Εστω ότι κάθε υπουργείο της κυβέρνησης των αυτοαποκαλούμενων αρίστων έδινε σήμερα εξετάσεις με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα του έργου του.
Εστω ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις και οι όποιες προσδοκίες βρίσκονται… εκτός ύλης. Σίγουρα η συνολική βαθμολογία κυμαίνεται αρκετά κάτω από τη βάση.
Καλά θα τα πήγαινε η κυβέρνηση στη διαχείριση της καραντίνας – και όχι «της πρώτης φάσης της πανδημίας», όπως πολλοί αρέσκονται να υποστηρίζουν. Της το αναγνωρίζουμε, παρότι εδώ τους περισσότερους επαίνους τούς αξίζουν οι πολίτες. Αριστα παίρνει στην ομολογουμένως άψογη επικοινωνιακή γυμναστική, στον λαϊφστάιλ κοινοβουλευτισμό, στην τακτοποίηση μετακλητών, τη μεγιστοποίηση απευθείας αναθέσεων σε συνθήκες γενικού εγκλεισμού και την κυβίστηση.
Στην παιδεία η κυβέρνηση τελειοποίησε το συντηρητικό ταξίδι στο παρελθόν· η υγεία πορεύεται με υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου εν μέσω διαμαρτυριών γιατρών και νοσηλευτών για σοβαρές ελλείψεις· η οικονομία βρίσκεται σε διαρκή πτώση από τότε που ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία, με νέα μεγάλη κρίση προ των πυλών και κανέναν αξιόπιστο σχεδιασμό για την επόμενη μέρα· τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα συρρικνώνονται με μιθριδατισμούς, ώστε με προοδευτική απαξίωση οι πολίτες να αποκτήσουν σταδιακά ανοσία στην κρατική αυθαιρεσία· η πάταξη της διαφθοράς δεν βρίσκεται καν στην ημερήσια διάταξη και η διαφάνεια έλαβε χαριστική βολή με το σκανδαλώδες κρυφτό της λίστας Πέτσα· σκιές ανίερων εναγκαλισμών και πρωτοφανείς καταγγελίες δικαστικών λειτουργών βαρύνουν τον πολύπαθο χώρο της Δικαιοσύνης· η διαχείριση της βαθιάς ανεργίας και της επισφαλούς απασχόλησης παραμένει στα χέρια των «σκόιλ ελικικού» και του ΣΕΒ· στο πεδίο των κοινωνικοασφαλιστικών μαθαίνουμε ότι η πάλη των τάξεων αντικαθίσταται πάραυτα από την πάλη των γενεών κι ότι τελικά τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα· στον πολιτισμό θολή ατμόσφαιρα απ’ το καψαλισμένο «πούσι» (ξερόχορτα και πευκοβελόνες) και την υποβάθμιση· ο τουρισμός πνίγηκε σε ζωντανή μετάδοση ένα δειλινό στα νερά της Σαντορίνης· η κορωνίδα του αναπτυξιακού μοντέλου είναι ένα κακόγουστο κολάζ από μπουλντόζες και ρουλέτες· το πολυδιαφημισμένο «επιτελικό κράτος» παραβαίνει κατά συρροή τους δικούς του κανόνες καλής νομοθέτησης· το όραμα της εξωτερικής πολιτικής μάς θέλει άβουλο κράτος-μαριονέτα υπό την κηδεμονία και την εξάρτηση των τραστ του υδρογονάνθρακα.
Παρά την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης να αρθεί έστω και ελάχιστα στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων, ο πρόσφατος ανασχηματισμός έπεισε και τους πιο δύσπιστους πως η αυτοκριτική και η συναίσθηση δεν συμπεριλαμβάνονται στις αρετές της. Η μόνη εντατική μέριμνα του πολιτικού σχεδιασμού περιορίζεται στην πάση θυσία διαφύλαξη της εικόνας του πρωθυπουργού, ο οποίος ακολουθεί πιστά την υπερσυγκεντρωτική παράδοση της διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Οι υπουργοί αναλώνονται σε ρόλο διεκπεραιωτικό, σαν αμήχανοι κομπάρσοι που περιστοιχίζουν έναν ατάλαντο πρωταγωνιστή, σεναριογράφο και σκηνοθέτη μιας ιλαροτραγωδίας.
Η «προεδρική πρωθυπουργία» του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ανάγκη από το αφήγημα ενός από μηχανής… Μωυσή ώστε να νομιμοποιήσει ηθικά και πολιτικά τη ναρκοθέτηση του πολιτεύματος που εκκινεί από την πονηριά της ανεδαφικής πεποίθησης ότι «ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι συνταγματικά ισχυρός και επιχειρησιακά ανίσχυρος».
Ο θλιβερός πολιτικός μεσσιανισμός μπολιάζεται με τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και την αντιδικαιωματική εναλλακτική Δεξιά και γεννά καρπούς δηλητηριώδεις. Η κοινωνία μας ήδη μαστίζεται από την τοξικότητα της κοινωνικής αναλγησίας, από την αυταρχική εξουσιολαγνεία του ολιγαρχισμού, από την αδιαφάνεια και την επικοινωνιακή διαστροφή της πραγματικότητας. Μπροστά στην επικείμενη πολυμέτωπη κρίση, ένας θίασος που ολημερίς βαφτίζει το κρέας ψάρι είναι το δίχως άλλο η πιο ακατάλληλη κυβέρνηση που θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Η Αγγελική Αδαμοπούλου είναι βουλευτής A΄ Αθήνας (ΜέΡΑ25)
