Την οικονομική ατζέντα της… Νέας Δημοκρατίας αναδεικνύει στην έκθεσή του για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Για να μην υπάρχουν απορίες από πού… παίρνει γραμμή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έρχεται το ΔΝΤ να πει τις δικές του «αλήθειες». Και για του λόγου το αληθές, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι αφενός το 2019 θα είναι εκλογική χρονιά για την Ελλάδα, αλλά «η στρατηγική ανάπτυξης που παρουσίασε πρόσφατα η κυβέρνηση απορρίφθηκε γρήγορα από την το κύριο πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης (που οδηγεί τις δημοσκοπήσεις) ως ανεπαρκώς φιλική προς τις επιχειρήσεις».
Στο ίδιο μήκος κύματος και με τον ΣΕΒ, το ΔΝΤ σχολιάζει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που κάποιοι επαγγελματικοί φορείς, όπως λέει, δεν τις θέλουν (λέγε με ΣΕΒ), ενώ επισημαίνει ότι από τον Φεβρουάριο του 2019 θα ξεκινήσει η πρώτη συζήτηση για τις νέες συλλογικές συμβάσεις και με αύξηση του κατώτατου μισθού, κάτι που επίσης κάποια συνδικάτα δεν θέλουν, δηλαδή ο ΣΕΒ.
Επί της ουσίας, που ήταν και το ζητούμενο της έκθεσης του Ταμείου, η βιωσιμότητα του χρέους, μέχρι το 2038 δεν υπάρχει κανέαναν πρόβλημα, αφού το χρέος είναι βιώσιμο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και για τη συνέχεια μπορεί να καταστεί βιώσιμο, αν τα επιτόκια μειωθούν. Δεδομένου ότι το χρέος που έχουν οι Ευρωπαίοι είναι της τάξης των 260 δις. ευρώ κι ενώ θέλουν τα λεφτά τους πίσω, το ΔΝΤ κλείνει το μάτι σε νέες διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εταίρους της.
Με το πακέτο ελάφρυνσης που συμφωνήθηκε, σημειώνει η έκθεση, οι μεσοπρόθεσμες ανάγκες αναχρηματοδότησης και οι τάσεις σε ό,τι αφορά την πορεία του χρέους εμφανίζονται στο βασικό σενάριο διαχειρίσιμες, αν και σε ορίζοντα δεκαετίας υπάρχουν σημαντικά ρίσκα, που σχετίζονται με την πιθανότητα μικρότερης ανάπτυξης και χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων. Το χρέος ως προς το ΑΕΠ μειώνεται, ενώ οι μεικτές χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν κάτω από το όριο του 15% του ΑΕΠ κάθε χρόνο εκτός του 2018 (σ.σ. λόγω της δόσης που θα χορηγηθεί για το μαξιλάρι). Υπό αυτό το πρίσμα, εκτιμά ότι η χώρα θα μπορέσει επιτυχημένα να βγει στις αγορές.
Μακροπρόθεσμα, πάντως, υπάρχουν αμφιβολίες για το εάν αρκεί το πακέτο ελάφρυνσης χρέους. Βασική ανησυχία είναι ότι η δημοσιονομική προσαρμογή έγινε με ένα πακέτο μέτρων που πλήττει την ανάπτυξη και γι’ αυτό απαιτείται να αλλάξει το μείγμα, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη πορεία της οικονομίας μακροπρόθεσμα, κάτι που είναι δύσκολο να γίνει δεδομένων των στόχων που έχουν τεθεί.
Στο σημείο αυτό επικαλείται την ανάγκη να προχωρήσουν οι περικοπές στις συντάξεις και στο αφορολόγητο, ενώ παραδέχεται ότι η χώρα απέδειξε τα τελευταία χρόνια ότι μπορεί να πιάσει φιλόδοξους στόχους, αν και επισημαίνει ότι αυτό έχει βαρύ αναπτυξιακό κόστος. Πουθενά βεβαίως δεν υπάρχει παραδοχή των λαθών στις εκτιμήσεις του ΔΝΤ…
Στην ανάλυση του ΔΝΤ, η πρόβλεψη είναι ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 1,5% και η μέση πραγματική αύξηση ΑΕΠ θα είναι γύρω στο 1% (ονομαστική 2,8%). Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι εκτιμούν ότι μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% (μέσος όρος) και η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ θα φτάσει το 3%.
Στις παραδοχές του το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα έσοδα ιδιωτικοποιήσεων θα είναι 5,7 δισ. ευρώ, όσα προβλέπουν και οι Ευρωπαίοι. Σε ό,τι αφορά τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές, στο βασικό σενάριο του ΔΝΤ ξεκινούν από 4,5% και φτάνουν ως το 6% το 2060, ενώ η ΕΕ πιστεύει ότι ξεκινώντας από το 3,2% θα φτάσουν στο 5,2% το 2027 και θα περιοριστούν σε 4,2% το 2060.
Αν έχουν δίκιο οι Ευρωπαίοι, το χρέος είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο, σημειώνει το Ταμείο, καθώς οι μεικτές χρηματοδοτικές ανάγκες δεν υπερβαίνουν το όριο του 20% του ΑΕΠ.
Για την ιστορία, η εκτίμηση του ΔΝΤ στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι πάλι off, αφού τα επιτόκια δανεισμού στην δεκαετία για την Ελλάδα διαμορφώνονται κάτω 4%, φτάνοντας στο τέλος της περασμένης εβδομάδας και στο 3,4%…
