Χωρίς πολιτική συναίνεση και με ομοβροντία κριτικής από σύσσωμη την αντιπολίτευση ολοκληρώθηκε η επί της αρχής συζήτηση για το νομοσχέδιο του «Επιτελικού Κράτους» στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Αίσθηση προκάλεσε η διαφοροποίηση της Μ. Γιαννάκου, ζητώντας διευκρινίσεις και βελτιώσεις.
Σημεία αιχμής της κριτικής της αντιπολίτευσης αποτέλεσαν η απουσία της εκ του νόμου υποχρεωτικής δημόσιας διαβούλευσης, όπως επίσης και η μη κατάθεση της απαιτούμενης έκθεσης διαβούλευσης επί του νομοσχεδίου από τον επισπεύδοντα υπουργό, Γ. Γεραπετρίτη. Στηλιτεύτηκαν, επίσης, ο υπερσυγκεντρωτισμός εξουσιών και αρμοδιοτήτων στον πρωθυπουργό μέσω και της (υπερ)υπηρεσίας «Γραμματεία της Κυβέρνησης», η οποία χαρακτηρίστηκε ακόμα και «αυτοκρατορική δομή». Σύμφωνα με την κριτική που άσκησε η Μ. Γιαννάκου, η συγκεκριμένη υπηρεσία φαίνεται πως υποσκελίζει τις υπουργικές αρμοδιότητες , με την πρώην υπουργό της ΝΔ να ζητά βελτιώσεις και διευκρινίσεις.
«Οι υπουργοί έχουν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Το ερώτημα είναι αν μέσα στο νομοσχέδιο φαίνεται ότι ο υπουργός θα ελέγχει το υπουργείο του πλήρως ενώ ταυτόχρονα θα υπάρχει υπηρεσιακός γενικός γραμματέας, θα υπάρχει υφυπουργός που παίρνει απευθείας αρμοδιότητες από τον πρωθυπουργό κλπ κλπ. Πώς θα συντονιστούν; Αφού ο υπουργός θα δίνει λόγο στην κοινή γνώμη και πρέπει να γίνει σαφές ότι ο υπουργός είναι ο υπεύθυνος και πως θα ελέγχει το σύστημα» είπε χαρακτηριστικά η κα Γιαννάκου, ενώ άφησε αιχμές για ασυμβατότητα του νομοσχεδίου με τις κατευθύνσεις της ΕΕ για το ευρωπαϊκό εξάμηνο.
Με αφορμή τα λεγόμενα της κας Γιαννάκου, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τριανταφυλλίδης, έκανε λόγο για πρωθυπουργικό κράτος, το οποίο προσιδιάζει σε «κράτος Χατμάνους».
Οπισθοχώρηση για την «αντισυνταγματική πενταετία»
Οξεία κριτική προκάλεσε και η ρύθμιση που αφορά το διορισμό υπηρεσιακών γραμματέων, με την πρόβλεψη να αποκλείει μετακλητούς υπαλλήλους που υπηρέτησαν σε θέσεις ευθύνης (π.χ. γραφεία υπουργών, ευρωβουλετών και βουλευτών) την προηγούμενη πενταετία. Δηλαδή, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η ρύθμιση αυτή επέφερε αιχμηρά σχόλια κατά της κυβέρνησης και του επισπεύδοντος υπουργού Επικρατείας, Γ. Γεραπετρίτη, με την κα Ξενογιαννακοπούλου να την χαρακτηρίζει αντισυνταγματική. Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής της, η πρώην υπουργός συνεχάρη τον κ. Γεραπετρίτη για το γεγονός ότι τελικά θα αποσύρει την εν λόγω πρόβλεψη. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του, ο κ. Γεραπετρίτης ξεκαθάρισε ότι είναι διατεθειμένος να αποσύρει τη συγκεκριμένη ρύθμιση, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα αυτό να απαλειφθεί».
Επιπλέον, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Ραγκούσης, χαρακτήρισε τη νέα (υπερ)δομή «Αρχή Διαφάνειας» -η οποία θα εγκολπώσει όλους τους κρίσιμους ελεγκτικούς μηχανισμούς- «πλυντήριο σκανδάλων». «Η δήθεν Αρχή Διαφάνειας έχει σκοπό να εγκαταστήσει μία διοίκηση για να αλλάξει τα πορίσματα της διοίκησης» είπε ο πρώην υπουργός, φωτογραφίζοντας δύσοσμες υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης.
«Παιδική χαρά μπροστά στην… Καγκελαρία»
Κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του, ο Γ. Γεραπετρίτης πέρα από την απόσυρση της «αντισυνταγματικής πενταετίας» και της μοριοδότησης στην επιλογή των υπηρεσιακών γενικών γραμματέων, έκρινε ότι στα βασικά όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν, τονίζοντας ότι «κάτι πρέπει να γίνει» προκειμένου να αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης.
Υπερασπίστηκε δε και την (υπερ)υπηρεσία «Προεδρία της Κυβέρνησης», χαρακτηρίζοντάς την αναγκαία δομή για ένα κοινοβουλευτικό σύστημα και συμπλήρωσε ότι «θα παρακολουθεί το χρονοδιάγραμμα του κυβερνητικού έργου για τη διεκπεραίωση του και σε περίπτωση που υπάρχει υστέρηση λόγω συναρμοδιοτήτων, τότε θα παρεμβαίνει ο πρωθυπουργός για άρση τους». Περιγράφοντας το τι ισχύει σε άλλα κράτη, αίσθηση πάντως προκάλεσε το γεγονός ότι ο Γ. Γεραπετρίτης αποκάλεσε την «Προεδρία της Κυβέρνησης» «παιδική χαρά» σε σχέση με το τι ισχύει στην… Καγκελαρία.
Ως προς τη σύσταση της (υπερ)αρχής Διαφάνειας που θα αποτελεί «ομπρέλα» υπό τον οποία θα ενσωματωθούν κρίσιμοι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, ο υπουργός Επικρατείας ανέφερε ότι κύριος στόχος της είναι η αντιμετώπιση της πολυδιάσπασης του ελέγχου.
