Το γαλλικό βέτο στη διεύρυνση των Δυτικών Βαλκανίων αλλά και στο «σπάσιμό» της με το άνοιγμα των σχετικών κεφαλαίων μόνο για τη Βόρεια Μακεδονία, κινδυνεύει να βυθίσει σε πολιτικό χάος τη γειτονική μας χώρα και μαζί της ολόκληρη την έτσι κι αλλιώς ασταθή βαλκανική και ταυτόχρονα προκαλεί ρίγη στην Ελληνική Κυβέρνηση και τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ Κώστα Καραμανλή.
Σε ότι αφορά την κατάσταση στη Βόρεια Μακεδονία ο Ζόραν Ζάεφ δεν άκουσε τους Ευρωπαίους ηγέτες που του ζητούσαν να μην πάει σε εκλογές (και πως να τους ακούσει) και αυτό φέρνει τη χώρα και την περιοχή μπροστά στο εφιαλτικό ενδεχόμενο της επιστροφής του VMRO-DPMNE του φυγά στην Ουγγαρία του Όρμπαν, Νίκολα Γκρούεφκσι.
Του ανθρώπου που βάφτιζε Μακεδονία τις πλατείες και τα κτήρια της χώρας του, του ανθρώπου που όταν ο Κώστα Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάννη (πριν το Βουκουρέστι) του πρότειναν το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» εκείνος έκλεινε τις στρόφιγγες της συνεννόησης, του ανθρώπου που διατηρεί κάκιστες σχέσεις με τα κόμματα της αλβανικής μειονότητας στη χώρα του και που σε συνδυασμό με τον Αλβανικό εθνικισμό – μεγαλοϊδεατισμό στο Κόσοβο και την αστάθεια στο εσωτερικό της Αλβανίας μπορεί να βάλει φωτιά στην περιοχή.
Στην Αθήνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει ήδη να νοιώθει το λιγότερο άβολα. Και μόνο το ενδεχόμενο επιστροφής του Γκρούεφσκι στην εξουσία και της ακύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών του προκαλεί πολιτικό βέρτιγκο. Σκεφτείτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εγκαλεί τον ομόλογό του για την ακύρωση της Συμφωνίας! Και κυρίως σκεφτείτε τι θα πράξει όταν ο Γκρούεφσκι αρχίζει να βαφτίζει εκ νέου «Μακεδονία» πλατείες, αεροδρόμια και δημόσια κτήρια.
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει κάθε δίκιο να προτάσσει την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από τη νέα διεύρυνση. Και οι Γερμανοί για μια ακόμη φορά θέλουν «φρέσκα» κράτη για τη βιομηχανία τους αλλά χωρίς να πάνε ταμείο. Όμως στην περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας, η Ρωσία και ο Πούτιν καραδοκούν. Και η συνεργασία με τον Ερντογάν σε συνδυασμό με την εθνική αναδίπλωση του Τραμπ, προμηνύει τα χειρότερα για τη χώρα μας.
Τα γνωρίζει όλα αυτά η Αθήνα και το ΥΠΕΞ; Όχι, είναι η εύκολη απάντηση. Η νέα κυβέρνηση παγιδευμένη στην προεκλογική της πολιτική, που στην περίπτωση της Βαλκανικής και της Συμφωνίας των Πρεσπών άγγιξε τα όρια του αντεθνικού (παλιά μου τέχνη κόσκινο για τη Δεξιά στην Ελλάδα) παρακολουθεί αμήχανα τα συμβαίνοντα στις Βρυξέλλες. Ο προεκλογικός της οίστρος κατά της Συμφωνίας τις επιβάλει το λιγότερο χαμηλούς τόνους και χλιαρή αντίδραση, κι «ό,τι βγάλει ο Θεός»!
Με το Γιαβούζ στο οικόπεδο 7 της Κυπριακής ΑΟΖ, τον Ερντογάν να κρατά το κλειδί 3.5 εκατομμυρίων προσφύγων και στη Συρία να καταργείται επί της ουσίας η συνθήκη της Λωζάνης επιφέροντας για πρώτη φορά αλλαγή συνόρων, η Αθήνα είναι μπροστά σε μια εφιαλτική προοπτική απομονωμένη και χωρίς σχέδιο. Ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, παλιά καραβάνα στην πολιτική, χτύπησε προ ημερών το καμπανάκι του κινδύνου αλλά λίγοι τον άκουσαν.
