Δέρνει και κηρύσσει τον σιδερένιο κανόνα –όπου δεν πίπτει λόγος πίπτουν ΜΑΤ– με την ίδια σιγουριά με την οποία κήρυσσε κάποτε τον σοσιαλισμό. Σιγουριά που τη βρίσκουμε σε όσους έγιναν των συντρόφων τους θύτες, για αμνηστία οι αλήτες, όπως έγραψε κάποτε ο Σαββόπουλος.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο να αναδειχτεί σε ξεχωριστό βαλέ του Κυριάκου Μητσοτάκη: βαλές μπαστούνι! Υπηρετεί με το μπαστούνι την πολιτική της ΝΔ χωρίς καμιά σκιά διαφοροποίησης, αναπαράγει το αφήγημα του νόμου και της τάξης χωρίς καμιά σκιά ενδοιασμού και εξαπολύει τις δυνάμεις καταστολής εναντίον των ανυπάκουων χωρίς καμιά σκιά τύψεων. Ενα κράμα ανατριχιαστικά μειλίχιου ύφους, που κρύβει το μπαστούνι στο μέλι μιας παλαιοπασοκικής νοσταλγίας, και εξίσου ανατριχιαστικά άτεγκτης πράξης, που επιβάλλει με το μπαστούνι τη θέληση του κυρίου του, τον έχει καταστήσει ξεχωριστή φιγούρα στην τράπουλα της νεοδεξιάς παλινόρθωσης.
Χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμιά τύψη. Αυτή είναι η νέα ατσαλάκωτη φάτσα του. Μάλιστα, όπως κάποιοι από τους παλιούς αποστάτες της Αριστεράς και της δημοκρατίας, είναι ακόμη πιο δεξιός από τους δεξιούς. Ισως γιατί πρέπει μέσα του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ή γιατί απλώς πρέπει να δείξει στο Αφεντικό ότι είναι πιστός χωρίς προαπαιτούμενα. Ετσι δέρνει και κηρύσσει τον σιδερένιο κανόνα –όπου δεν πίπτει λόγος πίπτουν ΜΑΤ– με την ίδια σιγουριά με την οποία κήρυσσε κάποτε τον σοσιαλισμό. Σιγουριά που τη βρίσκουμε σε όσους έγιναν των συντρόφων τους θύτες, για αμνηστία οι αλήτες, όπως έγραψε κάποτε ο Σαββόπουλος προτού προσφέρει στον Μητσοτάκη την ψυχή, την τσέπη και τις νότες του.
Η δικαιολόγηση και υπεράσπιση του νόμου για την καταστολή των διαδηλώσεων, η δικαιολόγηση και υπεράσπιση κάθε αστυνομικής αγριότητας, η δικαιολόγηση και υπεράσπιση ακόμη και της αστυνομικής βίας που οδήγησε στον θάνατο του Βασίλη Μάγγου έχουν κάνει φανερό σε όλους το σκότος Χρυσοχοΐδη. Αυτό όμως αρέσει σε εκείνη τη μερίδα της κοινωνίας που ανέκαθεν ονειρευόταν μια πολιτισμένη παραλλαγή της χουντικής καταστολής. Σε δημοσκόπους και δημοσκοπούμενους που αναδεικνύουν το μπαστούνι του ως το πιο δημοφιλές. Στον Μητσοτάκη, στη Μαρέβα και στο οικογενειακό τους κράτος που απολαμβάνουν το θέαμα κάποιου που, αν και προέρχεται από την άλλη όχθη, δεν διστάζει να κάνει τη δική τους βρόμικη δουλειά.
Εννοείται ότι το τέλος αυτής της πολιτικής διαδρομής, που άρχισε με τα παιδιά του ζιβάγκο για να καταλήξει στην ποδιά του Μπογδάνου, είναι προδιαγεγραμμένο. Με την αστυνομική βαρβαρότητα μπορεί κανείς να κάνει πολλά εκτός από το να καθίσει πάνω της. Το μπαστούνι θα το δοκιμάσει κάποτε και ο βαλές. Κάποια τραγωδία που ο ίδιος ετοιμάζει, κάποια υπερβολή που ο ίδιος κατασκευάζει ή και κάποιο καπρίτσιο του Μητσοτάκη που ο ίδιος δοξάζει θα τον στείλουν οριστικά στο χρονοντούλαπο. Μαζί με το σκότος και το μπαστούνι του. Εξάλλου είναι γνωστό ότι στη Δεξιά του Κυριάκου τον χρυσό πολλοί αγάπησαν, τον Χρυσοχοΐδη κανείς…