Ο Παντελής Θεοχαρίδης ύστερα από οκτώ χρόνια απουσίας έκανε ένα live που θα το θυμόμαστε για καιρό
Ο τραγουδιστής Παντελής Θεοχαρίδης είχε οκτώ χρόνια να εμφανιστεί σε μουσική σκηνή της πόλης του, της Θεσσαλονίκης, παρόλο που το περασμένο καλοκαίρι έδωσε μερικές συναυλίες στην περιφέρεια, κυρίως όμως ήταν και είναι πολύ ενεργός δισκογραφικά.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Φωτοστέφανα σβησμένα» σε μουσική Στάθη Γκότση και στίχους Δημήτρη Λέντζου, ενώ ήταν ο βασικός ερμηνευτής και στο πολυσυλλεκτικό από στιχουργικής άποψης άλμπουμ «Ηρεμοι δράκοι» του Χρήστου Νευρίδη. Λογικό που τα δύο προγραμματισμένα live του σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Πραγματοποιήθηκαν στη μουσική σκηνή Καφωδείο Ελληνικό Upstairs, ένα χώρο με ιστορία, που έχει φιλοξενήσει μέσα στα χρόνια τους σημαντικότερους εκπροσώπους της «σχολής της Θεσσαλονίκης».
Προχτές Παρασκευή έγινε το αδιαχώρητο. Η πολύχρονη απουσία από τις μουσικές σκηνές λειτούργησε ως μαγνήτης για το κοινό που περίμενε τον ακριβοθώρητο τραγουδιστή. Παραδόξως, ο Θεοχαρίδης στο δεύτερο μέρος του live δεν βασίστηκε στο δικό του ρεπερτόριο, το οποίο εκτείνεται από τον Μίκη Θεοδωράκη και τη Λένα Πλάτωνος μέχρι τον Χρήστο Λεοντή και νεότερους δημιουργούς, αλλά προτίμησε να εντάξει τραγούδια άλλων που τον έχουν σημαδέψει.
Καλύτερες στιγμές το «Οχι μαζί» των Νίκου Μαμαγκάκη – Γιώργου Ιωάννου, το «Κόκκινο» των Βάσως Αλλαγιάννη – Κατερίνας Γώγου και το «Στην εντατική» των Ηλία Λιούγκου – Ζωής Παναγιωτοπούλου.
Αλλωστε ο Θεοχαρίδης είναι της άποψης πως και τα πιο θλιμμένα τραγούδια διασκεδάζουν και ψυχαγωγούν αληθινά σε μια περίοδο που προβάλλεται μια επίπλαστη αίσθηση χαράς και ευτυχίας. Οχι βέβαια πως το πρόγραμμά του ήταν της… Μεγάλης Παρασκευής. Συμπεριλάμβανε και πολλά λαϊκά – ρεμπέτικα τραγούδια, τα οποία δεν παίζονται πλέον συχνά. Τον συνόδευσαν ο Σάκης Κοντονικόλας στο πιάνο, που επιμελήθηκε και τις ενορχηστρώσεις, ο Μανώλης Μπάσης στο μπουζούκι και ο Κώστας Φωστηρόπουλος στο ακορντεόν.
Ηταν μια απ’ αυτές τις συναυλίες που θα έκαναν τον Μανώλη Ρασούλη και τον Νίκο Παπάζογλου, τους μεγάλους απόντες από τη Θεσσαλονίκη και τον μουσικό μας βίο, να χαμογελούν ευχαριστημένοι.