Προτού εκδηλώσει συμπτώματα εξουσιοφρένειας ο άρτι αποδημήσας πρώην ηγέτης της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε ήταν ένας υποδειγματικός Αφρικανός διανοούμενος που έγινε επαναστάτης.
Οραματιζόταν την ταυτόχρονη απελευθέρωση μαύρων και λευκών από τα δεσμά της αποικιοκρατίας, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη χωρίς εκδικητική μανία, τη δημοσίως ελεγχόμενη ανάπτυξη ως μήτρα κράτους πρόνοιας και άλλα μαρξίζοντα και ιδεαλιστικά.
Ολα έγιναν στάχτη από την πυρά της απύθμενης προσωπικής φιλοδοξίας του και την οργή της άλλοτε Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία δεν του συγχώρησε ποτέ ότι πήρε τα χωράφια και τις μπίζνες των λευκών της πρώην Ροδεσίας και τα έριξε σε μια ευρύτερη δίνη βίας, διαφθοράς, εθνικισμού, καταστολής, οικογενειοκρατίας και τυχοδιωκτισμού.
Είχα επισκεφτεί τη Ζιμπάμπουε το 1987. Η χώρα μόλις άρχιζε να γλιστράει στον γκρεμό. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 η αγροτική παραγωγή είχε τιναχτεί στον αέρα, τα σχολεία και οι κλινικές των πρώτων ετών της ένδοξης επανάστασης έβαζαν λουκέτο, γίνονταν εθνοκαθάρσεις με χιλιάδες νεκρούς, ο υπερπληθωρισμός εξακόντιζε την τιμή ενός χάμπουργκερ στα 15 εκατομμύρια δολάρια Ζιμπάμπουε – ώσπου το αμερικανικό δολάριο «κλείδωσε» de facto ως εθνικό νόμισμα εδραιώνοντας έναν φαύλο κύκλο οικονομικής παρακμής. Το προσδόκιμο ζωής κατρακύλησε απ’ τα 65 στα 45 χρόνια.
Υστερα ήρθαν οι Κινέζοι. Εξαγόρασαν τον φυσικό πλούτο, τη στρατιωτική και πολιτική ελίτ και απέκτησαν άλλη μία γερή νεοαποικιοκρατική βάση στην Αφρική. Βολικός και ως αντάρτης και ως τύραννος (οι βρετανικές εφημερίδες τον χλεύαζαν καθημερινά επί δεκαετίες), ο Μουγκάμπε ανατράπηκε από πρώην συνεργάτες του, πιστούς στο Πεκίνο, τον Νοέμβριο του 2017. Σήμερα φταίει για όλα, βολικότατος και μετά θάνατον.