Με τον δικό του ξεχωριστό και οξυδερκή τρόπο, ο συγγραφέας, Αύγουστος Κορτώ, σε ανάρτησή του στο Facebook στέλνει το δικό του μήνυμα περηφάνιας για το Athens Pride του Σαββάτου στην Αθήνα.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:
Επειδή, μοιραία, η μεθαυριανή Παρέλαση Υπερηφάνειας θα γίνει – και πάλι, όπως κάθε χρόνο (στη χώρα μας τα έθιμα, ιδίως όταν είναι απεχθή, τυγχάνουν φανατικής συμμετοχής) – να πούμε δυο-τρία πράγματα, αυτονόητα, αλλά αναγκαία.
Καταρχάς, υπερηφάνεια δεν είναι μόνο η ανάταση για κάποιο επίτευγμα (κι οι αγώνες του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, που συνεχίζονται με σθένος, έχουν πετύχει πολύτιμες νίκες), αλλά και το ευφορικό, φωνακλάδικο αδέρφι της αγάπης, της χαράς, της σκληρά κερδισμένης ευτυχίας.
Πάνω απ’ όλα, όμως, η υπερηφάνια είναι το αντίθετο της ντροπής, της απομόνωσης, της θλίψης που μπορεί, μες στη μαυρίλα της, να εγκυμονεί τον σπόρο της αυτοκαταστροφής.
Έτσι, όσο ακόμα νέα παιδιά εξωθούνται στην αυτοκτονία από νταήδες της φακής με αφορμή τη σεξουαλικότητά τους, όσο γονείς γυρνούν τις πλάτες σε κόρες και γιους που δεν ενσάρκωσαν τα αναμενόνα (αν όχι απαιτούμενα) στερεότυπα, όσο το ντύσιμο γίνεται εργαλείο θυματοποίησης (αφού γυρνάς έτσι, το θες το κράξιμο – το ξύλο – τον βιασμό), όσο συνάνθρωποί μας ζούνε στα κρυφά, τρέμοντας τις συνέπειες που μπορεί να έχει η διατράνωση του πιο μύχιου εαυτού τους, όσο πολιτικοί, αθλητές και καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να ευεργετήσουν τα νιάτα που τους στηρίζουν και τους θαυμάζουν με μια και μόνο δήλωση, σωπαίνουν πεισματικά, όσο το θαύμα μιας ολόκληρης ζωής υποβιβάζεται σε κάτι που “κάνεις στην κρεβατοκάμαρά σου”, τόσο κι εμείς, που από τύχη κι επιμονή επιβιώσαμε, που κυνηγήσαμε την αγάπη όταν όλα γύρω μας μαρτυρούσαν πως ήταν ανέφικτο, θα παρελαύνουμε περήφανα κι ηχηρά, φράζοντας τις πληγές με τη φωνή μας.
Χτες, κάποιος δυνατότερος μας έδωσε το χέρι. Γι’ αυτό και σήμερα δίνουμε κι εμείς το δικό μας χέρι στον αυριανό δυνατό, ελεύθερο άνθρωπο.
https://www.facebook.com/auguste.corteau/posts/10156453248024952
