Το ημερολόγιο του 15χρονου που έβαλε τραγικό τέλος στη ζωή του καταγγέλλοντας bullying από συμμαθητές του, σε συνδυασμό με την άρση του απορρήτου των τηλεπικοινωνιών και τις καταθέσεις της οικογένειας και των φίλων του, αναμένεται να αρχίσουν να ξετυλίγουν το κουβάρι της υπόθεσης που συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Ήδη έχουν παρέμβει οι εισαγγελικές αρχές, ενώ μαρτυρίες φίλων του αναφέρουν ότι πρόσφατα ο νεαρός είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού από άλλα παιδιά σε διαπληκτισμό, αλλά και ότι δέχθηκε τηλεφωνικές απειλές το βράδυ του Σαββάτου από άτομο που τηλεφώνησε με απόκρυψη. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι έγινε παρόμοιο τηλεφώνημα σε φίλη του λίγο νωρίτερα, καθώς προφανώς ο καλών πίστευε ότι ήταν μαζί με τον νεαρό, σε πάρτι.
Ιδιαίτερη σημασία δίνουν οι αρχές και στο ημερολόγιο που είχε αρχίσει να κρατά ο 15χρονος, ελπίζοντας να βρουν εκεί κάποιες απαντήσεις, ενώ εξίσου σημαντικά στοιχεία προσπαθούν να εξάγουν και από τις αναρτήσεις του στο Facebook. Χαρακτηριστική της κατάστασης στην οποία βρισκόταν είναι και η ατάκα που έχει γράψει στο Instagram: «Σε μια κοινωνία που έχει καταστρέψει κάθε περιπέτεια, η μόνη περιπέτεια που έχει απομείνει είναι να καταστρέψεις την κοινωνία», ενώ στο Facebook είχε γράψει: « Όποιος μιλάει άσχημα κατά την απουσία σου φοβάται την παρουσία σου».
Το συγκλονιστικό κείμενο των φίλων του:
Την ίδια ώρα, το δικό τους «κατηγορώ» εξαπολύουν οι φίλοι του παιδιού, με κείμενο που ανήρτησαν στα social media:
«Είσαι περήφανος; Είσαι περήφανος που κατάφερες να αναγκάσεις ένα παιδί να νιώσει ότι η μόνη λύση είναι η αυτοκτονία; Είσαι περήφανος που εξαιτίας του κόμπλεξ σου χάθηκε μια ζωή; Είσαι περήφανος που στέρησες ένα μέλος μιας οικογένειας, έναν αδελφό και έναν φίλο; Είσαι περήφανος που σκότωσες έναν 15χρονο με όνειρα και στόχους, όπως όλοι μας; Είσαι περήφανος που του στέρησες το μέλλον και στέρησες ένα κομμάτι της ζωής όλων μας;».
«Ορίστε, τώρα πια πάει… Πώς νιώθεις… Για πες… Εφυγε το κόμπλεξ σου ή ακόμα… Τον κατέστρεψες και μας κατέστρεψες. Του στέρησες τη ζωή, τους στόχους, το μέλλον και πολλά άλλα. Και εμάς μας στέρησες έναν φίλο που ήταν πάντα εκεί για εμάς και νοιαζόταν για τους φίλους του και την οικογένειά του».
«Και πονούσε. Πονούσε πολύ. Επρεπε να τον οδηγήσεις σε αυτό το σημείο πια για να καταλάβεις ότι ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΝΑΝΕ».
