Το αφήγημα των γερακιών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι ότι για όλα τα δεινά της παραγωγής φταίει το μοναδιαίο κόστος εργασίας.
Η μέθοδος λοιπόν που ακολουθήθηκε το 2010 ήταν πολύ απλά η μείωση των μισθών και η παράκαμψη της προστασίας της εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση των μεγεθών της ευέλικτης απασχόλησης. Ηταν, κατά τους εκπροσώπους του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, ο τρόπος για να αυξηθούν οι εξαγωγές που δήθεν θα αντικαθιστούσαν τη μείωση της εγχώριας ζήτησης λόγω της καταβαράθρωσης της αγοραστικής δύναμης του κόσμου της μισθωτής εργασίας… Το αποτέλεσμα αυτών των εγκληματικών επιλογών (που τώρα ξανάρχονται στην επιφάνεια) ήταν αυτό που βίωσε στο πετσί της η ελληνική κοινωνία αλλά και η πραγματική οικονομία. Είδαμε χιλιάδες ανθρώπους να αυτοκτονούν. Είδαμε τεράστιες επιχειρήσεις που λειτουργούσαν ακόμη και σε περιόδους πολέμου να κλείνουν. Είδαμε να καταρρέει το κράτος πρόνοιας και το Εθνικό Σύστημα Υγείας κ.λπ. Ωστόσο άμεσος ήταν και ο αντίκτυπος στην παραγωγικότητα καθότι τα χρόνια της κρίσης μειώθηκε κατά 12%.
Ωστόσο μια μελέτη των εμπειρογνωμόνων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τα έτη από το 2010 έως και το 2014 κατέδειξε με σαφήνεια ότι οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης βλάπτουν σοβαρά την παραγωγικότητα. Με βάση λοιπόν αυτήν τη μελέτη στους κλάδους στους οποίους μειώθηκε η παραγωγικότητα εντοπίστηκε και η πλειονότητα των κλάδων όπου σημειώθηκε άνοδος στη μερική απασχόληση ή την προσωρινή απασχόληση.
Ο Τζώρτζης Ρούσσος είναι δικηγόρος και δημοσιογράφος