Δίνει εντολή ο Μητσοτάκης και ο Πέτσας βγαίνει από την ποταπότητά του, αναθαρρεύει, για να αραδιάσει τις ατάκες του σεναρίου. Και τότε όλοι αναφωνούν «αχ καλέ ο Στέλιος. Στέλιο ήρθες;».
Όσο περνάει ο καιρός, ο Στέλιος Πέτσας μοιάζει όλο και περισσότερο με το Διονύση Παπαγιαννόπουλο, στην ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια». Ο Στέλιος-Παπαγιαννόπουλος της τρελής οικογένειας είναι εκεί παρών, αλλά όταν και όποτε το επιλέγει, η σύζυγος Πάστα Φλώρα- Αρώνη του ρίχνει ένα βλέμμα και ανακαλύπτει την ποταπή ύπαρξή του με το «αχ Στέλιο ήρθες; Δεν σε είδα». Ο Στέλιος είναι εκεί πάντα φυσικά, αλλά για την Πάστα Φλώρα είναι αόρατος. Το ίδιο και ο Στέλιος Πέτσας. Είναι εδώ , ζει όσα ζούμε, αλλά εκτελεί εντολές ύπαρξης, όποτε τον αναφέρει το…αφεντικό.
Η περίπτωση Πέτσα δεν έχει τίποτα από τη συμπάθεια που συνοδεύει τους ήρωες της ταινίας. Το μόνο τους κοινό είναι η ύπαρξη κατ’ εντολή. Δίνει εντολή ο Μητσοτάκης και ο Πέτσας βγαίνει από την ποταπότητά του, αναθαρρεύει, για να αραδιάσει τις ατάκες του σεναρίου. Και τότε όλοι αναφωνούν «αχ καλέ ο Στέλιος . Στέλιο ήρθες;».
Αυτή είναι η αστεία πλευρά. Υπήρξαν και άλλοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι (θυμάμαι πρόχειρα τον Μαρούδα και το Σωτήρη Κωστόπουλο) που έγραψαν ιστορία πάνω στην Ιστορία με την ιδιαιτερότητα και την απάθεια που χρησιμοποιούσαν το ψέμα, νομίζοντας μάλιστα πως είναι κάτι σαν πυρηνικοί φυσικοί της πολιτικής. Ο «αχ Στέλιο ήρθες»- Πέτσας, είναι μοναδική περίπτωση. Δεν είναι η χρήση του ψέματος η ιδιομορφία του, αλλά η ανάγκη που νοιώθει για το ψέμα. Στο πολιτικό παρόν φυσικά, είναι ο λόγος που υπάρχει και θα είναι και ο λόγος που θα εξαφανιστεί στο μέλλον, ως γραφική φιγούρα γελωτοποιού, ένα σακουλάκι με πατατάκια που το πετάς μόλις καταναλώσεις το περιεχόμενο. Μέχρι στιγμής, ο Πέτσας θεωρεί πως τρώγεται και το σακουλάκι.
Βγήκε λοιπόν ο Στέλιος Πέτσας, μετά την κατακραυγή που ακολούθησε από τις αποκαλύψεις του Documento για τις βόλτες Κυριάκου- Μαρέβας στην Πάρνηθα, για να δηλώσει πως απλώς ήταν ένας ανθρώπινος πρωθυπουργός. Συμπλήρωσε μάλιστα πως ο Μητσοτάκης δεν πήγε δα βόλτα με κότερο και πούρα. Τώρα τι σχέση έχει το γεγονός πως ο σημερινός πρωθυπουργός έσπασε τα μέτρα που ο ίδιος θέσπισε, για να κάνει βόλτες 50 χιλιόμετρα από το σπίτι του ως ευτυχισμένος ταξιδιώτης την ώρα 100 κηδειών, με τα κότερα και τις επιλογές άλλων πριν από χρόνια, μόνο ο Πέτσας το ξέρει.
Σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα, η αποκάλυψη των φωτογραφιών, θα είχε ως αποτέλεσμα τη σοβαρή τοποθέτηση από τη μεριά της θιγόμενης κυβέρνησης. Είτε αυτή η τοποθέτηση ήταν δικαιολόγηση όσων έγιναν ή μια απλή συγνώμη. Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε τα όργανά του μπήκαν στον κόπο για κάτι που γνωρίζουν καλά, ακόμη και αν δεν το παραδέχονται , πως είναι προκλητικό και προβληματικό για την αξιοπιστία τους.
Αμέσως μόλις δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες στο Documento, στο Μαξίμου ξεκίνησαν προσπάθεια να χαρακτηρίσουν μοντάζ τις φωτογραφίες. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να διακινδυνεύσουν το αποτέλεσμα μιας επιστημονική ανάλυσης της φωτογραφίας, προχώρησαν στην επιχείρηση να εμφανίσουν τη φωτογραφία ως παλιά φωτογραφία την εποχή που δεν υπήρχαν περιοριστικά μέτρα. Μόλις μάθαμε τι απεργάζονταν, αρχικώς είπαμε να τους αφήσουμε να εκτεθούν και στη συνέχεια να αποκαλύψουμε όσα έχουμε στη διάθεσή μας. Καταλήξαμε όμως πως το θέμα δεν ήταν να αντιπολιτευτούμε τη ΝΔ και να κάνουμε τακτικισμούς, αλλά να κάνουμε αυτό που πρέπει ως δημοσιογράφοι. Έτσι δημοσιεύσαμε αναρτήσεις των μοτοσυκλετιστών που συνάντησαν το Μητσοτάκη εκείνη τη μέρα από το Facebook. Στις αναρτήσεις φαινόταν ολοκάθαρα πως πολλοί άνθρωποι μαρτυρούσαν πως τον συνάντησαν και μάλιστα δεν έτρεφαν και τα καλύτερα συναισθήματα για τον πρωθυπουργό.
Έτσι το σχέδιο «κατηγορείστε τη φωτογραφία και το Documento» από το Μαξίμου, πήγε στο βρόντο. Ξέμεινε μόνο στην παλιά πληροφόρηση ο Άρης Πορτοσάλτε, ο οποίος επειδή ενδεχομένως είχε πέσει για τον μεσημεριανό του ύπνο, δεν πήρε είδηση την αλλαγή πλεύσης και έκανε αναρτήσεις «για παλιές φωτογραφίες».
Ο Μητσοτάκης πλέον και όχι ο «αχ Στέλιο ήρθες», έχει περάσει τη διαχωριστική γραμμή, που τον τοποθετεί από το πεδίο εκείνο στο οποίο μπορεί να καθορίζει με ευκολία πράγματα , σε εκείνο που τα πράγματα τον καθορίζουν. Δεν υπάρχει κανάλι και δημοσίευμα, που να μπορεί να αναιρέσει στην κοινή γνώμη, πως ο πρωθυπουργός είναι αναντίστοιχος με όσα λέει, καλοπερασάκιας σε καιρό πανδημίας, πως δεν έχει καμιά ενσυναίσθηση για όσα συμβαίνουν πολλά από τα οποία εξαρτώνται από τον ίδιο και έχει αποδώσει στον εαυτό του και τον κύκλο του ιδιότητες ανέγγιχτου Λουδοβίκου. Μοιραία είναι ένας πρωθυπουργός με στολή ποδηλάτη (ή οσονούπω με στολή σκι) πάνω από τάφους. Το σημαντικό επίσης είναι πως η πολιτική ταυτότητα όσων τον κρίνουν, δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο για την κρίση που διαμορφώνουν. Ότι ο άνθρωπος που είναι πρωθυπουργός, είναι της αντίληψης «ρόδα τσάντα και κοπάνα» (τώρα πλέον και κυριολεκτικά) είναι ορατό και δια νεοδημοκρατικού οφθαλμού.
Επιπλέον, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να πορεύεται με το καύσιμο της κατηγορίας του αντιπάλου του. Δεν κυβερνά ο Τσίπρας και όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν πως το θέμα δεν είναι ο Τσίπρας και η αντιστροφή κάθε κριτικής που γίνεται προς την Αντιπολίτευση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαμορφώνει όλο και περισσότερο μια οικουμενικότητα στην αποστροφή που εκφράζεται στο πρόσωπό του. Δεν τον κρίνουν Συριζαίοι, ούτε γράφει γι αυτόν αρνητικά μόνο το Documento.
Το πράγμα θα γίνεται όλο και χειρότερο. Τόσο γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες θα δυσκολεύουν αλλά και γιατί ο Μητσοτάκης θα συμπεραίνει πως για να ανταπεξέλθει χρειάζεται ακόμη πιο έντονα να επιμείνει στη συνταγή του. Δηλαδή στα στοιχεία της αλαζονείας , της έπαρσης και της κενής αυτοπροβολής.
Πηγή: Koutipandoras.gr
