Η ευλογία να βλέπεις ένα συγκρότημα στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του… μέχρι την επόμενη!
Στις 21:30 ακριβώς τα επιβλητικά πολύχρωμα βιτρώ με τη μορφή του Papa Emeritus ανάβουν, τα οκτώ Nameless Ghouls παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή και οι λευκοί καπνοί στέλνουν το μήνυμα που περιμέναμε από την ημέρα που ανακοινώθηκε η επιστροφή των Ghost στην Ελλάδα: Habemus Papam!
Από το πρώτο δευτερόλεπτο της εφόρμησης του Tobias Forge στη σκηνή έγινε σαφές ότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο σε σχέση με την τελευταία συναυλία των Σουηδών στη χώρα μας, δέκα ολόκληρα χρόνια πριν. Πόσο μάλλον σε σχέση με την πρώτη, το 2011, όταν οι Ghost ήταν ένα από τα support συγκροτήματα στους Candlemass σε ένα ανεστραμμένο παιχνίδι της μοίρας. Αλήθεια, πόσοι περίμεναν τότε ότι οι μασκοφόρες μαυροντυμένες φιγούρες που τράβηξαν περισσότερο από περιέργεια τα βλέμματα μερικών εκατοντάδων ανθρώπων που βρέθηκαν από νωρίς στο Fuzz Club θα έπαιζαν μπροστά σε 8.000 πιστούς -που λογικά θα ήταν περισσότεροι αν δεν υπήρχε η εκλογική συγκυρία- με τους Candlemass να είναι μάλιστα ένα από τα support συγκροτήματα;
Οι συμπατριώτες των Ghost διαδέχτηκαν στη ροή τους δικούς μας Typĥus που ανέλαβαν να ζεστάνουν τους θαρραλέους που έσπευσαν από νωρίς στον λειτουργικό και με πολύ εύκολη πρόσβαση χώρο διεξαγωγής του AthensRocks.
Στη μια ώρα που βρέθηκαν στη σκηνή οι Candlemass μας ταξίδεψαν στα χρόνια που έβαλαν τα θεμέλια πάνω στα οποία έχτισαν τον θρύλο των διαχρονικών βασιλιάδων του doom metal και παρέδωσαν τη σκυτάλη στους Rotting Christ για τη μοναδική εμφάνιση των συμπατριωτών μας επί ελληνικού εδάφους για το 2023.
Μία ώρα βέβαια δεν είναι ποτέ αρκετή για τους Rotting Christ, αλλά όταν περιμένεις να δεις τους Ghost κυλάει νεράκι. Το μισάωρο μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες διεργασίες στη σκηνή κύλησε με συζητήσεις που πήγαν πίσω στο καλοκαίρι του 2013, όταν ακόμα και οι πιο υποψιασμένοι δεν φαντάζονταν ότι το concept των Ghost θα μεγάλωνε τόσο ώστε να γίνει διαβατήριο για να ανοίγουν τις συναυλίες των Metallica ή να γεμίζουν μόνοι τους μεγάλες αρένες και να κατακτούν τα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης.
Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν βέβαια αν δεν υπήρχε η ουσία που δεν είναι άλλη από τη μουσική. Αυτό το πιασάρικο hard rock που φλερτάρει χωρίς ίχνος ενοχής με την ποπ κουλτούρα δημιουργώντας ένα ηχόχρωμα που δένει απρόσμενα αρμονικά με το στα όρια του βλάσφημου περιεχόμενο των στίχων τους και την αποκρυφιστική αισθητική τους, παρασύροντας το με ή χωρίς make up κοινό σε ένα διαρκές λίκνισμα.
Όσοι λοιπόν βρεθήκαμε χθες στο AthensRocks καταλάβαμε γιατί οι Ghost αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης μουσικής ιστορίας. Με σύμμαχο ένα εκπληκτικό light show και τον ήχο που δεν χρειάστηκε παρά λίγα λεπτά για να ισορροπήσει, ο Tobias και οι επτά καλικάντζαροι παρουσίασαν ένα σετ που στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στα δύο άλμπουμ (Prequelle και Impera) που εκτόξευσαν τους Ghost, αλλά και στα τραγούδια από τα δύο EP που οδηγούν την τρελή κούρσα στις μουσικές πλατφόρμες (Mary on a cross, Square hammer). Μοναδική “παραφωνία” το γεγονός ότι λόγω του κατοικημένου της περιοχής δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε το πλήρες σετ των headline εμφανίσεων των Ghost που περιορίστηκε κατά τέσσερα κομμάτια προκειμένου να τηρηθεί το χρονικό πλαίσιο.
Ακόμα κι έτσι όμως είδαμε ένα μεγάλο συγκρότημα στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, μέχρι την επόμενη φυσικά και έναν χαρισματικό σύνθετη και performer να σηκώνει με χαρακτηριστική άνεση το βάρος της σκηνικής γιγάντωσης μιας μπάντας που δείχνει πανέτοιμη να αποτελέσει μέρος της διάδοχης κατάστασης όταν τα ιερά τέρατα του χώρου αρχίσουν να αποσύρονται. Και περάσαμε τόσο καλά που σχεδόν ξεχάσαμε Σπαρτιάτες, Νίκες και λοιπές “δημοκρατικές” δυνάμεις…
