Αυτή η τελευταία Black Friday ήταν περισσότερο ερεβώδης παρά black·και ήταν ερεβώδης όχι μόνο επειδή δεν είχε ο κόσμος χρήματα ούτε για τις προσφορές, αλλά γιατί ο καταναλωτισμός που προωθεί η μέρα φέτος συναντήθηκε με το πιο ασταθές περιβάλλον, πολιτικό και φυσικό, στην Ευρώπη και στον κόσμο εδώ και πολλές δεκαετίες.
Το να πηγαίνεις για shopping όταν μωρά σκοτώνονται στη Γάζα εξαιτίας της έλλειψης ηλεκτρικού ή όταν ύστερα από 15.000 θανάτους αμάχων αποφασίζεται μια μικρή παύση πυρός μερικών ημερών δεν είναι κατάπτυστο, όπως θα έλεγε παλιά η αριστερή ηθικοπλαστικότητα, είναι όμως προβληματικό, οριακά τρομακτικό.
Οχι για σένα τον ίδιο ή την ίδια, γιατί σε αυτά δεν υπάρχει ατομική ευθύνη. Είναι προβληματικό γιατί συλλογικά – κοινωνικά ζούμε σε ένα καθεστώς βίαιης αβεβαιότητας εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να έχουμε τα αυτονόητα, ένα εύρυθμο, λειτουργικό δημοκρατικό κράτος ας πούμε. Ενα καθεστώς το οποίο οι φιλελεύθεροι θιασώτες της κοινωνικής αδιαφορίας θεωρούν δευτερεύον ζήτημα, προστατεύοντας φυσικά τα ιερά και τα όσια της κοινωνικής ανισότητας.
Ζούμε σε τρομακτική εποχή, που η όποια θηριωδία είναι πιθανή και όλες οι θηριωδίες θεωρούνται φυσιολογικές, σχεδόν αναπόφευκτες. Γενοκτονίες, γυναικοκτονίες, βιασμοί, δολοφονίες, απαγωγές παιδιών, υποχρεωτική μετεγκατάσταση, απ’ όλα έχει η περίοδος αυτή. Πολέμους και συγκρούσεις που ξεσπούν στη σειρά, προέλαση της ακροδεξιάς σε μεγάλες χώρες με αναπτυγμένες οικονομίες και του αυταρχισμού στις λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες. Ζούμε σε μια εποχή που οι πετρελαϊκές εταιρείες είχαν προβλέψει ότι θα έρθει, αλλά το κρατούσαν κρυφό καμιά σαρανταριά χρόνια για να μη χάσουν χρήματα. Σε μια εποχή που ο πλανήτης φλέγεται όταν δεν πνίγεται και που ο τοξικός αέρας σκοτώνει 500.000 Ευρωπαίους σε ένα χρόνο. Μα θα πει κάποια ή κάποιος: όλοι αυτοί είναι ακριβώς οι λόγοι που ωθούν σε περισσότερη κατανάλωση.