Ο Έλληνας τραγουδιστής του πολυεθνικού μέταλ συγκροτήματος Γιάννης Παπαδόπουλος μιλάει στο Documento λίγο πριν από τις συναυλίες στην Ελλάδα.
Ηταν τρεις Φινλανδοί, ένας Ούγγρος κι ένας Έλληνας… Οχι, δεν είναι η αρχή κανενός ανεκδότου αλλά μιας μουσικής ιστορίας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 στη Θεσσαλονίκη όταν ο Ελληνας της υπόθεσης, τραγουδιστής Γιάννης Παπαδόπουλος συναντήθηκε με έναν εκ των τριών Φινλανδών, τον κιθαρίστα Anton Kabanen. Ο Γιάννης ήταν τότε τραγουδιστής στο ελληνικό συγκρότημα Wardrum και ο Anton είχε βρεθεί στην πόλη για μια από τις τελευταίες συναυλίες με την προηγούμενη μπάντα του. Το διαδίκτυο είχε φροντίσει νωρίτερα να εκμηδενίσει την απόσταση των 3.000 χιλιομέτρων ανάμεσα σε συμπρωτεύουσα και Ελσίνκι, καθώς ο Φινλανδός μουσικός είχε έρθει σε επαφή με τη δουλειά του Γιάννη μέσω youTube και είδε στο πρόσωπό του – για την ακρίβεια, στις φωνητικές χορδές του – τον ιδανικό τραγουδιστή γι’ αυτό που είχε στο μυαλό του. Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά τη δημιουργία τους, οι πολυεθνικοί Beast in Black έχουν κυκλοφορήσει ήδη τρία άλμπουμ και ετοιμάζονται να έρθουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Εντοπίσαμε τον Γιάννη στο Ελσίνκι όπου μένει μόνιμα εδώ και τρία χρόνια. «Μετακόμισα γιατί κόντευα να βγάλω ρυτίδες με τις πολλές πτήσεις με τις αμέτρητες ανταποκρίσεις από και προς Θεσσαλονίκη», μας είπε ετοιμάζοντας τις βαλίτσες του για την ευρωπαϊκή περιοδεία των Beast in Black που θα ολοκληρωθεί με δύο συναυλίες στη χώρα μας, την Τρίτη 21 και την Τετάρτη 22 Μαρτίου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα και το πρώτο ερώτημα προέκυψε αβίαστα:
Να υποθέσω ότι ως γνήσιος Σαλονικιός πριν από τη συναυλία θα πας για μια φραπεδιά στην παραλία…
Οπωσδήποτε, μου έχει λείψει πολύ όχι μια φραπεδιά αλλά ένας φρέντο εσπρέσο την παραλία και δεν πρόκειται να χάσω την ευκαιρία.
Πώς αισθάνεται ένας Ελληνας μουσικός που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα του με μια ξένη μπάντα;
Δεν σου κρύβω ότι το περιμένω πώς και πώς, το ίδιο και τα υπόλοιπα παιδιά στους Beast In Black. Η αλήθεια είναι ότι ερχόμαστε στην Ελλάδα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι περιμέναμε και μάλιστα σε ένα πολύ καλό τάιμινγκ, τόσο δημιουργικά όσο και εμπορικά οπότε πιστεύω ότι θα πάει πολύ καλά. Σε κάθε περίπτωση το συναίσθημα είναι ιδιαίτερο και θέλω να είναι δύο συναυλίες που θα θυμόμαστε για καιρό, τόσο εμείς όσο και το κοινό που θα έρθει να μας δει.
Είσαι πολύ ενεργός στο youTube, έχεις το δικό σου κανάλι όπου ανεβάζεις συχνά δικό σου υλικό και διασκευές. Πόσο σε βοήθησε αυτό ώστε να «πουλήσεις» τον εαυτό σου;
Το youTube λειτουργεί σαν βιογραφικό. Οταν άνοιξα το κανάλι ήθελα απλά να ανεβάζω εκεί το περιεχόμενό μου και μέσα από αυτό να χτίσω την εικόνα ενός αξιόπιστου μουσικού/ τραγουδιστή, που δεν είναι στάσιμος αλλά δουλεύει για να γίνει καλύτερος. Μέσα από αυτό μπορεί κάποιος να δει τι μπορώ να κάνω, πώς μπορώ να τραγουδήσω.
Εχεις αναφερθεί πολλές φορές στις βασικές επιρροές σου. Μπορείς όμως να φανταστείς τον εαυτό σου ως επιρροή για νεότερους τραγουδιστές;
Τι λες τώρα; Με τίποτα, είναι πολύ νωρίς για να φανταστώ τον εαυτό μου ως επιρροή. Είναι πολύ μεγάλο πράγμα για να το σκεφτώ ενώ ακόμα έχω το κεφάλι κάτω και δουλεύω. Οσο εύκολα μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε κάποια παρασκήνια να πλησιάζει ταπεινά και να λέει «ξέρεις κάτι Μπρους (σ.σ. εννοεί τον Μπρους Ντίκινσον) εσύ είσαι ο λόγος που είμαι εδώ», άλλο τόσο δύσκολα μπορώ να φανταστώ να με πλησιάζει κάποιος και να μου πει κάτι ανάλογο. Εστω και ένας πάντως να έρθει κάποια στιγμή να μου πει «Γιάννη είσαι η βασική επιρροή μου» θα είναι μεγάλη τιμή.
Σε τρομάζει η σκέψη ότι κάποια στιγμή δεν θα μπορείς να τραγουδάς όπως τώρα;
Φυσικά, το σκέφτομαι κάθε μέρα που δουλεύω πάνω στη φωνή μου, κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε να βγούμε σε περιοδεία. Ήδη κάποια στοιχεία η φωνή μου τα έχει χάσει και δε νομίζω να μπορέσει να τα ξαναβρεί και έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης σε αυτό. Θα μπορούσα να είμαι στατικός πάνω στη σκηνή και απλά να πατάω στις νότες. Δεν είναι αυτό το ζουμί όμως. Ο χρόνος θα δείξει αν στα 40 και στα 50 μου θα είμαι σε θέση να τραγουδάω το ίδιο ρεπερτόριο όπως το κάνω στα 30 μου. Το παν είναι η προσαρμογή γιατί αν προσπαθήσω να πω τις ίδιες νότες με τον ίδιο τρόπο που τις έλεγα το 2017 θα καώ.
Για ποιο λόγο μια μπάντα που έχει τόσα πολλά πλήκτρα στη μουσική της χρησιμοποιεί προηχογραφημένα πλήκτρα στις συναυλίες;
Ο βασικός λόγος είναι ότι για να παιχτούν όλα αυτά που ακούγονται στο στούντιο θα χρειαζόμασταν τρεις πληκτράδες. Ακόμα και αν είχαμε κάποιον να παίζει τη βασική μελωδία οι ενορχηστρώσεις περιλαμβάνουν δεκάδες άλλα πράγματα από πίσω. Θα ήταν αστείο να είχαμε και να πληρώναμε έκτο μέλος απλά για να αλωνίζει στη σκηνή με φορητά πλήκτρα παίζοντας το ένα δέκατο από αυτά που ακούγονται, ή να έχουμε έναν στατικό πληκτρά και να χάνουμε σε κίνηση. Είναι άδικο για όλους και φυσικά και για τον κόσμο.
Αποδέχεστε τον όρο Eurovision Metal που έχει αποδοθεί σε πολλές μπάντες που ενσωματώνουν ποπ στοιχεία στο power metal που παίζουν;
Εν μέρει ναι. Εχουμε κομμάτια που μπορούν να σταθούν σε ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά από την άλλη υπάρχει και πολύ πιο heavy υλικό στους δίσκους μας. Η μουσική μας είναι γενικά ευχάριστη και εύπεπτη και σε κάνει να περνάς καλά.
Αν σας το ζητούσαν, θα εκπροσωπούσατε κάποια χώρα στη Eurovision και δη τη Φινλανδία που έχει παράδοση στον θεσμό;
Οχι, δε νομίζω, παρά το γεγονός ότι το ύφος μας θα ταίριαζε.
Οι Lordi πάντως καταστράφηκαν μετά από αυτό…
Όπως δεν θα φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου σε κάποιο talent show έτσι δεν μπορώ να φανταστώ και τους Beast In Black σε έναν τέτοιο διαγωνισμό. Είναι σαν να αναζητάς τον σύντομο δρόμο για τη δημοσιότητα και την αναγνωρισιμότητα κι εμείς έχουμε επιλέξει έναν άλλο, πολύ διαφορετικό.
Info:
Οι Beast In Black θα εμφανιστούν στις 21 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη (Principsl Club) και στις 22 Μαρτίου στην Αθήνα (Gagarin 205) με special guests τους Suicidal Angels.
Τα εναπομείναντα εισιτήρια διατίθενται μέσω του https://eventation.gr/beastinblack και https://www.viva.gr/…/musical/tour/beast-in-black
