«Παρά την άνοδο του κοινωνικού συντηρητισμού αλλά και του εξτρεμισμού στη Γαλλία, μίλησε για την πολιτική των ανοικτών συνόρων και του εμπορίου και κατάφερε να νικήσει την ευρωσκεπτικίστρια, ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν» γράφει στο BBC ο Αλέξις Βίντρεϊ, αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού πολιτικού περιοδικού Contrepoints.org.
Και θέτει το ερώτημα: μπορεί ο Μακρόν, με τις μεταρρυθμίσεις του, να σώσει τη Γαλλία;
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα του άρθρου:
«Δεν πρέπει να υποτιμηθούν τα επιτεύγματα του Εμμανουέλ Μακρόν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Έγινε ο νεώτερος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας και ο νεότερος δημοκρατικός αρχηγός κράτους στον κόσμο. Αυτό και μόνο θα πρέπει να θεωρείται μεγάλο επίτευγμα για κάποιον που ήταν άγνωστος πριν από πέντε χρόνια και ο οποίος ποτέ πριν δεν είχε εκλεγεί σε κάποιο πολιτικό αξίωμα
Είναι όμως τελείως διαφορετικό το να εκλεγεί κάποιος, από το να καταφέρει να μεταρρυθμίσει μια χώρα η οποία έχει αντισταθεί σε κάθε σημαντική οικονομική αλλαγή τα τελευταία 40 χρόνια. Όταν το Ηνωμένο Βασίλειο έδειχνε έναν δρόμο προς την οικονομική μεταρρύθμιση στη δεκαετία του 1980 και του 1990, με την Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Τόνι Μπλερ, η Γαλλία κοιτούσε προς τα πίσω. Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Μπορεί να αλλάξει κάτι τώρα με έναν νέο πρόεδρο; Θα είναι ο Μακρόν αυτός που θα μεταμορφώσει τη Γαλλία και θα θέσει σε τροχιά τη στάσιμη οικονομίας της;
Ο Μακρόν ζήτησε αλλαγές που τις αποκάλεσε “επαναστατικές”. Αναφέρθηκε στην απλούστευση της εργατικής νομοθεσίας και τη ρύθμιση κάθε πτυχής των εργασιακών σχέσεων. Θέλει να μειώσει την φορολογία των επιχειρήσεων από το 33% στο 25% και να ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα. Αυτό τον θέτει σε συγκρουσιακή τροχιά με τα γαλλικά εργατικά συνδικάτα, τα περισσότερα των οποίων έχουν γίνει πιο ριζοσπαστικά.
Η τόλμη και η φιλοδοξία του, ίσως να τον καταστήσουν ικανό να αντέξει τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις με περισσότερη αποφασιστικότητα από τους προκατόχους του. Έχοντας ξεπεράσει σαφώς την Αριστερά, η οποία αναμένεται να διατηρήσει περίπου το 10% των εδρών στο κοινοβούλιο, ελάχιστη αντιπολιτευτική κριτική μπορεί να περιμένει στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του.
Αν ο Μακρόν κατορθώσει να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του, χρησιμοποιώντας τη βάση της δημόσιας διοίκησης για να πολεμήσει τον συντηρητισμό της γραφειοκρατίας, θα μπορούσε πράγματι να μεταρρυθμίσει τη Γαλλία σε βάθος. Ωστόσο, η επιτυχία δεν είναι καθόλου βέβαιη, καθώς είναι αδύναμος σε ορισμένα βασικά ζητήματα.
Παράδειγμα: το ζήτημα των δημοσίων δαπανών παραμένει ανοικτό. Η Γαλλία έχει το υψηλότερο επίπεδο δημόσιων δαπανών στην ομάδα των βιομηχανικών χωρών του ΟΟΣΑ. Είναι το μόνο μέλος του ΟΟΣΑ στην Ευρώπη που αύξησε τις δημόσιες δαπάνες μεταξύ του 2010 και του 2014. Σε αυτό το θέμα δεν είναι τολμηρός. Στόχος του είναι μόνο να περιορίσει την αύξηση τους όχι να τις μειώσει σημαντικά. Αλλά αν δεν μειώσει σημαντικά τις δημόσιες δαπάνες, δεν θα έχει κανένα περιθώριο να προωθήσει κάποιες από τις άλλες μεταρρυθμίσεις του. Θα είναι δύσκολο να γίνει ο Γάλλος Μπλερ, χωρίς να έχει ως βάση την κληρονομιά της Θάτσερ.
Η πραγματική διάθεση που έχει ο Μακρόν για να κάνει αλλαγές θα ξεκαθαρίσει μέσα στις προσεχείς εβδομάδες.
Το νέο κόμμα του, «Η Δημοκρατία Προχωρά», θα παρουσιάσει τους υποψηφίους για τις εκλογές του Ιουνίου. Από αυτά που έχουν γίνει γνωστά έως τώρα πολλοί προέρχονται από την εκσυγχρονιστική τάση του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ενα στοιχείο που παραμένει άγνωστο είναι οι μετεκλογικές του συνεργασίες. Αν δεν συγκυβερνήσει με άλλους μεταρρυθμιστές, δεν θα επιτύχει καμία αλλαγή».
