Σε μουσείο για την πρώτη περίοδο του διαδικτύου έχει εξελιχθεί το κερδοφόρο τέχνασμα που σοφίστηκε ένας 20άχρονος φοιτητής Οικονομικών προκειμένου να κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια.
Στον ιστότοπο που κατασκεύασε πριν από δεκαπέντε χρόνια έχουν αφήσει το ηλεκτρονικό αποτύπωμά τους ιστοσελίδες που δεν υπάρχουν πλέον ούτε υπάρχει κάπου φυλαγμένο το υλικό που δημοσίευσαν όταν λειτουργούσαν.
Το 2005 ο νεαρός φοιτητής Αλεξ Τέου για την ολοκλήρωση της πτυχιακής εργασίας του δημιούργησε τη γνωστή σήμερα Ιστοσελίδα του Ενός Εκατομμυρίου (Million Dollar Homepage) και την ανήρτησε στο διαδίκτυο. Σε αντίθεση με άλλους κατασκευαστές ιστοσελίδων, ο Τέου δεν αναρτούσε διαφημίσεις εισπράττοντας το αντίτιμο ανά επίσκεψη, αλλά πουλούσε τον διαφημιστικό χώρο σε διαφημιστικές εταιρείες. Αποτέλεσμα ήταν να γίνει ο ίδιος εκατομμυριούχος μέσα σε λίγες ημέρες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιτυχημένης, αρχικά λόγω τίτλου, ιστοσελίδας είναι ότι ενώ η αρχική τιμή κάθε τετραγωνικής ίντσας (περίπου 2,5 τετραγωνικά εκατοστά) χώρου στη σελίδα ήταν 100 δολάρια, οι τελευταίες διαθέσιμες ίντσες βγήκαν σε πλειστηριασμό και πουλήθηκαν προς 38.100 δολάρια η μία.
Έμμεσο αποτέλεσμα όμως αυτής της προσπάθειας ήταν ότι στους συνδέσμους που διαφημίζονταν τότε έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους ιστοσελίδες που δεν λειτουργούν πλέον, νεκρές ιστοσελίδες.
Μέσω του ψηφιακού ίχνους που άφησαν, οι τεχνικοί του διαδικτύου μπορούν να τις ανακτήσουν – αν όχι στην ολότητά τους, τουλάχιστον κατά μεγάλο μέρος τους.
Σημαντική λεπτομέρεια: στην αρχική περίοδο του διαδικτύου οι ιστοσελίδες δεν φιλοξενούνταν σε κάποιον αποθηκευτικό χώρο (hosting). Όλο το υλικό που δημοσίευαν υπήρχε στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του ιδιοκτήτη ή του διαχειριστή τους. Σήμερα, με τον τεράστιο όγκο δεδομένων, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Στον κόσμο της ψηφιακής τεχνολογίας τα αρχεία δεν είναι υλικά. Για παράδειγμα, αν κλείσει μια εφημερίδα, οι αναγνώστες της μπορούν να ανατρέξουν στο αρχείο της και να βρουν ένα άρθρο που δημοσίευσε κάποτε. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει σε μια ιστοσελίδα.
Τα άρθρα ιστοσελίδων που έχουν κλείσει δεν μπορούν να ανακτηθούν από τον απλό χρήστη του διαδικτύου. Ακόμη και οι έμπειροι τεχνικοί θα πρέπει να ανατρέξουν στον χώρο φιλοξενίας της ιστοσελίδας και με κόπο να ανασύρουν από τον σκληρό δίσκο την ανάρτηση την οποία ζητούν.
Αυτό όμως δεν γίνεται αν δεν υπάρχει τόπος φιλοξενίας της ιστοσελίδας, όπως συνέβαινε τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του διαδικτύου.
Ίχνη από το 40% της προϊστορίας
Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στους διαφημιστικούς συνδέσμους (banners) της πτυχιακής εργασίας του Αλεξ Τέου βρίσκεται ένα μικρό ή μεγάλο αποτύπωμα περίπου του 40% των παλαιών ιστοσελίδων που δεν λειτουργούν πλέον και το υλικό τους δεν υπήρχε ποτέ σε άλλο χώρο φιλοξενίας εκτός από τον υπολογιστή του διαχειριστή τους. Η ψηφιακή αρχαιολογία μόλις ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα.
