Κατά μία έννοια, ευτυχώς που οι διώξεις περιορίζονται στον Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος έχει όπως και να το κάνουμε μια σχετική εμπειρία και αντοχή. Σκέφτεστε να τρελαθούν εισαγγελείς και ανακριτές και να αρχίσουν να μπουζουριάζουν δημοσιογράφους γιατί οι εφημερίδες στις οποίες εργάζονται ή τις οποίες εκδίδουν έχουν δημοσιεύσει πληροφορίες από δικογραφίες; Πόσο μάλλον να κατηγορήσουν τους συναδέλφους τους εισαγγελείς ότι συνωμότησαν με τους δημοσιογράφους. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Νίκο Χατζηνικολάου τσαλακωμένο και σιδεροδέσμιο επειδή την
περίοδο του σκανδάλου των εξοπλιστικών δημοσίευε αβέρτα τι είπαν, τι θα έλεγαν και τι κατέθεσαν μάρτυρες. Παραθέτω πρωτοσέλιδα «Οι καταθέσεις που δένουν τον Ακη», «Ψάχνουν τον Ακη σε Κύπρο και ΗΠΑ» και άλλα πολλά. Κατά διαβολική σύμπτωση μάλιστα, την εποχή εκείνη τόσο ο Ακης Τσοχατζόπουλος όσο και οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος επέμεναν ότι η έρευνα και η δίωξη Ακη ήταν σκευωρία. Ευτυχώς τότε δεν είχαμε κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη. Και δεν ενδιαφέρονταν και τόσο πολλοί για τον Ακη όσοι για τη Novartis και τους πρωταγωνιστές της.
Το πρόσωπο
Με ή χωρίς χειροπέδες, είναι δημοσιογράφος
Ο Κώστας Βαξεβάνης με ή χωρίς χειροπέδες είναι δημοσιογράφος. Ο ρόλος του καθώς και ο ρόλος των συναδέλφων του στο Documento μας βοηθάει να κάνουμε τον διαχωρισμό περί του τι είναι και τι εμφανίζεται ως δημοσιογράφος. Ο δημοσιολόγος δεν είναι δημοσιογράφος. Αυτός που έχει μικρόφωνα και κάμερες δεν είναι απαραίτητα δημοσιογράφος. Η κομψότητα και οι δημόσιες σχέσεις δεν αποτελούν συστατικό στοιχείο της δημοσιογραφίας. Θα δανειστώ αυτό που έγραψε ο δημοσιογράφος Αντώνης Ελευθεριάδης στο TVXS: «Ο Βαξεβάνης είναι μονίμως αξύριστος, κουρασμένος, αγέλαστος και τσαλακωμένος. Μια εικόνα ενός δημοσιογράφου που επιστρέφει από κοπιαστικά και συνήθως αποκαλυπτικά ρεπορτάζ. Πόσο μπανάλ… Ο Χατζηνικολάου θα μπορούσε να συντροφεύει την Barbie σε οποιοδήποτε πάρτυ χωρίς να είναι παράταιρος». Αυτό δεν μηδενίζει ενδεχομένως τον ρόλο του κάθε Χατζηνικολάου στη δημοσιογραφία, αλλά δείχνει τη διαφορά του είδους της δημοσιογραφίας που εκπροσωπούν ο Βαξεβάνης και οι δικοί του δημοσιογράφοι. Η διαφορά είναι ευδιάκριτη. Συνήθως λένε ότι ο δρόμος του ανεξάρτητου δημοσιογράφου είναι μοναχικός. Ευτυχώς στην περίπτωση του πολυεγκληματία Βαξεβάνη είναι γεμάτος με κόσμο που του συμπαραστέκεται. Κόσμος από όλο τον κόσμο. Αλλο να μιλούν για σένα ο Πολ Μέισον και ο «Guardian» και άλλο ο Αδωνης Γεωργιάδης.
Τικ-τακ
Ενα ερώτημα που πλανιέται πάνω από την Ελλάδα είναι γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διαγράφει τον Γιώργο Κύρτσο, ο οποίος έφτασε στο σημείο να τον κατονομάσει ως οργανωτή της δίωξης Βαξεβάνη; Τι συνέβη στον αποφασιστικό πρωθυπουργού που δηλώνει παντού ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν στο κόμμα να του κουνιέται;
Ο Κύρτσος όχι μόνο είναι καλός πολιτικός παίκτης, που γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις (δεν θα διστάσει μάλιστα να τα δημοσιοποιήσει), αλλά έχει χτυπήσει φλέβα. Η επιμονή του Μητσοτάκη να διώξει τον Βαξεβάνη τον έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ούτε μπρος (γιατί μπορεί να πέσει η κυβέρνηση) ούτε πίσω (γιατί θα ηττηθεί).
Στην απόγνωση πάνω ο Κυριάκος διεμήνυσε στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να «μαζέψει» τον Κύρτσο για να μην καταρρεύσουν. Ο Μεϊμαράκης όμως, που δεν ξεχνά ότι ο Κύρτσος είχε υπογράψει υπέρ της υποψηφιότητας Μητσοτάκη για την αρχηγία της ΝΔ, δήλωσε ρητά και μάλλον άκομψα ότι δεν έχει πρόσβαση «σε ανθρώπους του Μητσοτάκη»
Στο Μαξίμου υπάρχει κατάσταση εμφυλίου. Ο ένας δείχνει τον άλλο ως υπεύθυνο και αρχιτέκτονα της δίωξης Βαξεβάνη. Τα σφυριά χτυπάνε κυρίως στον εξ απορρήτων Γιώργο Μυλωνάκη, ο οποίος κόμπαζε ότι είναι αυτός που θα τακτοποιήσει τον Βαξεβάνη, αλλά φαίνεται ότι το θέμα έχει γίνει πεδίο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Ετσι η βολική λύση που φαίνεται να προκρίνεται είναι να δείχνουν όλοι προς τον Θάνο Πλεύρη, που κατά το ενοχοποιητικό σενάριο έβαλε τη διατύπωση περί «ανάγκης έρευνας του ρόλου Βαξεβάνη από τη Δικαιοσύνη» ώστε να μην κληθεί στην επιτροπή αλλά να διωχθεί από τη Δικαιοσύνη. Μπαινοβγαίνουν στο γραφείο του Μητσοτάκη και του προτείνουν, άλλοι δειλά και άλλοι με περισσότερο θάρρος, ότι πρέπει να κάνει πίσω στο θέμα της δίωξης. Ολοι εισπράττουν την ίδια απάντηση: «Θα δω».
Πολύ στενός συνεργάτης του πάντως, που δηλώνει ειλικρινή αγάπη και όχι υστεροβουλία, θεωρεί ότι «έβαλε τα χεράκια του και έβγαλε τα ματάκια του». Δεν του έφταναν όσα προκύπτουν στην καθημερινότητα, επέλεξε να επιβεβαιώσει τον ρόλο του Κουταλιανού.
Στα προβλήματα να προσθέσουμε τη δεδομένη και δηλωμένη (σε στενό κύκλο ακόμη) διάθεση του επιτρόπου Μαργαρίτη Σχοινά να διαδεχτεί σύντομα, όπως λέει, τον Κυρ. Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος φυσικά το ξέρει και τον αποκαλεί αχάριστο. Να θυμίσω ότι ο Μητσοτάκης εξαπάτησε τον Αντώνη Σαμαρά λέγοντας ότι δεν θα μπει Ελληνας επίτροπος και τοποθέτησε τον Σχοινά. Οπότε η καραμπόλα θα είναι φαντεζί.
Για σύντομο τέλος του Μητσοτάκη μιλάει στα βόρεια προάστια και πρώην κολεγιόπαιδο και νυν διευθυντής εφημερίδας.
Το θέμα δεν είναι αν ισχύει, αλλά ότι ο Κυριάκος το μαθαίνει και εξαιτίας της θέσης του διευθυντή και των διασυνδέσεών του πιστεύει ότι το δρομολογούν «οι έξω». Ανάστατος πάντως ο Σαμαράς με την εγκατάσταση της Ντόρας Μπακογιάννη στο πρωθυπουργικό γραφείο στη Βουλή. Βουλευτές άλλωστε το αντιλαμβάνονται ως παράκαμψη του Θανάση Μπούρα. Ο Σαμαράς το θεωρεί μονοδιάστατα ως επιβολή του μητσοτακισμού και εκπαραθύρωσή του.
Σε κατάσταση αμόκ ο Αδωνης Γεωργιάδης με τις διώξεις των φίλων του στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Αυτός που προς στιγμήν την πληρώνει είναι ο πρώην διευθυντής του ΚΕΕΛΠΝΟ Παναγιώτης Αρκουμανέας, ο οποίος δεν δέχτηκε να υποχωρήσει στις πιέσεις να μην κάνει παράσταση πολιτικής αγωγής το ΚΕΕΛΠΝΟ στις δίκες. Ούτε για το Documento δεν έχει πει τέτοια πράγματα ο αντιπρόεδρος.
Κατατακτήριες για την Ιατρική Σχολή έχει δώσει ο γιος του Σωτήρη Τσιόδρα. Παρότι οι καθηγητές στην Ιατρική τού εύχονται τα καλύτερα, δηλώνουν ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί τις τελευταίες μέρες γίνεται τόση φασαρία στη σχολή γι’ αυτό το θέμα.
Η Ζωή ζει
Τους απλούς ανθρώπους τους κρίνουν οι συνάνθρωποί τους. Τους πολιτικούς τους κρίνει η Ιστορία. Τη Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν την κρίνει ή μάλλον δεν θέλει να την κρίνει πλέον κανείς. Ακολουθεί τη μοναχική της Πλεύση και σπάνια το ραντάρ της δίνει σήμα ότι το πολιτικό της καράβι υπάρχει. Το πολιτικό ζώο Ζωή ξυπνά μόνο όταν οι άλλοτε μισητοί της δημοσιογράφοι, ενεργοποιώντας τα παβλοφικά αντανακλαστικά (τα δικά τους φυσικά), την καλούν να κατηγορήσει κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Βαξεβάνη. Τότε η Ζωή ζει και πάλι. Κανένας δεν τη διακόπτει, κανένας δεν την κατηγορεί, κανένας δεν εκφράζει τα αισχρά υπονοούμενα που της επιφύλασσε στο παρελθόν. Ολα κυλούν ομαλά, η συνέντευξη παίρνει τέλος και η Ζωή αναρτά τη συνέντευξη στα social media όπου παίρνει από πέντε έως δεκαπέντε επιβραβεύσεις των θαυμαστών της (συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που δουλεύουν στο γραφείο της). Πάντως αν κάποια επιτυχία έχει η κ. Κωνσταντοπούλου, αυτή είναι να βάλει ανάμεσα στους θαυμαστές της τον Αδωνη Γεωργιάδη. Να φανταστείτε ότι από την αισχρή άποψη που εξέφραζε δημοσίως ότι η Κωνσταντοπούλου χρειάζεται ψυχίατρο για να τη βοηθήσει, σήμερα της δίνει συγχαρητήρια γιατί εξέφρασε την πιο τεκμηριωμένη άποψη για τη «σκευωρία της Novartis». Η αλήθεια αργά ή γρήγορα βγαίνει στο φως, αλλά πρέπει ο αντιπρόεδρος της ΝΔ να μας βοηθήσει να δούμε τελικώς ποια είναι. Τώρα σε όλους αυτούς που λένε ότι η Ζωή τα κάνει όλα για μερικά λεπτά δημοσιότητας η απάντηση είναι ότι είναι δικαίωμά της να επιλέγει τον τρόπο που θα γίνει γνωστή. Στο παρελθόν ο αείμνηστος πολιτευτής της ΝΔ Νίκος Αναγνωστόπουλος πήγαινε από κηδεία σε κηδεία και δήλωνε «φίλος του νεκρού».