Η δημοσιογράφος Κατερίνα Ακριβοπούλου έκανε μια αινιγματική ανάρτηση στον λογαριασμό της στο Facebook: «Μην πέσετε από τα σύννεφα άμα πάρει το αυτί σας ή το μάτι σας σενάρια για οικουμενική.
Ναι;». Αινιγματική; Οχι και τόσο. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι το πολιτικό σχέδιο μιας οικουμενικής κυβέρνησης ενεργοποιείται –ως το έσχατο σωσίβιο σωτηρίας μιας ανάλγητης διακυβέρνησης– κάθε φορά που τα μέχρι πρότινος απόρθητα τείχη της μοιάζουν με αυτά της Ιεριχούς που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν από τα σαλπίσματα της διογκούμενης λαϊκής αγανάκτησης.
«Αμα πάρει το αυτί σας ή το μάτι σας σενάρια για οικουμενική» (ή «ευρείας συνεργασίας») είναι βέβαιο ότι η φωτιά έχει φουντώσει από τα εύφλεκτα αντικοινωνικά μέτρα και σιγοκαίει τα μπατζάκια τους, αλλά αν τα σενάρια ευοδωθούν, τότε ανθρώπινο κρέας θα μυρίσει και θα είναι το δικό σου, γιατί αυτού του τύπου οι κυβερνήσεις είναι κοντοβράκισσες (βραχύβιες) και μεταβατικές. Σε ποια μετάβαση μας οδηγούν το αντιλαμβανόμαστε στο τσούξιμο.
Η οικουμενική κυβέρνηση (1989) του Ξενοφώντα Ζολώτα – με τη στήριξη τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ)– παρά τις προσπάθειές της για την εφαρμογή ενός «προγράμματος δημοσιονομικής διαχείρισης» που αποδέχτηκαν όλα τα συμμετέχοντα κόμματα υποθηκεύτηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η οικουμενική χρησιμοποιήθηκε σαν υπερταχεία για να κυβερνήσει και να ξεπουλήσει μέχρι και τα πόμολα. Μερικά μόνο πεπραγμένα του «μεγάλου μεταρρυθμιστή» (που διαδέχτηκε την οικουμενική) είναι τα εξής:
Η μετατροπή των ΔΕΚΟ σε ΑΕ, η ιδιωτικοποίηση της κινητής τηλεφωνίας, η αποικιοκρατική σύμβαση με ιδιώτες για την κατασκευή και εκμετάλλευση της Αττικής οδού αλλά και του αεροδρομίου των Σπάτων (με κρατική χρηματοδότηση), η αποκρατικοποίηση των Αστικών Συγκοινωνιών, η ιδιωτικοποίηση ή εκκαθάριση 66 επιχειρήσεων (ΑΓΕΤ, Πειραϊκή Πατραϊκή κ.λπ.) με απολύσεις 9.000 εργαζομένων, η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Ελευσίνας και της Τράπεζας Αθηνών, η παραχώρηση του μάνατζμεντ της ΕΑB στη Lockheed Martin, το κλείσιμο των δημόσιων επιχειρήσεων, η κατάργηση του μονοπωλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας και των ΕΛΤΑ, το κλείσιμο των αγροτικών συνεταιρισμών, το ξεπούλημα της Εθνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (και… και… και…) και η θεσμοθέτηση για το δημόσιο του μέτρου «πέντε αποχωρούν και ένας προσλαμβάνεται».
Η κυβέρνηση Παπαδήμου –«ευρείας συνεργασίας»– στην οποία συμμετείχαν τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ δημιουργήθηκε ύστερα από συνταγματική εκτροπή, καθώς ο εκλεγμένος με ευρεία πλειοψηφία Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε παραιτηθεί από το αξίωμά του και ουσιαστικά ανατράπηκε από το ίδιο του το κόμμα (με πρωτεργάτη τον Ευάγγελο Βενιζέλο).
Ενα μικρό ποτ πουρί των μέτρων της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι η μείωση 22% του κατώτατου μισθού και 32% στους νέους, η δέσμευση για κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο μέχρι το 2015, οι περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας και άμυνας, η κατάργηση των οργανισμών εργατικής κατοικίας και εστίας, η αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%, το κλείσιμο 200 εφοριών, η κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά.
Για να ακολουθήσει η (εθνοσωτήριος) κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με τα γνωστά αποτελέσματα του μπετοναρίσματος της οικονομίας διά της ταφόπλακας. Να θυμίσω ότι μετά τις εκλογές του Μαΐου το 2012 (όταν ο Σαμαράς πέτυχε το ιστορικό 18%) είχε προτείνει τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης και στη συνέχεια να αναλάβει ο Τσίπρας την πρωθυπουργία με ψήφο ανοχής (για να εφαρμόσει δηλαδή την πολιτική Σαμαρά). Να θυμίσω επίσης ότι το καλοκαίρι του 2015 σύσσωμη η αντιπολίτευση παρακαλούσε πάλι τον Τσίπρα να μην πάει σε εκλογές αλλά να κυβερνήσει (εφαρμόζοντας απολύτως την πολιτική Σόιμπλε) με τις ψήφους της αντιπολίτευσης.
Σήμερα κάποιοι μέσα στη ΝΔ (ακροδεξιών δοξασιών που ευδοκιμούν εν αφθονία) απεργάζονται σενάρια οικουμενικής κυβέρνησης με ανατροπή του Μητσοτάκη χωρίς εκλογές, με μια κοντοβράκισσα κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει την πανδημία, το προσφυγικό, την οικονομική κρίση, τα ελληνοτουρκικά και θα τους βγάλει από το αδιέξοδο της ψήφισης των τριών συμφωνιών που αποτελούν υλοποίηση της εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών.
Φυσικά προσδοκούν ότι έτσι θα καθαρίσουν μια για πάντα με τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα. Αν συμμετάσχει, καίγεται. Αν όχι, καταγγέλλεται και στις διπλές (αν χρειαστεί) εκλογές που θα ακολουθήσουν ευελπιστούν ότι θα καταντήσει ΚΙΝΑΛ.
Το ανήθικο σχέδιο είναι: «Βάζω το παγόβουνο, βάζεις τον “Τιτανικό”;».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
