Στρατηγική ήττα; Οχι βέβαια. Κι ας λέει ό,τι θέλει ο Βενιζέλος. Στρατηγική ήττα θα ήταν αν υποχωρούσε δραματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το ΠΑΣΟΚ.
Η διαφορά του από το ΚΙΝΑΛ τεράστια και η ηγεμονία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο δεδομένη για το κυβερνών κόμμα… Η στροφή του 2015, το μνημόνιο και ο ανέγγιχτος «σκουριασμένος κρατικός μηχανισμός» που παιδεύει τους πολίτες είχαν επιπτώσεις. Οπως και το μακεδονικό. Ειδικά επειδή υποτιμήθηκε η ανάγκη για εξαντλητική ενημέρωση του κόσμου. Ομως υποτιμήθηκαν και άλλα: τα «μικρά» της καθημερινότητας. Περί όλων αυτών η επιστολή προς τον πρωθυπουργό.
Κύριε πρωθυπουργέ,
Βαρεθήκατε, φαντάζομαι, να ακούτε και να διαβάζετε ερμηνείες και αναλύσεις για τη βαριά ήττα στις ευρωεκλογές. Ομως όλες διατηρούν την αυτονόητη σημασία τους. Ακόμη κι εκείνες που αποδίδουν το ατυχές αποτέλεσμα στην ατολμία για ριζοσπαστικές, αριστερές επιλογές.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Φαίνεται να μην καταλαβαίνουν τα στοιχειώδη όσοι τις ενστερνίζονται. Δεν αναφέρομαι τόσο και μόνο στον μονόδρομο του μνημονίου, αλλά: πρώτον, στον ερειπιώνα του κράτους που δυναστεύει τους πολίτες και δυσχεραίνει οποιαδήποτε ανακαινιστική προσπάθεια όταν αυτή καλείται να αντιμετωπίσει σκουριές δεκαετιών μέσα σε μια τετραετία.
Φάνηκε δραματικά στο Μάτι και στη Μάνδρα. Φαίνεται καθημερινά στην ταλαιπωρία που υφίσταται ο κόσμος από τη γραφειοκρατία. Στις εφορίες, στην πολεοδομία, στο ΙΚΑ – παντού. Φρικώδης κατάσταση, την οποία άφησε ανέγγιχτη ο περιώνυμος εκσυγχρονισμός του Σημίτη και η φιλόδοξη «επανίδρυση του κράτους» από τον Καραμανλή. Σύμφωνοι. Δύσκολα τα πράγματα. Αλλά ένα βηματάκι θα μπορούσε να γίνει. Να το δει ο κόσμος και να πει μπράβο…
Πάμε παρακάτω. Στο θέμα της ασφάλειας και της παραβατικότητας. «Νόμος και τάξη» είναι ίδιον της Δεξιάς, λένε τα στελέχη σας σε μια διαρκή κρίση αφασικής ιδεοληψίας που βλέπει το αναγκαίο της αστυνόμευσης –δηλαδή την ανάγκη για ασφάλεια– σαν επίθεση της κατασταλτικής λογικής. Λες και βρισκόμαστε στις βάρβαρες εκείνες εποχές που η Αριστερά αντιμετώπιζε τον τρόμο του χωροφύλακα, το τέρας της καταστολής, τις διώξεις, τα κυνηγητά, το φακέλωμα και τις εξορίες.
Ανακαλέστε στη μνήμη σας σκηνές από την καθημερινότητα π.χ. της Αθήνας και πώς επενεργεί αυτή στην κοινωνία. Και σε ποιο τμήμα της; Στο χειμαζόμενο. Στις λαϊκές γειτονιές… Λοιπόν, πέρα από τις δεδομένες ληστείες, τις διαρρήξεις κ.ά. που ποτέ δεν έλειψαν, έχουμε γειτονιές απόλυτης ασυδοσίας και διαρκούς εγκλήματος (δυτικές συνοικίες), χορογραφίες από μολότοφ, σπασμένες βιτρίνες κάθε τρεις και λίγο, ξυλοδαρμούς καθηγητών στα πανεπιστήμια κ.ά.
Ομως οι δικοί σας –οι περισσότεροι– δεν καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις. Δεν κατανοούν ότι αυτά λειτουργούν σωρευτικά, μαζί με πολλά άλλα, εναντίον της κυβέρνησης. Ενα από αυτά είναι και το μακεδονικό. Δυστυχώς, η τολμηρή και δύσκολη επιλογή δεν συνοδεύτηκε από εξαντλητική ενημέρωση ώστε να διασκεδαστούν οι εύλογες ανησυχίες του κόσμου. Οι επιπτώσεις ορατές. Οχι μόνο στη Μακεδονία. Αλλά, νομίζω, σε όλη τη χώρα το μακεδονικό επηρέασε καθοριστικά στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ.
Επί τροχάδην θα αναφερθώ και στα υπόλοιπα, τα «μικρά», που επίσης υποτιμήθηκαν: οι καθημερινές αντιμαχίες του κυβερνητικού εκπροσώπου με τη ΝΔ. Ιδια εικόνα, βαρετή και ενοχλητική, με το παρελθόν… Οι ξεθωριασμένες μετεγγραφές στελεχών και βουλευτών… Οι υπερβολές σχετικά με τις δυνατότητες για κάθαρση (Novartis, λίστα Λαγκάρντ κ.ά.)… Η τραγική αδράνεια να προβληθούν συγκροτημένα και πειστικά πτυχές του κυβερνητικού έργου και προσπάθειες εν εξελίξει.
Φυσικά, δεν αναφέρω τα αυτονόητα και προφανή. Τις αναπόφευκτες επιπτώσεις από τη στροφή του 2015 και την εφαρμογή του μνημονίου, το αδυσώπητο μιντιακό σύστημα με τα συστηματικά ψεύδη και το καθημερινό «μπούλινγκ» και άλλα συναφή. Ομως επιμένω: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττήθηκε επειδή δεν «εφάρμοσε αριστερή πολιτική», αλλά γιατί υποτίμησε την αναγκαία διαχείριση και δεν μερίμνησε για τη συνολική εικόνα του ώστε να μη θυμίζει σε τίποτε το καταδικασμένο παρελθόν.
Αλλά αρκετά σας έγραψα. Ισως τα «ξαναπούμε» μετά – ή λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουλίου.
