεάζοντας βέβαια τους πολίτες, ότι το σχέδιο προϋπολογισμού που είχε ανακοινώσει με πανηγυρικό τρόπο ο Χρήστος Σταϊκούρας πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων.
Ο προϋπολογισμός ξαναγράφεται με σενάρια ύφεσης που ξεπερνούν κατά πολύ το ψυχολογικό όριο του 10% το 2020 και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για ανάκαμψη το επόμενο έτος τύπου V. Αν υπάρχει έστω και ανεμική ανάπτυξη θα θεωρηθεί θαύμα.
Όλα αυτά οι κυβερνώντες θα τα ρίξουν, ως είθισται, στην πανδημία του κορονοϊού καθώς ούτε λόγος να γίνεται για ευθύνες τους στην άσκηση της πολιτικής.
Όπως πλέον αντιλαμβάνεται και πιο αδαής στα οικονομικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρασέρνει την ελληνική σε μια βουτιά στο κενό χωρίς κανενός είδους αλεξίπτωτο.
Μέτρα για να βοηθήσει τους εργαζόμενους και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχει καμία διάθεση να πάρει, αντίθετα επιθυμεί την επιπλέον επιβάρυνσή τους όπως απέδειξε με την ψήφιση του νέου πτωχευτικού κώδικα.
Ύφεση, ανεργία, λουκέτα και φτωχοποίηση της κοινωνίας είναι ο κανόνας με τον οποίο κινείται. Μπορεί το ΔΝΤ και η ΕΚΤ να συνιστούν στις κυβερνήσεις μέτρα στήριξης και κυβερνήσεις όπως της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας να ακολουθούν τις συμβουλές τους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαξιεί θεωρώντας τα «σοσιαλιστικά» και καθώς θεωρεί τον εαυτό της τον πιο γνήσιο εκφραστή του νεοφιλελευθερισμού και της Σχολής του Σικάγου οδηγεί με περηφάνια στην καταστροφή την ελληνική οικονομία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν κάνουν τίποτε διαφορετικό από το να εφαρμόζουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα. Με μεγαλύτερη ζέση μάλιστα καθώς βρήκαν ευκαιρία από την πανδημία του κορονοϊού.
Θα τους ευγνωμονούν οι μέτοχοι και τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών καθώς και οι ελάχιστοι μεγαλοεπιχειρηματίες που τους στηρίζουν.
Αυτό όμως πρέπει με κάποιον τρόπο να σταματήσει. Στην καμένη γη που αφήνουν με όποιο ζήτημα καταπιάνονται θα χρειαστεί πολύ κόπο, χρόνο και κόστος, οικονομικό και κοινωνικό, για να ξαναφυτρώσει οτιδήποτε. Αυτό θα πρέπει να γίνει συνείδηση όλων.
documentonews.gr